Ik Ben Wubbo Ocksels, Hoofdstuk VIII: deel 3

Space Commander Gert Vandervaert stond voor Wubbo, volledig gekleed in het ruimtewandelpak van de NASA. Hij hielp Wubbo zijn helm bevestigen.
“Waarom mag ik geen pak aan,” vroeg Wubbo beleefd. Altijd beleefd blijven.

Space Commander Gert Vandervaert scheurde nog een stuk duct tape af met zijn tanden, en plakte de helm extra luchtdicht vast op Wubbo zijn blote schouders.
“Dit is een training, Wubbo. Ik moet toch kunnen zien hoe jij met de luier omgaat? Dat begrijp jij toch wel,” schudde Space Commander Gert Vandervaert zijn hoofd.

Hij klopte hem op de helm.
“Die zit redelijk vast. Zit je luier goed?”
Wubbo keek naar zijn tepels, die licht omhoog werden gedrukt door de elastieken rand van dat ding. De plakstrookjes staken uit en prikten onder zijn oksels. Hij keek Space Commander Gert Vandervaert aan.
“Prima. Welnu, het is zaak dat wij snel zijn. Deze luiers zijn natuurlijk gemaakt in acht nemende de oneindige droogheid van space. Van al dat water wordt dat ding onwijs zompig, en na ongeveer vijf minuten zullen papiervlokken losweken van de luier. Na tien minuten zit er alleen nog een natte pap van papier machée om je kont. Maar dat is goed,” stelde Space Commander Gert Vandervaert Wubbo gerust, “Want bij calamiteiten is het belangrijk dat alles binnen tien minuten onder controle is. Het zullen kwesties van leven of dood zijn, Wubbo. Als ik een opdracht geef: gelijk handelen. Dit is de belangrijkste test, Wubbo.”

“Space,” beklemtoonde hij, met daarbij een extra hand op zijn schouders en een indringend staren in zijn ogen, “…Of geen space. Wubbo.”

Hij knikte.
“Laten wij voor space gaan. In elk geval proberen. Toch?”

Space Calamiteit 3

Wubbo Ocksels en Space Commander Gert Vandervaert daalden af in het water van het zwembad.
“Space Commander Gert Vandervaert hier. Alles ok?” kraakte het over Wubbo’s radio.
Ondanks het ijskoude water was zijn helm nu al aan het beslaan van binnen. Geen wonder ook: zijn nek bevond zich in een klein plasje water.
“Die tape lekt!” riep Wubbo over de radio.
“Over,” zei Space Commander Gert Vandervaert, “En ja. Duct tape is niet echt waterdicht, he? Maar denk maar niet dat Buzz Aldrin het makkelijk had, daar op de maan. En toch doorzetten. Dat soort mannen zoekt NASA. Niet dat NASA verwacht van haar astronauten dat ze half naakt in de ruimte gaan poepen- het is gewoon het gedrag dat hoort bij het soort mannen dat NASA nodig heeft. Ah, daar zijn we. Daar is de commando module. Tijd voor onze missie.”

Space Commander Gert Vandervaert greep een stalen balk, en trok zichzelf de module binnen. Wubbo volgde met klassieke schoolslag. Zijn borstkas deed pijn van de kou. Zijn handen en voeten voelde hij al helemaal niet meer.
“Ok Wubbo- astronaut Ocksels- ik wil graag dat je nu in die luier poept.”
“Nee dank je,” reageerde Wubbo beleefd. Altijd beleefd blijven.
“Over. Wubbo,” zei Space Commander Gert Vandervaert kalm, “NASA moet weten dat jij dit kan. Na dertig jaar zindelijkheid is poepen in een luier best een drempel om te nemen. Maar eenmaal in de ruimte kan je niet een maand je sluitspier op slot zetten. Wij kunnen niet het risico lopen dat je daarboven gek wordt en ineens met poep begint te smijten als een doorgeslagen chimpansee.”

“Ja dat begrijp ik. Maar ik wist niet dat ik hier moest komen poepen. Heb ik vanochtend al gedaan. Het is hier ook best koud en onaangenaam. Maar komt goed, eenmaal in de ruimte. Dat beloof ik,” zei Wubbo.
“POEP GODVERDOMME IN DIE LUIER OCKSELS!!” gilde Space Commander Gert Vandervaert door de radio. Wubbo’s oren piepten er van.
“DENK JE DAT JE IN SPACE ALLE TIJD KRIJGT OM NA TE DENKEN? OM EERST EFFE LEKKER COMFORTABEL TE WORDEN EER EEN SPACE CALAMITEIT ZICH AANDIENT? Moet je anders een mok chocolademelk, Ocksels? IK ZOU HEM GODVERDOMME KOKEND HEET IN JE GEZICHT SMIJTEN ALS IK HET HAD, OCKSELS!! NOU POEP DIE GODVERDOMDE LUIER VOL!!” brulde Space Commander Gert Vandervaert.

“Are there problems with Mr Ocksels’ performance,” klonk het over de radio.
“Nose,” zei Space Commander Gert Vandervaert, Wubbo keihard aankijkend vanachter het glas van zijn helm, “Nots yets.”

Zal Wubbo het aandurven? Zal hij zijn grote luier volpoepen als een echte astronaut? LATER MEER!!!

2 Reacties

Laat een antwoord achter aan Spencer Brandsen Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *