(Uit het juryrapport van Ter voorbereiding op een ander Nederland, voorgelezen door de voorzitter van de jury tijdens het Blogbal.)
‘… van Milly van Meningen nog net niet tot geraaskal is verworden. Hoe anders is het met de winnares van de Bokaal met Ingelegde Blogparel, Vrouwke van Stavast! Kom naar voren, Vrouwke. Links van mij, ja, iets meer naar links. Nog iets. Juist! Want Vrouwke van Stavast, of mag ik je echte naam noemen, ja dat mag ik: Mieke Terweide. En een applaus, ja! Mieke durft te irriteren! Zoals elke grote schrijver wel eens irriteert. Wie herinnert zich niet de klap die die dichter eens gaf aan een prozaïst. Of aan een andere dichter, dat weet ik niet meer.
In haar stuk schetst ze een toekomstbeeld, zó zwart dat we wel moeten denken: zo erg zal het toch niet worden. Fritsma of, hoe heet ie, Sissinga als ministers! Hoe kom je daarbij, Mieke. Waar is mijn glas? Ik had net nog een glas. Maar… goed gevonden! En met Parijse schwung geschreven! Want Mieke woont nu in Parijs, clairement, en als ze niet uitkijkt moet ze haar Nederlandse paspoort dus inleveren, want volgens de letter van de wet is ze Française. Want die Sarkozy is net zo erg als de Nederlandse bewindspersonen nu zijn, ik zeg: proost!
Verder begrijpt Mieke een paar dingen heel goed. Wie schrijft, nog een glaasje alstublieft, wie schrijft, moet dat goed doen. Dat is: je moet schrappen, onbarmhartig, keihard. Zo heeft Mieke vergeten, met aanhalingstekens, de ruimtevaart te noemen, die waarschijnlijk helemaal uit Nederland zal verdwijnen. Dat wordt een linkse hobby, ja, laat u de fles hier maar staan, dan vul ik zelf wel bij. Dank u! Een linkse hobby waar we teveel geld aan kwijt zijn, en we zijn ook nooit op de maan geweest, want dat was allemaal nagemaakt op IJsland, zegt Wilders dan. Proost!
Godverdomme, wat hebben we toch een fijn blogbal! Jij hebt toch wel een wijntje, Mieke? Heren juryleden, zorg eventjes voor een glaasje rood, want dat heeft geen smaak… dat geeft geen pas, natuurlijk. Komen we bij de voorspellingen. Daarmee irriteert ze natuurlijk de rechtse medemens, proost!, maar ze irriteert ook de onmachtige linkse medemens. Ik gooi nu mijn glas om, helaas. Wat zeg je, Mieke? Laat het inderdaad geen voorbode zijn! Jahahaha!! Proost, mensen! That’s the way God planned it, that’s the way pompompom. Wat een geluk trouwens dat je in de Nederlandse café’s nog wel wier en bijn mag drinken!
Wat een geweldige vrouw heb ik hier naast me staan… Waar sta je, Mieke? Aan de linkerkant, hoor ik nu iedereen zeggen. Ja, maar als ik nu eens een oud cabaretgrapje mag maken, proost! Voor ú is dat de linkerkant! Pardon, voor u is dat de rechterkant. Mzuh… dan zijn we nu toe aan de dansfilm, nee. Ik neem nog even een slokje wijn, zo ja, ik zet de fles hier neer, want dan kan hij niet omlazerstralen. Daar staat hij niet goed, ik neem nog een glaasje! Proost, dames en heren, gezegend zij uw wedergeboorte! Dan gaan wij nu over tot de overhandiging van de hoofdprijs. Mieke! Proost! Wat heerlijk, en wat ongedwongen gaat het hier in je Nederland toe en ook het zoengenot zal groot zijn. Ik kom naar je toe, Mieke, en ik zal niet struikelen over die snoeren…’
PLÒK!
Zuur rapportje: Ik tel 21 uitroeptekens en dat zijn er te veel. De helft tot driekwart daarvan kan geschrapt worden. Verder viel het einde me tegen. Ik zat – met een goed gevulde cognac glas in de de hand – te wachten op Het Sublieme, maar dat kwam niet. Alwéér niet! Verdomme!
Het lukt me om een of andere reden niet om mijn comment op de site van Ben te kopiëren met een werkende link. Maar goed, wat ik daar zei dus. Bezopen toestanden.
Geachte jury van de Blogparel,
De genante vertoning van het met opgeheven vingertje oplezen der juryrapporten tijdens het blogbal, heeft mij doen besluiten elke eventuele toekomstige nominatie voor een blogparel te weigeren.
Ik had nog geluk dat uw voorzitter, Ben Hoogeboom, in een dusdanige staat verkeerde, dat hij zich naar alle waarschijnlijk mijn naam nu al niet meer kan herinneren. Overigens had hij daar die avond ook al de nodige problemen mee.
Zijn dronkenschap was naar ik aanneem de reden dat mij niet de extreem zure beoordeling ten deel viel, die wel voor de andere prijswinnaars was weggelegd.
Het is blijkbaar zo dat men beter van doen kan hebben met een vrolijke dronken tor dan met een nare nuchtere schoolmeester, wanneer het om jury rapporten gaat.
Ik zal de speech van uw voorzitter inlijsten, om telkens wanneer ik een writersblock dreig op te lopen naar te kijken, en te bedenken dat drank nooit de oplossing kan zijn. Zelfs niet voor een writersblock.
Met vriendelijke groet,
Vrouwke van Stavast / Maaike Vanderweide (!)
hehe :-) +1
Ik hoop verdomd dat het de allerlaatste keer zal zijn dat er een stukje van mij onder de vlag van ‘Lèttèrètuur’ zal worden geplaatst. Maar goed, daar heeft men geen invloed op.
Wat ik ook hoop, is het volgende.
Het blogbal moet blijven bestaan. Tot in de eeuwigheid, wat mij betreft. Net als het boekenbal.
Zoals het boekenbal niets uitstaande heeft met bijvoorbeeld een Librisprijs of een Staatsprijs, zo moet ook het blogbal daar niets mee uitstaande hebben.
Die blogparels moeten dus anders georganiseerd worden. Apart.