Adieu God?

In Adieu God? interviewt bible belt boy Thijs van den Brink bekende Nederlanders die van hun geloof zijn gevallen. Het vraagteken in de titel maakt al duidelijk dat Thijs twijfelt of zijn gesprekspartners God wel écht vaarwel hebben gezegd.

‘De God waarin je niet gelooft, bestaat niet,’ zei de presenterende priester in de reportage The Big Silence, die vorige week zondag op Canvas werd uitgezonden. Het klonk als een open deur. En als de opzet van een retorisch trucje dat de priester gebruikte om zijn gesprekspartner, een ongelovige, ervan te overtuigen dat God wel degelijk bestaat. Het enige wat je moet doen is in Hem geloven.

Als ik vanuit Zwolle richting Amersfoort rijdt, de IJssel over, staat daar in een eeuwig groene weide een bord met de tekst: ‘Wie in Jezus gelooft, heeft het eeuwige leven.’ Geloven is een krachtig iets, kortom. Je kan er een God mee scheppen en het eeuwige leven mee verkrijgen. Kom daar maar eens om.

De zin ‘Wie in Jezus gelooft, heeft het eeuwige leven’, lijkt mij een afgeleide van het door Jezus zelf uitgesproken: ‘Al wie in Mij gelooft zal leven ook al is hij gestorven, en een ieder die leeft en in Mij gelooft, zal in eeuwigheid niet sterven, gelooft gij dat?’ Ook hier lijkt Jezus een taalspelletje met me te spelen. Immers, hoe kun je nog geloven als je gestorven bent? Dat kan alleen maar als je nog leeft. Dus als ik nog in staat ben te geloven terwijl ik reeds gestorven ben, dan kan het niet anders dan dat ik leef! Kortom, als ik maar altijd blijf geloven, ook na mijn dood, dan heb ik het eeuwige leven. Jezus loopt hier een beetje de Harry Mulisch uit te hangen, wil ik maar zeggen.

Geloof en gij heeft het eeuwig leven. Geloof niet en er is niks na de dood. Probleem is wel, je moet het kunnen, geloven. Iemand die heel goed kan geloven, is Thijs van den Brink. In zijn programma ‘Adieu, God?’ Interviewt hij bekende Nederlanders die van hun geloof zijn gevallen.

Thijs lijkt z’n best te doen uit te stralen dat hij het niet erg vindt dat de tegenover hem zittende schapen van de kudde zijn afgedwaald. Eigenlijk gelooft hij ze niet. Hij probeert ze constant te betrappen op een stukje godsbesef dat ze niet hebben kunnen loslaten. Zijn gesprekspartners, op hun beurt, proberen Thijs te laten inzien dat hij in duisternis leeft en dat juist zij het licht hebben gezien. Eens een evangelist, altijd een evangelist.

Vorige week zat hij tegenover Gretta Duisenberg. Ze had altijd geleerd dat God barmhartig was, maar toen ze in het ziekenhuis ging werken, begon ze zich af te vragen hoe een barmhartige God zoveel ellende op Zijn geweten kan hebben. Thijs ging er ook vanuit de God barmhartig was en daar zag hij juist heel veel bewijs van. Los van de vraag waarom een God die zo verdomd barmhartig is al die ellende laat gebeuren, vroeg ik me af: zouden ze het Oude Testament wel hebben gelezen? Want als daaruit iets duidelijk wordt, is dat God zo onbarmhartig als de pest is. Onbarmhartig en onberekenbaar.

‘Maar als je niet in God gelooft?’ vroeg Gretta Duisenberg. ‘Dat is uw keuze,’ zei Thijs, ‘niet van Hem.’ ‘Ja, dat is waar,’ zei Gretta.

Thijs en Gretta denken kennelijk dat geloof een kwestie van kiezen is.

 

 

[Dit stukkie verscheen op Sargasso.]

Molovich
Erkend miskend genie. Motto: succes is voor losers.

1 reactie

Laat een antwoord achter aan Spencer Brandsen Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *