Ik Ben Wubbo Ocksels: hoofdstuk VIII, deel 1

Space Calamiteit 1

Wubbo had niet gevraagd om een lauwerkrans en een praalwagen met goud geverfde paarden voor een triomftocht naar NASA oefenruimte 1- bescheidenheid siert de mens en zelfs Wubbo Ocksels ook- maar hij had er zeker geen geweigerd als het hem aangeboden werd, zo trots was hij.
Alle trainingen glansrijk doorstaan! Gevlogen in een straaljager! G-krachten doorstaan in die draaimolen! Hij was fit, zijn brein was fit- helemaal klaar voor de laatste proef: vijf uur lang calamiteiten simuleren in een tien meter diep zwembad.

Wubbo volgde zijn begeleider door de cilindervormige gangen, onderwijl om zich heen kijkend naar de foto’s aan de muur. Tempels en bamboe. Niet echt de technische tekeningen van space shuttles die hij had verwacht.
Zijn begeleider hield zijn pas in.
“This will be your instructor. Space Commander Gert Vandervaert.”
Hij wees naar een deur, knikte, en liep weg.
Wubbo keek even naar de deur, die niet open ging, dus besloot hij maar te kloppen.
“Hallo? Wubbo?” riep Wubbo. Hij had “Wubbo?” bedoeld als “Dit is Wubbo, bent u bekend dat hij op u wacht?” maar dat kwam vast niet duidelijk over, dus herstelde hij het naar: “No I am Wubbo. Hello?”
Dat klonk schizofreen.
“… No, I know I am Wubbo, I just thought that…”
“Binnen,” riep een stem achter de deur.

Wubbo opende de deur, en leek een boeddhistische tempel binnen te stappen. De muren waren bedekt met behang met afbeeldingen van Bamboe, er brandde wierook in de hoek, overal stonden potjes met kleurstoffen erin, en er lagen overal trommels en bellen… En alles op de grond. Het hoogste meubelstuk in deze kamer was een kussen, waar Space Commander Gert Vandervaert in kleermakerszit op zat.

Space Commander Gert Vandervaert wees naar een gevlochten mat voor het kussen, en nodigde met een gebaar Wubbo uit om daar te gaan zitten.
Wubbo deed dat, met een frons om zich heen kijkend. Space Commander Gert Vandervaert glimlachte.
“Niet alle wijsheid is techniek, Wubbo.”
Wubbo knikte op z’n hetzalwels, waarop Space Commander Gert Vandervaert zijn ogen vernauwde en Wubbo onderzoekend aankeek.
“Ben jij bekend met de Boeddhistische monniken uit het Te Pao Klooster in Tibet, Wubbo?”
Wubbo schudde van nee.
“Die monniken hebben perfecte beheersing over al hun spieren. Door meditatie verkregen. Heel hun lichaam geperfectioneerd tot een stuk gereedschap van de geest. Er is niets wat zij niet kunnen.”

Als demonstratie van een glimps van die kracht bewoog Space Commander Gert Vandervaert zijn linkeroor omhoog.
“Na jaren training kunnen de beste monniken zelfs de spieren in hun organen beheersen. Ken je dat, dat je ligt te slapen en je ineens- sorry voor mijn taalgebruik Wubbo, maar ik moet mijzelf verklaren- een scheet laat die zo luid is dat je er wakker van wordt?”
Wubbo knikte. Nee. Dat had hij nog nooit gehad.
“Zoiets is vaak onmogelijk te reproduceren overdag. Geloof mij: ik heb het geprobeerd, Wubbo. Tot ik er over ging nadenken. Het ligt waarschijnlijk aan het feit dat je ligt wanneer je slaapt, Wubbo. Je darmen zullen wel onnatuurlijk opgekruld liggen. Al dat gas wat zich de hele nacht opbouwt. Het gisten van je avondeten. Je draait je na 5 uur om, en daar is het: een kanonslag.”
Wubbo knikte weer. Jep, daar is het.
“… Maar bedenk je dan wat die monniken kunnen doen, Wubbo: hun darmen bij vol bewustzijn zo draaien en indrukken dat ze scheten kunnen laten die westerse mensen nooit eerder hebben gehoord. In Tibet.”
Space Commander Gert Vandervaert staarde bedenkelijk in de vlam van een kaars.
“… Met al dat lawinegevaar.”

Wubbo knikte maar weer. Space Commander Gert Vandervaert schudde zijn hoofd.
“Zo’n beheersing, Wubbo. Ongelooflijk.”

Space Commander Gert Vandervaert bleef Wubbo aanstaren totdat Wubbo maar weer ongemakkelijk ging knikken. Extra langzaam.
“Goed,” zei Space Commander Gert Vandervaert, zijn handen slaand op zijn knieen, en omhoog komend vanuit zijn kleermakerszit, “Tijd om jou beheersing te leren. Want dat heb je nodig. In space.”
“Van mijn darmen?” vroeg Wubbo maar voor de zekerheid. Het zal wel weer zo’n kuttering ontgroeningsgeintje zijn. Daar had hij tijdens zijn training ook genoeg van meegemaakt. Zijn snor in de fik gestoken tijdens het slapen, zijn haar in de fik gestoken tijdens het slapen, tandpasta op zijn anus gespoten tijdens het slapen, zijn bed in brand gestoken tijdens het slapen, geslagen met sokken vol stukken zeep tijdens het slapen… Die NASA lui hielden wel van een geintje. Goed, ook die testen had Wubbo glansrijk doorstaan.

Space Commander Gert Vandervaert keek meewarig voor zich uit.
“Oh ja,” mompelde hij. Oh zeker.

Uh oh! Wat voor testen zal Wubbo moeten doorstaan?? Lees snel verder in deel 2 van hoofdstuk VIII binnenkort te verschijnen op een Nurks in uw buurt!

3 Reacties

  1. Ik ben nog aan het bijkomen van de duivelse haircut, en dan al weer zo een Parel M E T H O O F D L E T T E R S van Kippfest! dnak. Ik mag hopen dat we deel 2 als Kerstavond geschenk zullen krijgen….

Laat een antwoord achter aan Kippfest Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *