Een dronkaard in Kaminsky

Hij hield zijn evenwicht door vol op mijn schouder te leunen. Ik zat te eten in Kaminsky in Leuven toen ik zijn steun en toeverlaat bleek en hij zijn alcoholwalm over mijn eten uitademde. Hij mompelde iets wat op “sorry” leek en strompelde door naar de bar. Hij ging dwars in het gangpad staan, benen wijd en overstrekt en de voeten naar buiten gekeerd. Met een hand hield hij zich vast aan de bar en wankelde wat heen en weer. Twee meisjes aan de bar keken hem medelijdend en een tikje afkeurend aan. De barman kende hem, lachte hem vriendelijk toe, maar schudde gedecideerd nee toen hij om een pintje vroeg. Hij kreeg niets, geen druppel. Hij deed zijn ogen dicht en wankelde wat harder. Na een paar seconden keek hij me aan zonder me te zien. Hij zuchtte diep. Hij voelde met de hand die vrij was in zijn zak naar sigaretten. Hij pakte er een, stak hem in zijn mond en hield er op goed geluk een aansteker bij. Hij kreeg een duwtje van de barman die weer nee schudde. Dat mocht niet, roken in het café. Op hetzelfde moment merkte de dronken man dat zijn gulp openstond. Hij zag dat ik zag dat hij dat in de gaten kreeg. Hij twijfelde wat hij moest doen. Wat was belangrijker? De peuk moest uit, of hij moest naar buiten en zijn gulp moest ook nog dicht. Het kon het niet allemaal tegelijk. Hij ging voor de sigaret. Hij liep al leunend tegen de mensen die aan de bar zaten terug naar de deur en op het moment dat hij de klink vastpakte, wisgt hij niet meer wat hij bij de deur deed. Hij draaide zich om, de barman wees naar zijn peuk en hij wist het weer. Hij tilde zijn hoofd wat op en lachte ter bevestiging. Hij trok de deur open en keek omlaag. Terwijl hij de kou het café in liet probeerde hij met de brandende peuk in zijn hand zijn gulp dicht te doen. Het lukte niet. De barman liep naar hem toe, hielp hem naar buiten, hield even zijn peuk vast. De gulp ging dicht, de man ging in het raam zitten en rookte zijn sigaret op. Daarna zwaaide hij naar de barman en zwalkte verder, de nacht in.