Eindelijk wordt het grote klein
Gretig hapt het diafragma toe en flitst
Het lelijke mooi en het mooie lelijk
Beeld na beeld voor de woordloze verteller
Die een verstommende wereld
Haar hapklare drama voorschotelt
Alles is te koop en alleen een dromer
blijft zoeken naar blijvende waardes in de
massale maalstroom van ontvluchtingen
En iedereen kent het lachen voor de lens
Behalve zij
In haar ogen vind je enkel spiegels
Maar wat ziet een spiegel in de spiegel –
Een Confuciaans raadsel wellicht
Of dan toch de liefde ?
In Gent organiseren de Wolven van la Mancha maandelijks een gratis filmvertoning. Ik schrijf bij elke film een gedicht. Dit gedicht werd gelezen bij de vertoning van Chinese Box.
