Computer says ‘no’

In de winter rijdt één keer per drie weken een enorme tankwagen voor, die tonnen liters olie de kelder in pompt. De olie voor de blokverwarming van het hele gebouw. We hebben geen thermostaat: de laatste week oktober gaat in het totale complex de verwarming aan en de laatste week van april gaat ie overal weer uit, ongeacht de buitentemperatuur. In die maanden blaast ie vol vermogen hitte door ons appartement. We kunnen de temperatuur niet anders ‘regelen’ dan de radiatoren tig keer per dag open of dicht te draaien of gewoon de balkondeuren even open te zetten.

Bijkomend nadeel van de extreme verwarming is de extreme droogheid van de lucht in onze woning. De pianostemmer doet goede zaken en ook de electronica- en witgoed gigant Darty. Daar kocht ik namelijk een luchtbevochtiger, een ‘humidificateur’. Deze beschermt de piano en onze huid  tegen de desastreuze droogte. Vandaag ging ik naar Darty om een nieuw filter voor de humidificateur te kopen. Dat dacht ik tenminste. Net zoals ik dat ook zaterdag al dacht te doen en onverrichter zaken terugkwam.

Darty Passy is een grote zaak met, zoals overal in Parijs, veel personeel dat vooral niks doet. Zaterdag stapte ik op een verkoopster af die druk doende was mijn koopsignalen te negeren. “Bonjour madame, je cherche un nouveau filtre pour l’humidificateur”. De verkoopster keek me aan en zei: “C’est pas possible, c’est le Samedi”. Ik liet deze woorden op mij inwerken: ‘Dat is niet mogelijk. Het is zaterdag’. Ze wil verder lopen als ik vraag: “Mais, pourquoi pas?”. “Op zaterdag verkopen we geen onderdelen”, zegt ze. “Mais, mais… c’est bizar”, riep ik nog. Ze hoorde het niet.

Vandaag deed ik een tweede poging. Ik daalde af in de grote kelder van Darty en trof daar de meest ongeïnteresseerde vendeuse ever. Toen ze mijn accent hoorde wilde ze alsnog wegvluchten, maar ik blokkeerde haar weg. “Bonjour Madame, je voudrais un nouveau filtre pour mon humidificateur”. Mompelend loopt ze naar de computer en tikt haar wachtwoord in. Afgewezen. Een tweede poging, ook zonder resultaat. Na de derde keer blokkeert de computer. Het scherm gaat op zwart. En ineens zie ik het: mijn verkoopster is Carol Beer. Carol is blijkbaar van Little Britain’s reisbureau naar Darty Passy overgestapt. Ze spreekt Frans, dat wel… maar de computer says no! Als altijd!

“Wat betekent dat?” vraag ik, “een computer die nee zegt”. Ze kijkt me aan en zegt: “ik kan niet inloggen, u kunt vandaag geen filter kopen”. Ik geloof het niet. Ik doe mee in een aflevering ‘Little Britain goes France’. Ik vraag naar haar leidinggevende, ‘le responsable’. Die kunt u boven zoeken zegt ze. Maar dàt dacht ik toch niet. Ik zeg dat zìj voor mij de responsable moet zoeken. Zuchtend en oog-rollend beent Carol met mij achter zich aan door Darty. Op de begane grond laat ze me achter. Hij komt eraan zegt ze en verdwijnt.

Natuurlijk komt le responsable niet. En ik heb ook geen filter. Maar ik heb wel Carol Beer ontmoet.

In Franse winkels ben je deel van de cast van een live comedy. Je kunt er maar beter de humor van inzien.

— — —

Hier Little Britain’s Carol Beer toen ze nog bij het reisbureau werkte, back in the old days.

7 Reacties

  1. Onderdelen waar je weinig aan verdient, weinig eer aan behaalt, en veel voor moet doen. Geen wonder dat de verkopers niet staan te springen om je te helpen.

    Een ideaal produkt om via internet te bestellen.

    1. Wat ’n onzin, Bob.
      ’n Vekoper behoort je te helpen als ze iets verkopen. Punt. Daar zijn ze tenslotte verkoper voor geworden.
      Anders gaan ze maar anoniem in ’n fabriek achter de lopende band staan.

      1. Ik zeg niet dat ik het ermee eens ben, ik zeg hoe het is. Ik lever een verklaring.

        Je kunt natuurlijk proberen de wereld te veranderen en alle slechte(?) verkopers te heropvoeden. Veel succes.

        Het enige wat je kunt doen is er zoveel mogelijk publiciteit aan geven (check) en dan je spullen ergens anders kopen.

  2. Hier in 020 is het net zo asociaal gesteld met de service in de meeste winkels. Zo heb ik (idioot die ik ben) drie onderdelen besteld bij het Onderdelenhuis. 2 maanden geleden! Nog geen teken van leven. Wat bezielde mij? Was ik ff vergeten dat het internet bestond?

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *