Een toestand van verval

Ook in Dirkswoud, dat zult u wel verstaan, begint de crisis om zich heen te grijpen. Vooral het midden- en kleinbedrijf hebben er last van, want die zitten ook in Dirkswoud ‘op een groeiverwachting die de nul percent niet zal overstijgen’, zoals plaatselijk econoom D. Varkensvisser het uitdrukt. ‘De mensen houden de vinger aan de pols en de hand op de knip,’ zegt hij, ‘en mede daardoor kunnen bedrijven niet over hun schaduw heenspringen.’

Er lijkt een kern van waarheid in zijn analyse te zitten. Neem nu Fromangerie André Tervoort, zeer gunstig gelegen aan de Oosterzij te Dirkswoud. André (die eigenlijk Aad heet) zegt over deze crisis: ‘We hebben zeven goede jaren gehad, nu zitten we in de zeven magere jaren. We kunnen onze uitgelezen kaassoorten en fijne vleeswaren aan de straatstenen niet kwijt. Ons notenassortiment blijft ook op de plank liggen. Onze bonbons verschimmelen. Een rampzalige toestand dus, alles bij elkaar, want de huur van je pand gaat wél door. Ik heb ook al vier jonge, maar veelbelovende krachten moeten ontslaan. Ik doe het hele werk nu samen met mijn vrouw Sjaan. Chantal, bedoel ik.’

En kunt u niet een doorstart maken als cafetaria? Of als eethuis?

‘Dat heb ik inderdaad overwogen, maar je gaat dan meteen drie klassen lager zitten, hè? In de kroketten, of in de patat met appelmoes. Want dat krijg je dan, terwijl we tot nu toe een wat verfijnder soort mensen in onze winkel kregen. Mensen die wat geld overhebben voor hun maag, als ik het zo mag zeggen. Die niet naar de supermarkt gingen voor een paar ons gehakt, maar die hun boulette de hachis bij Tervoort kwamen halen. Terveurt, zeiden ze dan, geef mij er maar twee! Die tijd is voorgoed voorbij, vrees ik.’

Dus het enige dat erop zit, is uw prijzen te verlagen.

‘Ja, maar dat doet een mens niet zo gauw. Als je jarenlang je Cheddar hebt verkocht voor een tientje, en plotseling kost die Cheddar maar vijf euro, dan gaan de mensen toch denken: ik heb jarenlang teveel betaald, ik ben bestolen. Het is dat onze afdeling wijnen nog redelijk draait, want wijn blijft er wel gedronken worden, crisis of niet. Sjaan, Chantal heeft me al gezegd: we moeten een magasin de spiritueux beginnen! Ja, maar dan onze fijne vleeswaren enzovoorts aan de kant gooien? We zitten dus vol twijfel. We houden het nog wel een paar jaartjes vol, al zullen we wel wat moeten beknibbelen op onze reisjes naar de Seychellen. Maar ach ach ach! Die crisis, die weet wat!’