Dit is het huis waar moederhanden
koorts van mijn pyjama
en pluisjes van mijn kleren plukten,
waar moeders stem het kraken suste
van mijn eerste maandverband
en dat van een te late trap luid echode.
Dit is de kamer waar
alle spiegelbeelden die ik heb gehad
in mijn kinderlijke onschuld samen spelen,
de ochtendzon en stof in meisjesharen,
van toen ik sprookjes wou doen opwaaien
en daarom groot wou zijn.
Dit is thuis waar ik
mijn schrijversdroom heb grootgebracht
op een zolderkamer
boven livingen vol ouderlijk realisme,
de beste bodem voor dromen
om hardnekkig te worden.
[Meer van DORIEN DE VYLDER]
Koorts van je pyama plukken? Is dat een metafoor voor kots ofzo?
O DJEEZ. Kippfest die nu commentaar op de dichters gaat hebben. NIET WEGVLUCHTEN DORIEN!
Oi ik heb geen commentaar! Ik probeer gewoon te duiden!