Mijn oude schaakvriend Han Meerman is vertrokken naar Vicerabad (dat ligt zo’n 100 km ten westen van Hyderabad, Midden-India). Vicerabad heeft volgens hem de oppervlakte van Alkmaar en het inwonertal van Amsterdam. Hij woonde, voordat hij naar India ging, in zijn geboortehuis aan de Westerweg te Dirkswoud.
Hij was een vreemde schaker. U weet misschien dat de gezonde gambieten (zoals het Koningsgambiet en het Wolgagambiet) doorgaans gespeeld worden door de trouwe kerkgangers en kantoorklerken. Han speelde het Siciliaans met wit zo: 1. e4, c5 2. b4. Met zwart speelde hij een soort Indisch systeem: 1. d4, Pf6 2. c4, h6. Op zijn behandeling van het Siciliaans heb ik nooit vat gekregen, zijn Indische systeem beviel mij beter. In onze partijen was de witspeler dan ook veelal de winnaar.
Hij heeft zijn huis in Dirkswoud nog niet verkocht, dat staat dan ook vol mappen, meubelen, boeken, een vleugel van het merk Steingraeber. Het staat zo vol dat je van buiten niet zou denken dat het huis onbewoond is. Hij is plotsklaps vertrokken, een maand geleden, toen het zo koud werd. Hij heeft bijna niets meegenomen.
Ik kreeg vorige week een briefje van hem:
‘Dag Ben. Hier is de sleutel van mijn huis. Als je mijn bijkeuken inloopt, zie je rechts zes stapels met mappen op de grond liggen. Die mappen bevatten mijn composities van de laatste 35 jaar. Wil je die mappen, in zijn geheel en alles tegelijk, sturen naar het Nederlands Muziek Museum te Amsterdam? Op eventuele vragen antwoord je dat ik dood ben en dat het mijn nalatenschap is. Groet, Han.’
Ik twijfelde. Ik wist nooit dat hij componist was. Eerlijk gezegd had ik me nooit afgevraagd wat hij overdag deed, daar ben ik niet nieuwsgierig genoeg voor. Ik ging zijn huis binnen, zijn bijkeuken in en inderdaad, daar stonden zes stapels mappen, elke stapel ongeveer een meter hoog. Ik nam een map onderuit de laatste stapel, en daar stond op: ‘H. Meerman. Rondo voor piano in F klein. 1977.’ Een map bovenop de eerste stapel zei: ‘H. Meerman. Duet voor piano en cello in C klein. 2012.’ In de mappen zat handgeschreven bladmuziek.
Ik besloot de mappen in de goede volgorde te houden en ik belde een vervoerder die ze naar het NMM bracht. Ik deed er een briefje bij: ‘Mijne Heren. Hierbij de erfenis van de componist Han Meerman. Wilt u de zaak voorzichtig behandelen? De heer Meerman (‘de Scriabin van de polder’) heeft, na een leven van componeren, besloten zijn composities aan uw Museum na te laten. (w.g.) Ben Hoogeboom.’
Want dat doe je, voor een oude schaakvriend. U zult er misschien nog van horen in de muziekbladen.