Wubbo zat onder een thermische deken de kou uit zijn botten te rillen. Zijn helm zat nog steeds op zijn hoofd, door het temperatuurverschil nu volledig beslagen.
“Zullen we eens kijken doen?” zei Space Commander Gert Vandervaert. Hij hield Wubbo’s linkerarm omhoog.
“… Armen omhóóg…Zooo… Goed zo…”
Hij pulkte wat aan de plakstrip, en trok het los.
“Nu de andere arm… Dat is heel goed.”
Wubbo voelde de natte luier naar achteren getrokken worden. Gelukkig was alles nat en zijn helm beslagen, want Wubbo wilde niets weten, voelen of ervaren van al dit.
“Zo zo! Heb je veel frikandellen gegeten gisteren! Goed hoor, en ik dacht dat je al gepoept had! Dit is echt een hele grote poe… Poep.”
Poe-poep? Serieus?
“Goed zo,” zei Space Commander Gert Vandervaert, “Nu even liggen op je rug en je benen omhoog houden, dan kan ik het schoonmaken.”
Wubbo ging liggen, en hield zwijgend zijn benen omhoog.
Er werd op Wubbo’s helm geklopt. Wubbo opende zijn ogen, en keek door het nu nog half beslagen venster naar Space Commander Gert Vandervaert, die een opgestoken duim omhoog hield.
“Belangrijkste veegwerk,” zei hij, “Eerst met de luier zelf. Het doekje is voor wat vast zit, vergeet dat nooit. Anders wordt het één grote puinzooi.”
Space Commander Gert Vandervaert verdween uit beeld, waarna Wubbo een ruw gerommel in zijn kruis en tussen zijn billen voelde. Space Commander Gert Vandervaert kwam terug in het nog altijd deels beslagen beeld, als een buitenaards monster opdoemend uit de mist.
“Groots grijpen. Zoveel mogelijk in één keer.”
Space Commander Gert Vandervaert verdween weer, waarna Wubbo een doekje tussen de plooien van zijn balzak voelde gaan, en diep door zijn reetspleet. Goed poetsen. Hij hoorde het schudden van een bus talkpoeder.
“We willen niet dat je een nare schimmelinfectie krijgt, natuurlijk. Dat is heel gevoelig.”
Wubbo voelde twee vingers iets wat waarschijnlijk een zalfje was over zijn anus smeren, licht verstrikt rakend in al het haar daar.
“Ook allemaal vlokken. Vlokken huid en schilfers. Het zou niet de eerste raket zijn die er mee tot ontploffing werd gebracht. Goed vegen,” mompelde Space Commander Gert Vandervaert, tijdens het omdoen van een nieuwe luier.
“Benen omhoog.”
Wubbo deed zijn benen omhoog, maar natuurlijk niet hoog genoeg voor Space Commander Gert Vandervaert om de luier helemaal tot onder zijn oksels te kunnen trekken. Geen probleem, met één hand greep hij Wubbo’s beide voeten beet, trok zijn benen zo hoog dat alleen zijn schouders nog de grond raakten, waarna de vrije hand de luier in een ogenblik op de juiste plek trok. Wat een technische beheersing, moest Wubbo toch toegeven. Wat een pro.
Een traan voegde zich bij het kleiner wordende plasje water om zijn nek.
“Ben je klaar voor het tweede scenario?” vroeg Space Commander Gert Vandervaert. Wubbo schudde zijn hoofd van niet. Space Commander Gert Vandervaert knikte.
“Scenario Space calamiteit 2 laden,” zei hij over de radio.
“Tijd om je spacepak aan te trekken,” richtte hij zich daarna tot Wubbo.
Nou!! Hij mag zijn spacepak aantrekken! Dat zal dan vast het einde van poepen in luiers betekenen? TOCH????? Luister naar spannende cliffhangermuziek in uw hoofd tot de volgende keer maar weer!!
Ben benieuwd.