Uw kind wordt op zijn opvang geobserveerd en bij het minste geringste doorgeseind naar Jeugdzorg. Achter uw rug om. Dat zijn de nieuwe regels in de branche kinderopvang.
Ik spreek Marita, leidster in een peuterspeelzaal in Amsterdam en omstreken, die vorige week deel nam aan een acht dagen cursus Moeilijk Opvoedbare Kinderen voor de kinderopvang, peuterspeelzalen en voorscholen. In Limburg, met dertig man in een villa, twee personen per kamer. ’s Ochtends les, ’s middags vrij om naar het dichtbijgelegen strand te gaan. Inschrijving ging via loting. In die cursus werden de nieuwe richtlijnen geïmplementeerd. Let op, het gaat om normale opvang van normale kinderen. In het licht van de recente storm van verontwaardiging over het bericht dat ambtenaren een zesdaagse cursus krijgen die ze bevoegd maakt om kinderen psychiatrisch te beoordelen, spits ik mijn oren. Marita vertelt:
Leidsters moeten voortaan kinderen strakker observeren. Als een kind
– veel aandacht vraagt
– slaat
– niet mee wil spelen met andere kinderen
– geen nette kleding draagt
Dan gaan ze verder onderzoeken:
– Wat is de gezinssituatie? Een kind kan bijvoorbeeld veel aandacht gewend zijn omdat hij een vertroeteld enig kind is. In dat geval is er niets aan de hand. Er kan ook sprake zijn van verwaarlozing.
– Wat is er gaande in het gezin? Als ouders in een scheiding zitten geeft dat veel spanning. Dat horen de ouders te melden aan de leidsters.
– Het kind wordt een maand lang geobserveerd. Vanaf nu gelden nieuwe regels: het kind mag door de leidsters grondig bevraagd worden over de situatie thuis.
– De leidsters mogen hier niets van zeggen tegen de ouders.
– Na een maand wordt er melding gedaan naar het Ouder en Kindcentrum (OKC, op de werkvloer MKC genoemd – Moeder en Kindcentrum), nog steeds buiten medeweten van de ouders.
– Het MKC komt een dag lang observeren.
Het gaat ver. Als een peuter bijvoorbeeld in zijn broek plast, kan dat aanleiding zijn voor verdere onderzoek. De leidsters worden op het hart gedrukt strikte geheimhouding naar de ouders toe te passen.
Het MKC blijkt zich al lang als een soort inspectie te gedragen: ze vallen ook onaangekondigd binnen bij een peuterspeelzaal en gaan een dagdeel observeren. Waarbij ze stil op een stoel zitten hun observaties te noteren. Voorheen was dat eens in de twee jaar, nu vier keer per jaar. Cursiste Marita: ‘De leidsters worden niet geobserveerd. Terwijl ik met mijn eigen ogen heb gezien wat ze allemaal doen toen ik stage liep op een crèche: kwebbelen, luiers die om 8.30 uur zijn omgedaan laten zitten tot net voor de ouders het komen ophalen, huilend kind in de box zetten en laten huilen, noem maar op.’ Ze is zelf leidster op een peuterspeelzaal en wil om die reden niet op een crèche werken. Ook past ze nu liever op haar kleinkinderen dan dat ze naar de kinderopvang gaan.
Op de cursus werden er rollenspellen gespeeld. De leidsters moesten ‘gekke dingetjes doen, hoe een kind kan zijn’. Iemand anders deed na hoe ze dienen te observeren.
De observaties worden op een kladje genoteerd, dan op de computer. Die krijgt de inspectie (MKC) te zien en kan er desgewenst dingen in veranderen.
OZ: ‘Zijn die dossiers ter inzage?’
Marita: ‘Neehee, absoluut niet! Dat mag absoluut niet! Dat is super en super geheim.’
Als een ouder zijn baby naar het consultatiebureau (dat ik consternatiebureau noem sinds ze de borstvoeding van mijn eerste vakkundig saboteerden) brengt, wordt die ouder het hemd van het lijf gevraagd over de situatie thuis, over het gedrag van het kind, of het kind veel huilt etc. Al die privacygevoelige antwoorden worden in een elektronisch dossier opgeslagen, dat mee gaat naar de peuterspeelzalen. Daar worden de observaties van de leidsters, gecorrigeerd door het MKC, bij gedaan. De zo verkregen dossiers gaan met het kind mee naar alle scholen die het zal bezoeken, tot en met de middelbare school.
‘Ik heb niets te verbergen’ kan in dit geval lelijk uitpakken. Want als kersverse moeder kun je in de paniek van de eerste weken moederschap een paar rare uitspraken hebben gedaan. Je kan hebben toevertrouwd dat je man weleens een biertje te veel drinkt, of dat jullie de laatste tijd ruzie hebben. In het echte leven klinkt dat niet dramatisch, zeker in de stress situatie dat het krijgen van een kind vaak is. Maar in kille letters op het scherm van een schooldirecteur kan het de basis vormen van een uitleg van het vervelende gedrag van je puber. Er worden rare dingen bij elkaar opgeteld in deze wereld, als ze zich maar samen gevoegd bevinden in keurige rapporten.
Ik ben bereid te geloven dat dit systeem in theorie zijn nut heeft. Het gaat wel uit van de beste bedoelingen. Want laten we wel wezen: die leidsters treffen kinderen vaker dan ze lief is in erbarmelijke toestand aan. Al heeft Marita in haar dertig jarige loopbaan nooit iets geks mee gemaakt. ‘Ik vind ook niet dat je te snel moet rapporteren’ zegt ze. Waar ik bang voor ben is de praktijk. De mens kennende, met zijn overijver en hang naar macht, zeker in combinatie met de doorgaans niet al te hoge IQ’s die je in die branche aantreft, ik hou mijn hart vast over hoe dit gaat uitpakken.
Ik heb er ook niets op tegen dat extreme gevallen op tijd worden gesignaleerd. Waar ik wel veel moeite mee heb, is dat nietsvermoedende ouders hun kind op de opvang zetten zonder VAN TE VOREN ingelicht te worden over die observaties. De ouders worden bij de intake gesprekken fijnmazig doorgelicht. Maar andersom blijft deze informatie van de kant van de opvang zorgvuldig verborgen. Dat is eigenlijk onacceptabel. Ik vind dat er op zo’n intake-formulier in koeienletters moet staan: ‘De gedragingen van uw kind zullen worden doorgegeven aan het Ouder-Kind Centrum, zonder uw medeweten.’ Zodat ouders zich alsnog kunnen bedenken. Zolang dat er niet staat, blijf ik het Stasi-achtig vinden. U, in ieder geval, bent gewaarschuwd.
NB: de naam Marita is gefingeerd
Helemaal gelijk. Op zich een goede zaak. In Duitsland zijn er af en toe zaken in het nieuws waar kinderen totaal verwaarloosd en mishandeld waren en de mensen in de kinderopvang en de scholen hadden niets gemeld. Het is een heikel evenwicht, en het is moeilijk te beoordelen of een kind “gewoon vervelend” is of dat het echt problemen heeft. In ieder geval moeten de ouders op deze rapportages op gewezen worden.
ik zit in de situatie dat mij is voorgesteld om een video observatie te doen, omdat mijn 3 jarige driftbuien heeft omdat wij in scheiding liggen en ja er is onrust thuis en ja ik verhef mijn stem vaker. mijn kind gilt het uit als ik haar rustig gehurkt aan haar armpjes pak om rustiger te worden. nu heb ik dus het gevoel dat zij bij het kdv mij niet vertrouwen- erg fijn als je in vertrouwen verteld wat er thuis aan de hand is, waarbij mijn man mij bedreigd, valse beschuldiginegn en nu dus dit. sta machteloos, want niet meewerken is melding bij jeugdzorg. lekker dan-
Onlangs was er in Amerika nog een meisje dat juist probeerde te ontsnappen aan haar vreselijke ouders die haast wel links gezind leken of misschien aanhangers van de islam. Omdat de meeste mensen op Nurks dit verhaal blijkbaar niet kennen zal ik een bericht hierover, met enige aanpassingen, hier alsnog laten zien:
OUDERS AANGEKLAAGD VOOR JARENLANG OPSLUITEN EN VERWAARLOZEN VAN HUN DERTIEN KINDEREN; ECHTPAAR ONTKEND NATUURLIJK ALLES
David en Louise Turpin, wier dertien kinderen op 16 januari 2018 uit hun huis werden bevrijd, worden vervolgd voor marteling, mishandeling, verwaarlozing en opsluiting van hun nageslacht waarvan er enkelen zelfs al volwassen waren.
Als de twee voor alle aanklachten worden veroordeeld dan gaan ze allebei (hopelijk!) voor de rest van hun leven altijd de cel in, schrijft CNN en Katie Hopkins misschien ook wel.
De vader wordt bovendien verdacht van een onzedelijke handeling bij een van zijn dochters. Het Californische echtpaar zegt natuurlijk (en dat is erg begrijpelijk bij dit soort ‘sh*thole’ ouders!) zo onschuldig als pasgeboren lammetjes te zijn.
Aanklager Mike Hestrin sprak donderdag op een persconferentie in Riverside, vlak bij de woonplaats van de familie Turpin, Perris, van “zeer ernstige emotionele en fysieke mishandeling en verdorven gedrag tegen de 13 kinderen” in de periode sinds 2010. Die zei ook dat al de kinderen heel erg weinig meer weten over het leven buiten de muren van hun ouderlijk huis.
De kinderen van tussen de 2 en 29 jaar werden jarenlang vreselijk geslagen, verstikt en als straf ook vaak vastgebonden. Eerst met touw, maar nadat een van hen zich vrij had weten te maken, met ketting- en hangsloten. Zo’n straf duurde weken of zelfs maanden.
Vaak mochten ze niet eens naar de wc toe . Ze mochten zelfs niet meer dan eens per jaar douchen waardoor de kinderen zwaar vervuild raakten!
De slachtoffers zijn ook erg zwaar ondervoed. Zo had het 12-jarige kind het gemiddelde gewicht van een 7-jarige, woog de 29-jarige hooguit maar 37 kilo en hadden ze een bleke huidskleur waar Dracula jaloers op kon zijn geweest! Alleen het jongste kind leek nog redelijk genoeg te eten te hebben gekregen.
Meerdere kinderen van het stel hebben als gevolg van de mishandelingen cognitieve beperkingen en zenuwschade opgelopen, zei Hestrin. Ze hebben in geen vier jaar ooit een dokter gezien, zij zijn zelfs nog nooit naar de tandarts gegaan en de kinderen wisten niets af over medicijnen, laat staan wat politiemensen precies waren!
Het echtpaar verbood de kinderen met gekocht speelgoed te spelen, maar er lag wel veel onuitgepakt speelgoed in huis dat. De Turpins kochten heerlijke taarten voor zichzelf maar de kinderen mochten daar enkel alleen naar kijken alsof het om koning Tantalus ging die tijdens zijn gevangenschap in de onderwereld niet bij water en fruit kon komen omdat dit steeds terug week. Wel mochten ze in allerlei dagboeken schrijven. De politie heeft er vele honderden van in beslag genomen.
De dochter van 17 jaar, die dinsdag uiteindelijk wist te ontsnappen en de politie belde, heeft in het diepste geheim met een van haar broertjes en zusjes ruim twee jaar aan een ontsnappingsplan gewerkt.
De politie bevrijdde de kinderen godzijdank uit wat Hestrin een verschrikkelijk, smerig, stinkend en donker huis noemde. Familieleden hebben later verklaard dat ze de kinderen niet mochten zien. De buren verklaarden dat de Turpins bijna nooit buiten kwamen en dat dezen dat niet wisten is bijna onbegrijpelijk te noemen!.
De dertien worden medisch onderzocht. “Ze zijn thans in goede handen. Waar ze nou uiteindelijk terechtkomen, dat weet ik niet”, zei Hestrin. Maar naar ik hoop NOOIT meer in de handen van dergelijke snertouders en al helemaal NOOIT met kind-verleidende moslimextremisten in Afrikaanse ‘sh*thole’-landen of bij afschuwelijke linkse politici!