Mensen converseren met elkaar.
Zij verheffen hun stem en versnellen hun gebrabbel in een poging de ander te overstemmen en de mond te snoeren. Net als kraaien waarnaar broodkruimels gegooid worden, die elkaar wegduwen en met hun snavels panisch en woest naar het voedsel pikken. Zij proberen zo snel mogelijk, met krampachtig gefladder en kabaal, als eerste bij het eten te komen. Altijd komen zij tegelijkertijd en ketsen verfrommeld tegen elkaar, halen uit met venijn. Het is met dit zelfde gevoel van belang dat de mens de ander niet laat (uit)praten. Onderbreking van de eigen stem is onderbreking van de eigenwaarde.
[Meer van Uilander op Minotaurus: Stunde 12]
Ja precies. En dat heet dan extravert.