Rijd je in je vakantie door het Zuid-Spaanse landschap en zie je in de verte een blauwe schim die, naarmate je dichterbij komt, steeds meer weg heeft van een blauw dorp, dan komt dit niet doordat je de avond tevoren te diep in je glaasje Blue Curacao hebt gekeken. Het is het dorp Juzcar. Dit typisch Spaanse bergdorp werd volledig blauw geschilderd, inclusief de kerk en grafstenen. Idee kwam van de makers van de 3D film, The Smurfs. Zo hoefden ze niet een filmdecor van blauwe gipsen gevels in Hollywood te maken. Ze verfden in Spanje een compleet dorp blauw en smurfden daar de film.
Het was allemaal netjes geregeld. Op kosten van de filmmaatschappij zouden, na de opnames, alle huizen weer terug naar het oorspronkelijke, maagdelijke wit worden gebracht. Echter, door de film was het ingeslapen dorpje veranderd in een hotspot voor smurfenfans. Bussen vol met toeristen arriveren dagelijks om daar in hun smurfenshirt en met een smurfenmuts een smurfenmilkshake te smurfen en op de foto te gaan met Smurfin. Kortom, de zaken gaan goed in Juzcar sinds Los Pitufos het dorpje uitkozen als filmlocatie. En daarom blijven de huizen voorlopig blauw.
Inmiddels hebben de inwoners een half jaar de tijd gekregen om aan de kleur te wennen en konden ze stemmen of het blauw zou blijven of weer wit moet worden. Grote kans dat, wanneer het pegels oplevert, dit nog een tijdje het Smurfendorp blijft. Maar ben je, als één van de 250 inwoners, al dat knalblauw en die smurfentoeristen spuugzat, dan ben je mooi in de smurf gelogeerd.
Ze kunnen natuurlijk ook een dorp bouwen naast het inmiddels tot Smurfendorp omgetoverde Juzcar. Dan rijden de inwoners vanuit hun witte huisjes dagelijks heen en weer om de toeristen hun wankele euro’s uit de zakken te kloppen. Op die manier zijn ze na werktijd in alle rust verlost van de toeristengekte en kan de vrouw van de burgemeester gewoon haar dagelijkse dorpswandeling maken in een groen jurkje zonder zich zorgen te maken of het niet al te erg vloekt.
En ze kunnen het dorp nog uitbreiden. Een blauw kasteel voor de Zuid-Spaanse adel. Een grote farmacie waar ze alleen blauwe pilletjes leveren, zodat ook Grote Smurf weer eens van smurfenstein kan gaan. En met de kerstdagen komen niet alleen de smurfenfans maar zullen ook Elvisfans eindelijk kunnen ervaren wat nu precies een echte Blue Christmas is. Eind smurf, al smurf.
Ik vind het echt megasmurf en smurfde aansmurfelijk dat de smurfen ook wel blauwgesmurfd hadden mogen gesmurfd, maar bij nader inzien is het toch smurfer zoals het nu is. Gewoon niets meer aan smurfen.
Lijkt mij ook. Smurftastisch. Alsof dat hagelwitte zo lekker aan de ogen is. Nee, smurf mij maar dit gezellige blauw.
Linksboven op de foto woont de Boze Smurf, die vindt het allemaal maar niks..
Ik woon er vlakbij en als een uitgehold dorpje en kleine ondernemers uit de omstreken zo weer wat ‘pegels’ kunnen verdienen, prima. Ze hebben het hier lastig zat met de bijna 40% werkeloosheid in deze omgeving..
Hmmm. Ik denk ook dat ze het grotendeels gesmurfd vinden. Als de keuze is tussen, niet te eten in witte huisjes of wel brood op de plank in blauwe… Dat smurfen de smurfigste onder ons zelfs toch?
Ik las laatst dat de werkloosheid onder smurfen tegenwoordig ook de pan uit rijst.
Vroeger werden ze vanwege hun kleine afmetingen massaal ingezet in de horloge-industrie om al die kleine tandwieltjes er in te prutsen, maar sinds de opmars van de digitale horloges zit daar behoorlijk de klad in.
Ze doen het alleen nog redelijk in de ijsbusiness hoorde ik laatst. Even een Smurf uitwringen boven het vanille-ijs en hoppa… weer een bak vol smurfenijs. Maar ja, met 1 Smurf schijn je wel 25 jaar vooruit te kunnen, dus economisch gezien is dat ook geen oplossing voor het volkje.
Van de Smurfen werd ooit een Amerikaanse tekenfilm gemaakt door Hanna/Barbara en meestal werden daar wijze filosofische lessen in gegeven. Zo ken ik nog een bepaalde versie waarin de Knutselsmurf een soort van plukmachine had uitvonden waarmee deze de rode bessen van de plant sarsaparilla (de bladeren daarvan zijn het hoofdvoedsel van de Smurfen) kon gaan plukken.
Aanvankelijk leek dit vrij goed te gaan totdat de machine opeens alles veel te goed deed en alles kaalplukte en alleen de Knutselsmurf en de Grote Smurf hadden dit vrij snel doorgekregen. De overige smurfen meenden echter dat er genoeg bessen groeiden en er voedsel in overvloed was en ze gingen zowel de bessen als de taarten, waarmee deze bessen werden gemaakt, ontzettend verspillen!
Toen het zodanig uit de hand liep leerde de Grote Smurf hen allemaal op het einde de wijze les dat wat je in overvloed bezit niet zomaar moet gaan verspillen omdat men alleen maar zuinig is wat veel zeldzamer is.
Later zou Gargamel, de tovenaar en aartsvijand van de Smurfen, een toverei uitvinden om de Smurfen daarmee te vangen maar de vraatzuchtige reus Bolle Gijs ging daar ook mee toveren waardoor het zodanig uit de hand liep, toen de Smurfen het ei wilden gaan gebruiken om aan hun hebberige wensen te voldoen, dat de Grote Smurf het ei liet verdwijnen.
Op het einde dook opeens de Lolsmurf op die het toverei zou hebben teruggevonden waarna de hebzuchtige Smurfen het opnieuw wilden inzetten maar het explodeerde hierna daar de Lolsmurf een vals toverei had geschapen om een grap met de overige Smurfen uit te halen! Hiermee strafte de Lolsmurf uiteindelijk de overige Smurfen ook mee voor hun hebzucht en egoïsme!