Ik ging met een groepje ergens naar toe om te chillen. Daar aangekomen denk ik: “Laat ik Mijnheer Oud Zeikwijf ff bellen om te zeggen dat ik hier ben.” Ik grijp naar mijn tas, en vis er een mobieltje uit. Ik druk op “aan” en zie allemaal bizarre tekens op het schermpje. Na een huh?momentje besef ik: dit is mijn mobieltje niet! Ik heb geen smartphone, maar een heel oud ding uit het Mesozoïcum dat alleen kan bellen en sms’en (dat dan weer wel). Ik rommel weer in de tas en wat vind ik daar? WEER een smartphone! Op dat moment weet ik te denken: “DIT IS VAST EEN DROOM! In dromen gaat het zo! Dan vind je gekke smartphones in je tas!” En ik word wakker.
Smartphone
Oud Zeikwijf
Beroepsbrokkenpiloot. Vloog nochtans op haar achtste reeds rakelings langs bergkammen om berggeitjes en bergmarmotjes te tellen. Is tot haar eigen verdriet gemodelleerd naar haar vader, een onbehouwen Italiaanse charmeur met een groot hoofd en een passie voor even belachelijke als tijdrovende hobby’s. Komt oorspronkelijk uit Frankrijk. Heeft in Japan gewoond. Woont sinds begin jaren ’80 in een boomhut op het Waterlooplein in ‘Magies Centrum Amsterdam’, van waaruit ze haar schrijfsels via rooksignalen aan de redactie doorseint. Ze schrijft ook voor AT5, Sargasso en voor Kutbinnenlanders. En op haar eigen stukje internet: oudzeikwijf.com. Bekijk alle berichten door Oud Zeikwijf →