Window dressing en back scratching

Sinds gisteren ben ik Social Media Trainer. Het was niet de dag dat ik mijn bedrijf registreerde bij de Kamer van Koophandel of de Belastingdienst. Nee, het was de dag dat ik mijn LinkedIn profiel aanpaste. Het moment waarop je je LinkedIn profiel aanpast heb je jezelf opnieuw uitgevonden.

Eergisteren was ik nog een bloggend expatvrouwke dat haar vriendinnen de werking van Twitter en Facebook uitlegt, vandaag ben ik een drukke zakenvrouw. Visitekaartjes in de maak, advertentie in het lokale expat sufferdje ingepland. Vrouwke is back in business.

Ik was al in tijden niet meer bij LinkedIn langs geweest. Mijn gedateerde profiel moest snel geactualiseerd. En er waren nieuwe features, die moesten snel ontdekt. Het meest verbaasd was ik over het feit dat LinkedIn mij enkele skills had toebedacht, waarin ik mezelf nog herkende ook. Bij anderen zag ik dikke rijen ava’s achter die skills. Bij mij was het akelig leeg. Niemand keek op mijn profiel, niemand had mijn skills endorsed. Want endorsements, daar gaat het dus om bij LinkedIn.

Ooit een handige Rolodex, is LinkedIn nu meer dan ooit een etalage van je eigen kunnen en een bevestiging daarvan door anderen. En als het dan zo akelig leeg is achter die skills, gaan mensen natuurlijk twijfelen. “Niemand van haar 125 (wat weinig trouwens) contacten heeft haar endorsed op die skills? Nou, dat zegt ook wat!”.

Om uit te vinden hoe het werkt met die endorsements druk ik een paar keer op het plusje achter de skills van mijn contacten. Ome Arie heeft heeft Tante Henriëtta na 25 jaar huwelijk verlaten voor een 15 jaar jongere vriend, dus ik kon gerust ‘plus’ drukken bij zijn skill ‘change management’. Ook bij Sandra klikte ik vol overtuiging plus en wel bij haar skill ‘mediation’. Toen ik nog met haar samenwerkte was het al een besluiteloze zemel, dus ja… drukken maar. En terwijl ik zo her en der wat endorse zie ik opeens een notificatiemelding in mijn balk. Ik ben ook endorsed. Door iemand die ik zojuist zelf van wat plusjes had voorzien.

LinkedIn is de meest bedrieglijk mooie etalage ooit. Niet alleen door de handel in endorsements en recommendations (de uitgebreidere lofzang op je kwaliteiten), maar ook door de window dressing van je CV. Je kunt tien jaar fröbelend achter je breiwerk zitten, terwijl je oud collega’s denken dat je een Arts & Crafts gigant bent. Je post wat interessante links, endorsed de mevrouw van de garengroothandel en je staat er weer goed op bij je netwerk.

Maar hey, als dat de manier is waarop we elkaar overbluffen vind ik het prima. Eind januari staat mijn ‘volgende’ (lees: eerste) workshop gepland en ik voeg meteen LinkedIn als cursusthema toe. Het staat al bij mijn skills.

Nu nog even snel wat endorsements uitdelen om ze ook weer te ontvangen.