In de vijfde aflevering van Zomergasten: Ionica Smeets. Wiskundige, bekend van internet, krant en televisie. Ik moet eerlijk bekennen dat ik tot voor een kwartier geleden nog nooit iets van Ionica Smeets had gelezen of gezien. Ik wist dat ze bestond (heb wiskundemeisjes.nl vaak langs zien komen in de diverse tijdlijnen van mijn social media-bestaan) en heb altijd aangenomen dat haar stukjes zeer lezenswaardig waren. Toch heb ik haar altijd links laten liggen.
Wellicht was het jaloezie. Ik had graag aanleg voor wiskunde gehad, maar ik had het niet. Om redenen die ik nog steeds niet kan verklaren, heb ik zowel in Wiskunde A als in Wiskunde B eindexamen gedaan. Mijn leraar Nederlands noemde mij een halfslachtige bèta. Of halfbakken bèta, dat weet ik niet meer. Het klonk in ieder geval als een belediging. Op mijn eindexamen kwam ik uit op een 5, wat voldoende was om een diploma te krijgen.
Wiskunde B heeft wel voor mijn enige mystieke ervaring in mijn leven gezorgd. Ik zat in de vijfde klas. Ik had een repetitie over een onderwerp (ik zou bij god niet meer weten welk) waar ik niets, maar dan ook niets van begreep. De dag voor de repetitie deed ik er alles aan om het onder de knie te krijgen, maar het lukte niet. Dan kan ik net zo goed knetterstoned zijn, dacht ik bij mezelf. Ik rookte een flinke joint, ging het klaslokaal in, kreeg een A4-tje met opdrachten en toen gebeurde het wonder: ergens vanuit het diepst van mijn gedachten klonk een zware mannenstem die mij precies vertelde wat ik op moest schrijven. Laat ik maar doen wat de stem zegt, dacht ik bij mezelf.
Een week later kreeg ik een 9,5 terug. Mijn wiskundeleraar begreep er niks van. Ik ook niet. De stem is nooit meer teruggekomen, maar ergens in mijn halfbakken bètawezen moet een briljante wiskundige zitten. Hopelijk komt hij nog eens naar buiten. Wellicht vanavond, als Wilfried de Jong tegenover Ionica Smeets zit. We krijgen in ieder geval een kleinkunst- en een Kurt Vonnegut-fragment te zien, meen ik uit haar promofilmpje te mogen opmaken. In haar genummerde bio schrijft ze dat de giraffe haar lievelingsdier is, dat ze haar telefoonnummer een priemgetal is (ze heeft getallenleer gestudeerd), dat ze van Pulp, van Kapitein Winokio en van sauna’s houdt en dat haar lievelingsgetal 1729 is.
Uw welgevormde mening over deze aflevering kunt u hieronder kwijt, op Twitter met #zg14 of aan uw buurvrouw via een gaatje in de muur. Morgen treft u op deze plek de recensie aan. Wij hebben er zin an!
Wat knippert ze vaak met haar ogen.
Ze heeft mooie ogen, dus dat knipperen moet je op de koop toenemen.
Ze heeft de best bevochtigde ogen van Nederland.
Haar columns zijn uit de kunst. Ze betrekt er van alles bij, wat ik heel prettig vind. Bij anderen zit ik vaak op mijn stoel te springen van: “En dit dan? En dat dan?”. Voorbeelden: Ze rekent uit voor haar vader dat een nieuwe koelkast minder zou kosten. Aan het einde zegt ze: die ouwe koelkasten waren wel degelijker gebouwd. Of ze rekent iets uit op het gebied van de verdeling van de kosten binnen een relatie. Maar haar conclusie is: reken maar niet te veel. Liefde is waar het om gaat. Ik <3 Ionica.
(Haar collega wiskundemeisje vind ik dus niet zo geweldig uitleggen, typisch iemand die je geen overvloedige liefde voor de wiskunde doet voelen. Daar komt bij dat ze volgens mij een fout heeft gemaakt in een berekening - 2 stappen verwisseld - maar ik weet niet meer wat of waar dus kan ik het niet meer bewijzen. Bovendien heb ik er niemand anders over gehoord dus zal ik het wel fout hebben.)
Dit heerlijke stukkie brengt een diep weggestopt trauma weer aan de oppervlakte. Ook ik was geen ster in wiskunde en wel zo slecht dat er een Bijles Leraar aan te pas moest komen, een gepensioneerde wiskundeleraar. De 8en en 9s vlogen me om de oren, mijn wiskundeleraar hield me tijdens proefwerken extra in de gaten of ik niet zat af te kijken en ook ik zelf begreep niet waar ik het allemaal vandaan haalde. Helaas was mijn Bijles Leraar er op een gegeven moment van overtuigd dat ik op eigen wiskundige benen kon staan en wees me vriendelijk doch beslist de deur. Je begrijpt tot welke cijfer-tranendal leidde. Als een die hard alpha zonder wiskunde in mijn pakket heb ik de middelbar school verlaten.
Op de middelbare school was Alfa voor mij een automerk en Béta een model van Lancia.