Iets meer dan een jaar geleden bezocht Rutger Castricum, gewapend met zijn camera en roze plofkap Peter Breedveld op de redactie van Ad Valvas, het universiteitsblad van de Vrije Universiteit.
Peter Breedveld had het namelijk gewaagd om in een tweet PVV’ers dood te wensen. Of eigenlijk had hij dat niet gedaan. Hij had een voorstel gedaan geen VN-troepen naar Afghanistan, maar naar Nederland te sturen om PVV’ers af te schieten. Een cynische tweet die zowel de VN-aanwezigheid in Afghanistan als de PVV hekelde.
Deze tweet werd uit de context gerukt en in een vijandige context geplaatst door de pathologische seriekaraktermoordenaar Martijn Koolhoven. Het stokje werd gretig door GeenStijl en Powned overgenomen. En de rest van de week kreeg Breedveld bakken vol met digitale haat en doodsbedreigingen over zich heen. Ja, de krant van wakker Nederland en haar pesterige neefjes weten maar al te goed hoe ze de permanent met hooivorken bewapende meute moeten mobiliseren.
Peter Breedveld weigerde de triomfantelijk sarrende Castricum te woord te staan. Castricum werd meerdere malen verzocht weg te gaan. Dat deed hij niet. Hij bleef Breedveld volgen en hem bestoken met woorden als ‘waarom antwoord je niet, je kunt toch wel gewoon antwoord geven als je zo’n held bent’, etc. Breedveld hield voet bij stuk en zei niks. Uiteraard vond Rutger dit zeer laf. Achter zijn computer was Breedveld een held, maar zet een camera voor z’n neus en hij durft niks meer te zeggen.
Dankzij die uitzending heeft Rutger Castricum bij mij alle krediet verspeeld. GeenStijl en Pownews wisten heel goed wie hier fout zat. En dat was niet Peter Breedveld. Het waren Martijn Koolhoven en De Telegraaf die ze hadden moeten aanpakken. Dat zou hun taak moeten zijn. Ze hadden ervoor kunnen kiezen om omhoog te slaan, ze kozen ervoor om naar beneden te trappen.
Pownews beweert de luis in de pels te zijn van hypocriet Nederland, maar ze pakken altijd het makkelijkste slachtoffer. Per definitie. Soms is dat een machthebber die zich onaantastbaar waant. Dan kan ik het ook wel waarderen. Maar heel vaak is het iemand die al op de grond ligt. Tekenend was dat Pownews pas op Martijn Koolhoven in ging trappen toen ie door Zembla van zijn voetstuk was getrokken.
En nu heeft Rutger Castricum zelf klappen gehad. Nu ja, klappen waren het niet. Hij werd gewurgd. Of, gewurgd… zijn keel werd dichtgeknepen. Of… dichtgeknepen weten we eigenlijk ook niet zeker. Dat beweert Rutger Castricum zelf. De wurger in kwestie, de oerconservatieve rechtsfilosoof Andreas Kinneging (specialisatie: de klassieke deugdenleer) beweert dat hij Castricum enkel twee keer vriendelijk over zijn sjaal heeft geaaid. We zullen wel nooit helemaal zeker weten wat er gebeurd is, want terwijl Kinneging bezig was Rutger Castricum met zijn ene hand te wurgen, belette hij met zijn andere hand de cameraman om het bewijs te filmen.
Maar waarom werd Kinneging boos? Welnu, daarvoor moeten we even terug naar de aanleiding van het item. In Buitenhof had de columniste Naema Tahir voorgesteld om journalisten als Rutger Castricum, die geen ander doel hebben dan te pesten en te sarren, van het binnenhof te weren. Castricum wilde verhaal gaan halen, belde aan bij het huis van Tahir en zag dat er vervolgens werd opengedaan door haar partner Andreas Kinneging. Aanvankelijk bleef Kinneging beleefd. Zijn vrouw lag in bed, uit te rusten, omdat ze acht maanden zwanger was. Castricum wilde daar geen genoegen mee nemen. En ineens besloot Kinneging dat het afgelopen was. Zijn blik veranderde van beleefd naar bezeten, hij legde zijn hand op de camera en begon hij Rutger Castricum te wurgen, of wat daar ook voor door moet zijn gegaan.
Ik had wel eens van Kinneging gehoord, maar kennen deed ik hem niet. Ik begrijp inmiddels dat hij een van de inspiratoren van de PVV is. Prominent lid van de Edmund Burke-stichting. Hij is een specialist in de klassieke deugdenleer. Ik citeer even uit een portret over hem:
“De klassieke kerndeugden – verstandigheid, moed, gematigdheid en rechtvaardigheid – zijn eigenlijk aristocratische deugden. Maar democratie is, zoals de door Kinneging bewonderde Tocqueville al zei, een aristocratie van iedereen. Daarom is in een democratie die morele opvoeding juist voor iedereen nodig, en niet alleen voor een handjevol toekomstige aristocratische leiders.”
Ik vermoed dat de ‘wurging’ een zeer ouderwetse poging was om Castricum een stukje morele opvoeding bij te brengen. Ik moest daarnaast denken aan de opmerking van Rutte dat, als iemand je huis probeert binnen te dringen, je geoorloofd bent om geweld te gebruiken. Dat was wat Kinneging hier deed. Of zijn reactie onder de klassieke kerndeugden valt, weet ik niet. Ik weet namelijk niet wie ik moet geloven als het gaat om de mate van het gebruikte geweld, Castricum of Kinneging. Ik ben geneigd Kinneging het voordeel van de twijfel te geven (want zo gewelddadig klonk het allemaal niet), maar wellicht kent hij zijn eigen krachten niet (hij schijnt gewichtheffer te zijn) en heeft hij Castricum wel degelijk pijn gedaan en de schrik van zijn leven bezorgd. Een camera kan intimiderend zijn en de behoefte om je zwangere vrouw te beschermen kan bijzonder groot zijn en de behoefte om Rutger Castricum een lesje te leren nog groter, het rechtvaardigt geen geweld.
Het probleem met Pownews is dat ze maar één soort reactie accepteren: je moet meedoen. Zoals Mark Rutte en Ronald Plasterk. Lach je met Castricum mee, dan is hij poeslief. Incasseer je de zwaarste beledigingen met een glimlach, dan vindt ie je fantastisch. Als je niet met ‘m meedoet, ben je de Sjaak. Weiger je iets te zeggen, zoals Peter Breedveld deed, dan ben je laf. Weet je niks te zeggen, zoals Vogelaar, dan ben je knettergek. Doe je heel hard je best maar lukt het nooit om enige overtuiging aan de dag te leggen, zoals Cohen, dan ben je incompetent. Houd je je ene hand op de cameralens en aai je met de andere hand de sjaal van de presentator, dan ben je een psychopaat en wordt er aangifte tegen je gedaan.
Zoals gisteren op Twitter werd opgemerkt maakte Rutger deze opmerking nog in de Nieuwe Revu:
“Als iets ons land naar de verdommenis helpt dan zijn dat huilebalken die zwelgen in zelfmedelijden.”
Nou Rutger, guess what?
Intussen worden in Syrië journalisten aan stukken geblazen. Gisteren mocht ik nog naar Democracy Now kijken, een online nieuwsprogramma dat gepresenteerd wordt door een journaliste die ooit bijna doodgeslagen werd door soldaten in Oost-Timor. Maar hier in Nederland is het volgens de Roze Standaard al een potje verontwaardiging waard als iemand aan je hipstersjaal komt.
Ja, da’s effe schrikken. Dan ga je toch echt veel te ver! Sterker nog, het is eigenlijk net een soort verkrachting.
Rutger wie?
Rutger – mag ik even uitpraten – Castricum
Dat Rutger gedoe is toch een kruising tussen Harry Vermeegen en Willibrord Frequin. Vernieuwende journalistiek zoals dat nu heet, zoals ook in de muziek retro vernieuwend wordt genoemd.
Vergeet Pieter Storms niet. Wij mogen nooit Pieter Storms vergeten.
of toch, immers, wanneer we Storms vergeten, denken we tegelijkertijd ook niet aan N. Brink, wat de kosten van de geestelijke Gezondheidszorg in Holland, substantieel doet slinken :)
Zzzzzzzzzzzzzz…
#sjaalaaien ..zal wel weer ’t woord van 2012 worden :-/
P.S. goeie slotalinea, molovich. idd: je moet meedoen met ’t ‘populairste’ jongetje van de klas..
is die Peter Breedveld nog niet vervolgd om die genocide tweet van hem? Context? ME hoela…die Femke Bedreiger zijn ‘context’ deed er ook niet toe en ging 3 weken de cel in. Levenslang voor Breedveld dus.
En die Rutger is vergane glorie (ook fysiek). Was ff leuk maar voor mijn deur zou ik die microfoon in zijn strot duwen.
Castricum was de eerste die Koolhoven aanpakte en aantoonde dat De telegraaf fout zat in dat stuk met die fotograaf in Rotterdam. Hij zat toen nog bij Geen Stijl.
Verdorie!
Heb ik Kinneging gemist bij PenW!
M’n wederhelft heeft de TV ’t huis uit geflikkerd, we waren aan het ganzenborden :-/
Er is beeld.
http://www.youtube.com/watch?v=Zw1Xa5PsM44
En Castricum, R. blijkt een lief klein konijntje dat bibberend doet wat de grote boze wolf doet. De volgende keer springt hij vrijwillig de plomp in.
Las op internet dat Rutger overleden zou zijn.
Was helaas een grap.