Na Michael Moore, Susanne Surandan, Noam Chosmky, Kanye West en die ene van Run DMC, heeft ook René Froger de volksbeweging Occupy Wallstreet met een bezoekje vereerd. De immer betrokken volkszanger is er zelfs speciaal voor naar New York gevlogen. Eerste klas, dat dan weer wel: “Kijk, ik ben een grote jongen. Ik heb de ruimte nodig. Maar hier moest ik bij zijn.”
Sinds René samen met zijn Natasja in een serie programma’s de armoedegrens heeft opgezocht, is hij zeer begaan met het leed van de minderbedeelden: “Het is geen pretje om arm te zijn, dat heb ik wel aan den lijve ondervonden. Die dingen die je van de voedselbank krijgt, zijn vaak niet te vreten. Of bijna over datum. Zodat je het niet langer dan een daggie kan bewaren. Dus als ik wat kan doen, dan doe ik wat. Zo ben ik. En ik zat dus laatst met Natas naar de tv te kijken en toen zagen we die dikke met dat petje wat woorden zeggen en die woorden werden dan herhaald en Natas zei tegen mij: René, dat kan jij veel beter. En ik dacht: verdomd als het niet waar is, dat kan ik veel beter. Kijk, die man heb wel de gave van het woord, dat zie ik ook wel, maar hij heb een stem van lik-me-vestje. Ja, ik zeg het maar zoals het is. Zo ben ik hè. Recht voor z’n raap. Ontzettend gewoon gebleven. Daarom voel ik me ook zo aangetrokken tot deze beweging. Ik ben als hun. Dus moést ik hier zijn.”
Heeft Froger enig idee waarom de bezetting van Wallstreet zo’n gigantisch succes is? “Ik denk dat de mensen onderdeel willen zijn van de geschiedenis. Dat ze later kunnen zeggen: ik was erbij. Ik was erbij toen ze Wallstreet bezetten. Net zoals mensen nu nog wel eens tegen mij zeggen: ik was erbij toen De Toppers hun eerste concert gaven. Het geeft gewoon een ontzettende kick om het gevoel te hebben als het ware mee te schrijven aan de geschiedenis. Er heerst hier ook een uitzinnige sfeer. Mensen zijn zo uitgelaten. Terwijl, hoeveel grote acts zijn er nu geweest? Kanye West, die kende ik. Maar de rest, daar had ik nog nooit van gehoord. Dus daar gaat het niet om. Dat is het mooie. Het is echt vanuit de mensen zelf. Heel veel van die mensen schijnen hier al weken te bivakkeren. Dat vind ik dan wat overdreven. Dan denk ik: heb je geen baan of zo? Maar voor de rest: ik vind het schitterend!”
De altijd opgewekte Amsterdammer excuseert zich, rukt een megafoon uit handen van een half ingedut meisje met een wollen muts op, en begint ‘Just say hello’ te zingen. En binnen geen tijd zingt heel Wallstreet met hem mee. De beweging heeft z’n hymne gevonden, zo lijkt het. Wat vindt Froger van het plan om Occupy Wallstreet naar het Amsterdamse Beursplein te exporteren? “Daar durf ik nog niks over te zeggen. Ben ik heel eerlijk in. Als het een succes wordt, sluit ik me erbij aan. Wordt het niks, dan is heb ik ze bij deze gewaarschuwd.”
