De Camper (1)

We zouden Europa in, Mevrouw Pasquali en ik.
Wat zeg ik Europa..?
De Wereld lag voor ons open, sinds we het plan hadden opgevat om er met een camper op uit te trekken. En we zouden er ruim de tijd voor nemen. Weg is weg, op z’n minst ‘n jaar of zo en misschien bleven we wel ‘on the road’.
Eerst maar eens huren, dat leek verstandig want om er nou direct een aan te schaffen, je bent ook meteen enkele tienduizenden euri verder.
Het avontuur begon met een grondige inventarisatie van het verhuuraanbod.
Niet gehinderd door enige kennis van zaken tuurde ik, als een konijn in de koplampen van een SUV, naar alle merken, formaten en prestaties die digitaal voorbij gleden.
Boven en benedenslapers, vaste en variabele bedden, rondzit, treinzit, met en zonder extra accu’s, pilotenstoelen, satellietontvangers, achteruitrijdcamera’s.
Papperlepap wat een keuze.
En dan het interieur: veel beukenhout, keurig opgemaakte bedden, een blinkend keukenblokje, leuk flesje wijn en een bos bloemen op tafel.
Nergens losse spullen, stapels boeken, kranten en lege glazen.
Zo moest dat; orde op zaken als je erop uittrok.
Je ontdekt de wereld niet als je er een rommeltje van maakt.
Talloze malen had ik Mevrouw P. al voorgespiegeld hoe zij lekker in bed kon blijven liggen als ik de Camper zou starten en de volgende 500 km naar Mon Chou voor mijn rekening nam. Desnoods reed ik de hele nacht door want dan was het lekker rustig. op de weg.
Aan de rand van een onbekend ravijn, want de wildste plekjes zijn de leukste, had ik mezelf in gedachten al op de foto gezet.
Diepgebronsd, met Piloten zonnebril, een hand aan het stuur, de andere nonchalant uit het raampje. Ik had het plaatje bij wijze van spreken al in het het komende avonturenalbum geplakt, waar ik een minutieus dagboek bij zou houden van alle belevenissen en alle leuke mensen die we onderweg tegen zouden komen.
De daad bij het woord; eerst een week proberen en dan toeslaan.
Er was een particulier verhuurder diep in Friesland die er nog een vrij had.
EEN….!
‘Dan en dan voor ’n weekje zei u?’
‘Ja, ze gaan als warme broodjes Meneer Pasquali en u zit al op de grens van het hoogseizoen, oh wacht even, voor die week zit u er al overheen.’
‘En dat betekent?’
‘Hoogseizoen is hoogtarief hè, dat spreekt voor zich. 1000 euri huur en 400 euri Borg.’
Slik..
‘Zal ik dan maar noteren? De Matsumi 3000, een week, de Heer Pasquali dat staat’.

Lees hier deel 2.

4 Reacties

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *