Goede bedoelingen

De economie stimuleren, dat had ik altijd veel te weinig gedaan. Want ik kocht alleen het hoogst noodzakelijke – m’n ecologische voetafdruk had een lachwekkend kindermaatje – en daar wilde ik nu eens verandering in brengen.

Niet omdat ik iets nodig had, maar om m’n goede wil te tonen. Om te laten zien dat ik m’n plicht als burger wel degelijk wenste te vervullen. Want alles draaide immers om de economie, daar werd je voortdurend van alle kanten op gewezen, en mensen die nooit iets kochten, daar had het land niets aan. Omdat het me puur om de intentie ging leek het me het beste om volstrekt nutteloze artikelen aan te schaffen, maar waar vond je die.

Op Google tikte ik ‘nutteloze artikelen’ in, maar dat leverde niets op, nutteloze artikelen leken niet te bestaan. Wat eigenlijk ook niet zo gek was, want ieder artikel dat verkocht werd, hoe overbodig in andere opzichten ook, vormde een stimulans voor de economie en was dus nuttig louter vanwege het feit dat het de verkoper – en indirect de staat – geld opleverde. Mijn oog viel op ‘Encyclopedie van nutteloze feiten’ van Simon Rozendaal en Hein Meijers, verkrijgbaar bij Bol.com: ‘Vegetariërs laten meer winden dan vleeseters’. Dat wist ik niet, maar het leek me ergens wel logisch. Groente was moeilijker te verteren dan vlees, een koe had er wel zeven magen en iets van een kilometer aan darmen voor nodig, dus dat er dan als bijproduct, als een soort illustratie van het feit dat er enorme inspanningen verricht werden, meer gas vrijkwam was niet echt verbazingwekkend.

Er was ook nog ‘Het grote boek van nutteloze kennis’ en een boek dat kortweg ‘Nutteloze feiten’ als titel had, maar de Encyclopedie was het duurst en daarom bestelde ik die, voor 19.95 euro. Niet echt een bedrag dat de economie met een ruk uit het slop zou trekken, maar toch een begin. Daarna wist ik echter niets meer, hoewel mijn totaal aan materiële bezittingen bij veiling vermoedelijk niet meer dan een paar duizend euro zou opbrengen en waarschijnlijk dat niet eens. Ik piekerde me suf tot me plotseling inviel dat ik m’n geld niet noodzakelijkerwijs zélf hoefde uit te geven, ik kon dat ook aan anderen uitbesteden, dat was nog modern ook.

In het keukenkastje stond een kilo’s wegende glazen pot met muntstukken van 5, 10 en 20 eurocent. Ik stopte mijn jaszakken er vol mee en begon aan een wandeling door het park, waarbij ik om de meter een muntstukje op de grond liet vallen. Ik had eens ergens gelezen dat die alleen door heel arme mensen, nog armer dan ik dus, werden opgeraapt, de rest voelde zich daar te goed voor. Aldus stimuleerde ik niet alleen de economie maar hielp ook nog de absolute minima. Weer thuisgekomen voelde ik me een goed mens. Even.

3 Reacties

  1. De akelige minister Sigrid Kaag is niettemin ook erg gul wat geld betreft maar dan wel naar de verkeerde figuren toe! Ze heeft echter totaal GEEN enkel gevoel naar de Europeanen omdat ze, gelijk aan een zekere minister Netjes, die de islam jaren geleden nog beschaafder vond dan de democratie in Europa en met een moslim trouwde, totaal NIET weet dat wij al decennia’s miljarden hebben overgemaakt om Afrika er bovenop te helpen!
    En heeft dat daarginder ook maar iets uitgehaald? NEE dus omdat daar nog steeds burgeroorlogen heersen, het geld in de verkeerde handen viel (van dictators), dat door de overbevolking er juist ontzettend veel besmettelijke ziektes uitbreken in Afrika, talloze Afrikanen hierdoor juist naar Europa willen immigreren en daarbij betaald Sigrid Kaag al dat geld vast niet uit haar eigen zak maar uit die van de Europese burgers!
    Met andermans geld strooien is lekker makkelijk ofschoon je natuurlijk ook bepaalde figuren hebt uit strips, sprookjes en de Bijbel die zo allemaal hun eigen ideeën hebben over andermans geld of hun eigen geld! Hieronder zijn dit in het artikel als drie treffende voorbeelden op te noemen:

    1. In het Nieuwe Testament leende, volgens Jezus Christus, een rijke heer verschillende talenten (geldbedragen) uit aan zijn drie dienstknechten die zij moesten gaan vermeerderen. De eerste twee knechten vermeerderden inderdaad de geleende talenten maar de derde knecht voerde er geen klap mee uit en hij begroef het in de grond om hierna gewoon te gaan luieren!
    Toen de eerste twee knechten de vermeerderde talenten terugschoten aan hun meester werden die geprezen en mochten zij bij hem blijven. Maar de luie knecht probeerde hem te overbluffen door zijn meester gewoon het talent terug te geven opdat deze hem hierna zo schijnbaar toch niets kon maken!
    Die meester werd helaas zo kwaad op hem dat hij de nietsnut onmiddellijk op straat liet gooien en als deze veel slimmer was geweest had hij desnoods het talent voor zichzelf gehouden om ermee vandoor te gaan al zou dat juist weer een vorm van diefstal zijn geweest!

    2. In de Efteling was er in het Nederlandse sprookje, ‘De Magische Klok’ (1952), de goedaardige tovenaar die veel overhad voor arme mensen en hen altijd financieel steunde als zij daar recht op hadden. Helaas was de tovenaar nogal naïef en had hij ooit Slimme Toon, een vrij klein ventje, als knecht in dienst genomen om voor hem te komen werken.
    Slimme Toon kon inderdaad hard werken maar in werkelijkheid bleek hij een oplichter, een dief en een nietsnut te zijn die de Magische Klok van de tovenaar wou stelen om aan zes verwaande en trotste prinsen te verkopen! De prinsen, die door de tovenaar al de deur uit waren gewezen daar ze gierig voor anderen waren en gul voor zichzelf, hielpen toen Slimme Toon om de klok te stelen waarna de valse knecht hoopte een flinke zak goud van hen te bemachtigen.
    De tovenaar ontdekte echter deze vorm van bedrog, diefstal, ontrouw en ijdelheid en prompt betoverde hij de zeven boeven in standbeelden die allemaal voor straf om het kwartier voor de klok de fanfare moesten gaan blazen en de klok moesten luiden!
    Dat was gelukkig ook hun verdiende loon omdat de prinsen en Slimme Toon allemaal ontzettend stom bezig waren geweest!

    3. Dagobert Duck had in een ‘Donald Duck Extra’ (1998) een vrij dom, onsympathiek, kleuterachtig en laf personeel in dienst genomen die echter allemaal totaal NIETS gaven om hun eigen geld of dat van hun baas! Zij gaven namelijk opeens al hun geld en bezittingen opeens heel vrijgevig af aan twee “overvallers” die hen kwamen “overvallen” (in werkelijkheid waren dit twee acteurs die door Dagobert waren ingehuurd om de “moed” van dit personeel op de proef moesten stellen) omdat ze namelijk wilden overleven en niet doorhadden dat de “overval” gewoon nep was!
    Hierna probeerde het personeel zelfs nog het geluksdubbeltje en de complete inhoud van de kluis aan de twee “overvallers” te schenken (die kerels mochten dat trouwens toch niet houden want dan was het uiteindelijk toch diefstal geweest en zij werden later nog door Dagobert uitbetaald) waardoor Dagobert ontzettend kwaad werd op deze lapzwansen, broekschijters, slapjanussen, nietsnutten en overlopers!
    Die hadden er totaal geen rekening mee gehouden dat hun baas dit gedrag van hen nooit zou gaan pikken en zij hoopten misschien zelfs dat Dagobert alles zou vergoeden na de “overval” naderhand ofschoon ze hun geld en bezit wel terugkregen. Toen het akelige personeel er alleen, na een zogenaamde “brand”, meteen vandoor gingen was voor Dagobert de maat vol en ontsloeg hij die stomkoppen allemaal en zonder hen een cent salaris uit te betalen!
    En ondanks dat Dagobert herin zelf ook een onsympathieke baas was kon hij dergelijk personeel ook veel beter kwijt dan rijk zijn daar ze net zo onbetrouwbaar waren als de eerder opgenoemde personages!
    Blijkbaar was dit verhaal van Walt Disney afgeleid die namelijk ook erg autoritair was tegen zijn personeel en hen aanvankelijk nogal onderbetaalde!

Laat een antwoord achter aan Spencer Brandsen Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *