Droom 44.532

Ik werk in de supermarkt. Ik val in slaap op de loopband bij de kassa. Ik lig daar op mijn rug, diep in slaap. De band is gestopt. De kassière heeft de manager erbij gehaald. Hij staat te hoofdschudden en vraagt hoe het in godsnaam mogelijk is dat zo iemand als werknemer ingehuurd is. Ik word wakker en zeg: “Ik heb een plan! De supermarkt moet doosjes maken. Klanten vullen die dozen met producten. Ze betalen alleen de duurste producten. De goedkope dingen krijgen ze gratis!”

Oud Zeikwijf
Beroepsbrokkenpiloot. Vloog nochtans op haar achtste reeds rakelings langs bergkammen om berggeitjes en bergmarmotjes te tellen. Is tot haar eigen verdriet gemodelleerd naar haar vader, een onbehouwen Italiaanse charmeur met een groot hoofd en een passie voor even belachelijke als tijdrovende hobby’s. Komt oorspronkelijk uit Frankrijk. Heeft in Japan gewoond. Woont sinds begin jaren ’80 in een boomhut op het Waterlooplein in ‘Magies Centrum Amsterdam’, van waaruit ze haar schrijfsels via rooksignalen aan de redactie doorseint. Ze schrijft ook voor AT5, Sargasso en voor Kutbinnenlanders. En op haar eigen stukje internet: oudzeikwijf.com.

6 Reacties

  1. O, OZ was jij op dat kunstfestival te Rijssel / Lille? En wat is daar nog af- of juist aan te raden om te bekijken? Want ik ben daar aanstaand weekeinde.

  2. Ja, daar was ik! Toen was de hele stad in het teken van Fantasie. Op een kunstachtige manier. Dus ook musea en zo. Ik weet niet of de expo’s nog lopen. In een van die kon je in een enorm spiraal van doorzichtige tape klimmen.

Laat een antwoord achter aan Oud Zeikwijf Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *