.
Onder een loodgrijze hemel
in een sluier van motregen
zet voor het bejaardentehuis
de stoet zich in beweging.
Nou ja, stoet… : een lijkwagen
gevolgd door twee gewone.
Vanachter de ramen van het tehuis
kijkt niemand toe, zelfs geen
personeel. Einde verhaal.
.
laatst fietste ik door een naburig stadje (Schagen), door een voor mij nieuwe buurt. Daar was een enorm bejaardenhuis verrezen, met vrijwel inpandig, in ieder geval onder hetzelfde dak, ook architectonisch gezien een ‘afsluiter’ van het geheel, een uitvaartcentrum (!)
Dat had toch wel wat subtieler gekund.
Welnee, efficiency! Nu nog aan de andere kant een kraamkliniek..