Verdwijnen doen ze
De pisgoten van weleer
Het putje van de verdronken vergetelheid in
En ze keren nooit weer
Individualisme heerst nu
Iedereen zijn eigen gezeik
Even, heel even
Voel je je met herinneringen
Aan tijden van je naam
Schrijven op de maat van
De muziek
De watermanagende koning te rijk.