Double O Seven

Helemaal goed voelde ik me niet. Ik keek een uurtje James Bond (Skyfall) en ben toen naar bed gegaan. Al snel begon ik het moeilijk te krijgen. Het lukte me niet om een juiste houding te vinden. Ik kreeg last van brandend maagzuur, probeerde mijn schrale borst warm te ademen, begon te zweten, te kwijlen, en beetje bij beetje begon James Bond zich er tegenaan te bemoeien. Het kwam erop neer dat ik James Bond in al zijn facetten moest uitleggen aan het lezerspubliek van de Libelle. Welk medium ik moest gebruiken werd me niet gehaal duidelijk. Elke houding die ik aannam leverde een nieuw probleem op. Een nieuw lichamelijk probleem en een nieuw James Bond-probleem. Lag ik op mijn rug, kreeg ik last van een schrale borst en lukte het me niet om James Bond als archetype van de mannelijke macho te duiden. Lag ik op mijn zij, werd ik misselijk en kreeg ik geen vat op de betekenis van Bond in verschillende tijdsgewrichten. Het ene leek het andere uit te sluiten. Al die tijd begreep ik maar niet wat er van mij verwacht werd. Waarom moest ik dit doen? Wat was het nut? Waarom moest ik in hemelsnaam James Bond aan het lezerspubliek van Libelle verklaren? Op een gegeven moment kwam ik er wel achter dat het mijn hersens waren die mij deze opdracht hadden gegeven, maar dat maakte het alleen maar moeilijker. Want ook al wist ik dat ik bedrogen werd, het lukte me niet om door het bedrog heen te prikken. James Bond en het lezerspubliek van de Libelle bleven zich aan me opdringen. Pas na de tweede keer kotsen, ergens rond de klok van half vijf, lukte het mij om DoubleĀ O Seven los te laten. Neergeschoten viel ik in slow motion naar beneden in een droomloze slaap.

Molovich
Erkend miskend genie. Motto: succes is voor losers.

4 Reacties

Laat een antwoord achter aan Kippfest Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *