Brief aan Uilander 2

Brief aan Uilander 2-1
Uilander, teerlingetje van me,

Je laatste brief was nogal moeilijk te vatten. Je fantasie ging niet verloren bij het afknagen van je linkerarm, zoveel is duidelijk.

Enfin, de brief daarvoor begreep ik dan weer wel.

Weet je wat het Engelse woord is voor stokstaartje? Meerkat. Maar in het Nederlands is een meerkat een heel ander dier, namelijk een aap met een zwarte kop.

Ik dwaal af.

Gisteren aanschouwde ik iets opmerkelijks tijdens de schemering. Een oud mannetje hinkte door een zandbak. Hij mistte het onderste deel van zijn rechterbeen. Daarvoor in de plaats zat een vreemdsoortig blaasinstrument, waar hij nauwelijks op kon staan. Gillend en tierend hinkelde hij rond op zijn linkervoetje, terwijl een hangbuikzwijn op het instrument probeerde te blazen. Dit lukte uiteindelijk, en een symfonie van pure doodstrijd was het gevolg. Mijn oren bloedend zette ik het op een lopen, vluchtend voor een generatie die opgroeit met deze deun als soundtrack.

Zoiets gaat je niet in de koude kleren zitten. Ik zette mij neer in een etablissement genaamd De Klappende Rukdas, met uitzicht op de snelweg. Een biertje, een sigaretje en een bezoekje aan de hoerenbuurt brachten mij de nodige ontspanning.

Er zat laatst een uil onder mijn raam. Ik knuppelde hem neer met een hard geworden stuk prei. Laat dit een les voor je zijn.

Walgend van zichzelf en wachtend op een nieuwe dag,

Je stekelvarkentje,

Comte de Pompeaux

[Uit Minotaurus: Stunde 12]

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *