Verdachte

‘Ach, meneer de agent, u heeft mijn mondslijm genomen voor het DNA. Dat wordt nu onderzocht, dus probeert u nu niet mij te bewegen om te bekennen. Alstublieft. Jawel, ik was in de buurt toen dat meisje vermoord werd, want ik moest een fornuis afleveren bij haar buren. Maar meer dan in de buurt zijn, was ik niet. Ik heb haar buren een kwartiertje voordat ik aankwam nog gebeld dat ik eraan stond te komen en alles was in orde. Maar toen ik aankwam, werd er niet opengedaan, dus ik heb dat fornuis niet afgeleverd. And that’s it! En u kunt maar het beste wachten totdat dat DNA er is, meneer de agent. Doe maar suiker en melk, ja. Ik hoef er geen koekje bij, want ik eet nooit onder het drinken. Nee, verwachtingen, laat staan hoopvolle verwachtingen heb ik niet, meneer de agent, want in Nederland zijn die rechters… Kijk, die rechters worden opgeleid, nietwaar? En nadat ze hun, hoop ik, zeer zware examen met goed gevolg hebben afgelegd, gaan ze aan het werk in hun rechtbanken. Dan krijg je dus niet zulke dingen als de Twee van Putten, die geen moord hadden begaan, of die zuster Lucia, die ook geen moord had begaan, of die pedofiel uit, ik dacht, Rotterdam. Die had ook niks te maken met die moord. Werken die rechters nog? Ik dacht het wel, niet? Dus het zou best kunnen dat ze mij ook van alles zullen aanrekenen. Gewoon omdat ze zitten te slapen, omdat ze niet goed hebben opgelet bij de statistieklessen enzovoorts. Omdat ze denken: de politie heeft een verdachte, dus dat zal ’m dan wel zijn. Of zo’n rechter is ordinair corrupt, zoals die rechter die die uitspraak deed in die BREIN-zaak. Of neem die zaak van die hockeyster. Een kardinaal zoals Simonis kan niet vervolgd worden wegens meineed, hoewel het overduidelijk is dat hij schuldig is, maar een hockeyster krijgt voor een vergissing een forse boete. Dus nee, hoopvolle verwachtingen heb ik niet. Ik geloof dat het hele rechtssysteem in Nederland niet deugt. Daar zouden ze eens iets aan moeten doen. Maar ik weet niet wat. Nu bel ik even met moeder de vrouw. Dag Marja, ja, ik kom vandaag waarschijnlijk niet meer thuis, nee. Ze hebben me gearresteerd. Ze denken dat ik een moord heb gepleegd. Nee, natuurlijk niet. Nou, ik neem aan dat… Maar er komt nu een andere agent aan die zegt dat dat bellen over moet zijn, dus gedag, lieverd! Maak je niet ongerust! Zo meneer, en u gaat het ook nog eens een keer proberen? Dat heeft geen zin, hoor. Wacht maar op dat DNA en als dat er is, kunt u uw excuses aanbieden. Aan wie? Aan mij natuurlijk!’