Het probleem van Afrika

Debat op 2 zaterdag 3 maart 2012 Ned 2. Ontwikkelingsgelden stopzetten om uit de crisis te komen: ja of nee?

De pro’s van ontwikkelingshulp voeren hartverscheurende argumenten op: In Zuid Afrika leven lesbische vrouwen die verkracht en verstoten worden. Stop je de ontwikkelingssamenwerking, dan gaan die praktijken maar door. De cons zeggen dan dat er in al die jaren niets is veranderd, dat het water naar de zee dragen is.
Aan het woord is nu Stef Korneef, emeritus hoogleraar aan de RUL:

“Het probleem met Afrika is dat ze daar te lang leven. In 1972 was de levensverwachting 38 jaar. Nu is dat 55. Deze toename is voornamelijk te verklaren door het terugdringen van de infantiele mortaliteit. In doorsnee Nederlands: in 1972 gingen er veel baby’s daar dood, en nu niet meer. Als al die lesbiennes als baby dood waren gegaan, dan waren ze later niet verkracht. Als de verkrachters als baby dood waren gegaan, dan hadden ze de lesbiennes niet verkracht. Als je al die baby’s redt, en je laat ze 55 jaar worden ipv 38, reken maar uit hoeveel lesbiennes ze in die extra 17 jaar kunnen verkrachten. Daar zit de kern van het probleem. Dat heeft mijn onderzoek dan ook feilloos aangetoond.”

Arie Boomsma strekt zijn rechterbeen uit, en blijft een minuut of vijf zo staan, met zijn linkerhand hoog in de lucht, een gelukzalige glimlach op zijn fraai gevormde lippen. De camera zoomt langzaam uit. De aftiteling komt in beeld. Opeens zien we een Adriaan van Dis, die in zijn hoogbejaardheid albino is geworden, met een lepel pap voeren aan een cholerapatiëntje uit Jakarta.

Oud Zeikwijf
Beroepsbrokkenpiloot. Vloog nochtans op haar achtste reeds rakelings langs bergkammen om berggeitjes en bergmarmotjes te tellen. Is tot haar eigen verdriet gemodelleerd naar haar vader, een onbehouwen Italiaanse charmeur met een groot hoofd en een passie voor even belachelijke als tijdrovende hobby’s. Komt oorspronkelijk uit Frankrijk. Heeft in Japan gewoond. Woont sinds begin jaren ’80 in een boomhut op het Waterlooplein in ‘Magies Centrum Amsterdam’, van waaruit ze haar schrijfsels via rooksignalen aan de redactie doorseint. Ze schrijft ook voor AT5, Sargasso en voor Kutbinnenlanders. En op haar eigen stukje internet: oudzeikwijf.com.

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *