Gedempt (40)

Ik heb net Harlan Coben’s veelgeprezen thriller Spoorloos gelezen – Coben wordt een grootmeester genoemd – en ik weet zo langzamerhand wel dat het meestal zal tegenvallen. De actie begint, bij wijze van spreken, in Tanger, gaat dan verder in Noorwegen, verplaatst zich dan tot Istanbul, gaat dan verder in Abchazië om te eindigen in Wenen.
Zo moet je een boek niet schrijven.
Als je een verhaal wilt schrijven, zeg ik maar voor iedereen die het weten wil, beperk je dan tot één of hooguit twee plaatsen waar het verhaal gebeurt. Coben’s verhaal had ook probleemloos beperkt kunnen worden tot twee plaatsen (en een moord minder, moet ik zeggen).
Maar het zal wel met de globalisatie te maken hebben, of tenminste, met de Amerkaanse variant ervan. Je vliegt immers vanzelf even van New York naar Alberta of naar San Jose, en dan gebeuren daar vanzelf dingen. In Guadalcanal gebeuren, in zulke romans, heftige dingen.
Iets anders is dat Coben een personage nodig heeft dat ‘Het spook’ wordt genoemd. Een albino-achtig wezen, dat bovendien zeer sterk en krachtig is. U weet, en ik weet, dat zulke dingen niet samengaan, of tenminste al in de puberteit worden onderdrukt.
Het boek van Coben zit ook nog vol met bijvoorbeeld een New Yorkse pooier die verzorgd wordt door een hoer van hem die eerder al door hem verminkt is geworden, enzovoorts, dus u begrijpt wel hoe een plezier het was om zo’n boek te lezen.

1 reactie

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *