Wederom een fiets (update)


Het lijkt de laatste tijd wel of iederéén een nieuwe fiets wil. Nog niet zo lang geleden berichtte ik over de door Heer Ane eigenhandig in elkaar gezette Townie, en nu laat vriend Jochem weten dat hij in z’n woonplaats Arnhem bij de firma van Hulsteijn afgebeeld rijwiel heeft besteld. Wat ik er van vond. Nou ja, ik kan natuurlijk niet ontkennen dat hij er flitsend uitziet, maar ik ben een beetje ouderwets, in de zin dat ik functionaliteit in ontwerpen hogelijk waardeer. En daar schort het 1 beetje aan bij deze handgemaakte van Hulsteijn. Want door het weglaten van de buis die zich normaliter tussen zadel en trapas bevindt verliest het frame een hoop stijfheid. Dat kan natuurlijk opgevangen worden door de rest steviger te maken, maar het is toch een beetje eh.. onlogisch. Want waarom zou je het moeilijk doen als het ook makkelijk kan? Volgens filosoof Awee Prins leven we in het tijdperk van de verveling en afgaande op de ontwikkelingen in fietsdesign is men geneigd hem gelijk te geven. Want er wordt door de fabrikanten voortdurend van alles veranderd zonder dat de fietsen daar beter van worden, maar meestal wel lelijker. Volgens Bob de Uyl maakte ieder gebruiksvoorwerp een bepaalde ontwikkeling door tot de ideale vorm bereikt was, om zich daarna weer van dat punt te verwijderen. Ik heb de indruk dat we de ideale fiets in het verleden moeten zoeken. Maar hij ziet er dus wel fraai uit, deze van Hulsteijn.

21 Reacties

    1. Een lontloze fiets indeed en bovendien kan dat stangetje waarop dat zadel zit geen mens van 90 kilogram houden. Dat stangetje knapt dan.

    1. Trouwens, jonge vader sikbock, bovenaan je lijstje behoort nu toch een roze driewielertje, met franjes aan de handvatten, te staan? Met zo’n mandje voorop aan het stuur en een trotse, hollende sikbock er achteraan?

    1. Nee, het is geen aanstellerige man. Maar hij houdt van aparte dingen. Zoals oude Indian motorfietsen. En hij heeft twee auto’s die bijna niemand heeft: een Lotus Europa S2 en een Scimitar GTE, beide uit de zestiger jaren.

  1. Ik vraag me wel af hoe het fietst. Misschien levert het een zeer aangename vering op. Rijd je ermee over ongelijke kasseien alsof je over een wolkendek rijdt.

    1. Volgens de eigenaar is de voelt de fiets stijf aan voor een lichtgewicht, je moet alleen niet meer dan 90 kilo wegen. Het bovenste deel ‘veert’ dus niet mee.

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *