“Vind je me wel bijzonder?”
“Ja, natuurlijk vind ik dat, hoezo?”
“Ik geloof je niet, je hebt het namelijk nog nooit tegen me gezegd.”
Bijzonder? Ik moest even heel hard denken, en ik geloof dat ze gelijk had. Bijzonder… Het was eerlijk gezegd ook nooit in me opgekomen om Layla bijzonder te noemen. Bijzonder, wat is dat nou weer voor rare en nietszeggende manier om iemand de liefde te verklaren? Bijzonder wat? Bijzonder hoe? Bijzonder niet complimenteus?
Als ik Layla het hof maakte schoten de superlatieven altijd tekort. Ik struikelde over mijn eigen complimenten en rende de godvergeten dag met een groot vangnet rond om alle complimentjes voor haar te vangen. Gedurende de dag spreidde ik de complimentjes dan als een verzameling kostbaarheden voor haar uit en als ze alle complimentjes had verorberd ging ik weer op jacht naar nieuwe complimentjes.
Ik had verschillende manieren om mijn complimenten voor Layla te verzamelen. Soms keek ik alleen maar van een afstandje toe als ze geconcentreerd achter haar computer zat en andere keren klampte ik me aan haar vast zodat ik kon voelen hoe haar lichaam bewoog als ze bijvoorbeeld heel onhandig zonder sop de vaat deed. Haar borsten in mijn handen en haar kleine billen tegen me aangedrukt terwijl in haar broekspijpen die té aanhankelijke kat van haar hing.
“Ruimte jongens!! Ruimte! Ik heb ruimte nodig!!”
“Ja, inderdaad! Weg beest! Geef ons nou eens wat ruimte!” Zei ik bevestigend met een trappende beweging naar mijn harige concurrent van 4 kilo schoon aan de haak.
Ik geef toe, die fout heb ik daarna nooit meer gemaakt. Layla kan verdomd hard trappen kwam ik toen achter. En zelfs daar heb ik nog een compliment over kunnen maken. Maar Bijzonder? Nee, het woord bijzonder was nooit als een op zichzelf staand feit tot mijn gedachten doorgedrongen.
“Ik vind je heel erg bijzonder!”
“Ja, nu geloof ik je natuurlijk niet.”
“Maar ik meen het echt!”
“Nee, ik geloof je niet, nu zeg je het alleen maar omdat je straks nog wilt neuken.”
“Ja, dat ook natuu…”
“Zie je nou wel! Je meent het niet! Wat ben je ook een lul eigenlijk…”
“Allerliefste Layla, ik vind je bijzonder en ik meen het!” Om mijn woorden kracht bij te zetten nam ik één van haar borsten in mijn handen. Heel veel zin had dat niet want ze draaide zich meteen van me weg en hield demonstratief haar armen voor haar borsten.
Als playing hard to get sexy is dan wist Layla altijd het hoogste niveau in dat spel te halen als ze boos op me was. En deze keer was ze echt boos. Zelfs haar krullen keken afwijzend naar me en haar lichaam was een onneembare vesting geworden. Het werd de meest eenzame nacht die ik ooit met haar heb doorgebracht.
En nu wil ik haar terug. Ik wil haar woede terug in mijn leven. Ik wil op de zoveelste plaats in rij staan in haar leven en ik wil dat ze weer onterecht aan mijn woorden twijfelt. Ik wil weer een eenzame nacht met haar hebben en haar de volgende dag beteuterd kunnen vragen of ze het ook zo’n ‘bijzonder’ eenzame nacht vond. Zo bijzonder is ze.
[Meer van Sammie Saul op sammiesaul.nl]