Charlie

Sinds ik het nieuws vernam, rond het middaguur, voelde ik mij fysiek onpasselijk. Geen misselijkheid, meer een soort akelig onbehagen dat zich in het gehele lichaam manifesteert en het liefst via de darmen zou ontsnappen. Het concentreerde zich tussen maag en borstkas. Alsof ik net hyperventilerend gehuild had.

Om de zoveel tijd nam ik een kijkje op diverse sociale media om mijn verslagenheid te voeden met de berichten van allerhande personen van diverse pluimage. Ik deelde de reactie van De Speld, retweette deze cartoon van David Pope, las de ijdele retoriek van Frans Timmermans (tweetalig) en zag de foto’s van de cartoonisten die waren vermoord.

Lieve mannen, dat zie je zo.

Dat juist zij zijn vermoord door drie laffe honden met kalasjnikovs en een godverdomde raketwerper, vind ik van een onbeschrijflijke droefheid. Creativiteit vermoord door destructiviteit. Het is ook zo eenvoudig alles kapot te maken. Misschien is een van de daders wel een mislukte cartoonist, bedacht ik me. Net als die andere mislukte kunstenaar, 80 jaar geleden.

’s Avonds keek ik naar De Wereld Draait Door, waar de usual suspects hun plichtmatige licht op het gebeuren lieten schijnen. Het was weer eens een ontzettende vervelende aflevering waarin Matthijs van Nieuwkerk eigenlijk alleen maar van zijn gasten wilde weten of ze nu op hun woorden gingen letten. Iets wat hij ‘heel goed zou kunnen begrijpen’. Erik van Muiswinkel, die in zijn leven nog nooit een gevaarlijke grap heeft gemaakt (een paar grappen in zijn rol als Hoofdpiet niet meegerekend), zei dat hij zal blijven zeggen wat hij vindt.

Claudia de Breij meende dat het vermoorden van satirici wel het stomste was wat je kan doen als terrorist. Maar dat is niet waar. Vanuit terroristisch oogpunt, lijkt het mij uiterst effectief. Wat je ook doet als samenleving, of je nu op je knieën gaat, je rug recht of je hakken wat dieper in het zand steekt: de angst, de haat en de verdeeldheid groeien. Zo ontwricht je een samenleving. En hoe groter de chaos, hoe beter, want dit is het soort dat een diep verlangen koestert naar het einde der tijden. Heel Europa is van slag door de moord op twaalf satirici. Zo eenvoudig gaat dat. ‘De vijfde kolonne der geitenmelkers’ noemde Theo van Gogh de fundamentalisten. Inmiddels hebben ze gratis trainingen gevolgd in Syrië en opereren ze als commando’s. ‘NOT AFRAID’, las ik vanochtend op een foto die de voorpagina van Trouw sierde. Maar ik ben wel afraid, eerlijk gezegd. François Hollande die zegt dat de vrijheid sterker zal zijn dan de barbarij, iedereen die meent dat potloden het zullen winnen van geweren: het is meer een bezwering. Wishful thinking. Ik hoop met hen mee.

Aan het eind van de uitzending zong Charl Delemarre Bob Marley’s Redemption Song. Ik stond op om te pissen, zoals mijn zoon het zo graag noemt.


Have no fear for atomic energy

’Cause none of them can stop the time

Hoorde ik terwijl mijn water klaterde. Ik voel tranen opkomen.

How long shall they kill our prophets
While we stand aside and look

Het is de stem, het zijn de woorden. Als ik klaar ben en ik kom terug in de woonkamer is de reclame reeds begonnen. Mevrouw Molovich laat me een cartoon zien. Ik zie de onsterfelijke Charlie Brown (naar wie Charlie Hebdo is vernoemd) met zijn grote hoofd in zijn handen. Ik laat m’n tranen de vrije loop.

Charlie Brown - Je Suis Charlie

Molovich
Erkend miskend genie. Motto: succes is voor losers.

4 Reacties

  1. Dit is nou een stukkie dat ik gaarne lees in deze barre tijden! Met een lach en een traan. Lachen om je opmerking over de heldhaftige Hoofdpiet en voor de rest traan ik met je mee.

  2. eens met alles.
    Ik word misselijk van die hordes #jesuischarlie roepers. Ze zijn geen Charlie. Charlie Hebdo publiceerde afbeeldingen van de Profeet. Daarom zijn ze dood en zij niet. Ik ben ook een lafaard. Maar zij zijn HYPOCRIETE lafaards.
    In plaats van vanavond te gaan demonstreren op de Dam met je A4-tje #jesuischarlie in de hand, ga liever één cartoon van Charliehebdo over de profeet posten. Dan pas BEN JE CHARLIE.

  3. Zelfde week(end) > meer dan 100 doden door Boko Haram.
    Die willen daar ook een Islamtische Staat vestigen
    Zelfde principe, niemand geboeid.
    Want Afrika,
    vermoed ik.
    Toch ook wel wat demonstratie en verontwaardiging waard.
    Je suis Baga

  4. Ik weet het, ik las het de dag na de moord op de cartoonisten. Ik ging vervolgens op zoek naar artikelen in de diverse media. Maar bijna nergens was er iets over te lezen. Dan maar naar The Guardian. En daar stond het inderdaad. Het vermoeden was toen meer dan 2000 doden. Vooral kinderen, vrouwen, ouderen en anderen die niet op tijd konden vluchten. Ik vond het niet te bevatten. Het aantal niet, maar ook dat het mij ogenschijnlijk minder deed dan de aanslag op Charlie Hebdo. Ik denk dat het door twee dingen kwam: 1) Ik identificeer me eenvoudiger met twaalf tekenaars in Parijs en 2) het is een kwestie van timing, de eerste schok voelt het hevigst.

    Een dag later las ik dat de leider van Boko Haram had gezegd dat Allah hem opdroeg zoveel mogelijk mensen te vermoorden en dat hij het heerlijk vond. Ik moest denken aan Apocalypse Now. Een godsdienstwaanzinnige psychopaat maakt daar de dienst uit. Vanochtend, nadat ik mijn zoontje naar school had gebracht, vertelde mijn vrouw dat ze een tienjarig meisje de markt op hadden gestuurd met een bomgordel. En weer kreeg ik het bijna te kwaad, maar ik kon m’n tranen binnen houden. Mijn vrouw niet, trouwens.

Laat een antwoord achter aan bas Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *