Zo vaak komt het niet voor dat je de koningin kunt toespreken. Ik was net langs het huisje gelopen waarop valt te lezen dat God mij zocht toen de koningin langsreed in een zwarte Mercedes. Ik herkende haar aan haar kapsel. Een mooi kapsel. Ze stopte voor het concertgebouw. Ze stapte uit en liep naar binnen. Ik liep door en belandde achter het concertgebouw waar iemand pauken aan het in- of uitladen was. Ik glipte naar binnen op een onbewaakt moment. Ik liep langs kleedkamers, door een lobby, zo, hup, een zaaltje in waar al velen zich hadden opgesteld. En dan met name publiek. De koningin werd naar haar plaats geleid. Ik moest haar waarschuwen. Als dienaar Gods was het mijn plicht haar te waarschuwen. Ik liep de zaal binnen en ging zitten op een krukje naast het podium en begon voor mezelf te herhalen wat ik zo vaak had gezegd. Het geroezemoes zorgde voor een gevoel van opwinding. Eindelijk een publiek dat de intellectuele capaciteiten had om te begrijpen wat ik te zeggen had. Het orkest druppelde binnen en begon de instrumenten te stemmen. In de aldus ontstane kakofonie zei een stem tot mij dat het moment daar was. Ik stond op, liep naar het midden van het podium en begon te praten. Ik ben een dienaar van het geloof, een dienaar van Allah. Het leek mij, om misverstanden te voorkomen, het beste om maar meteen te zeggen dat ik geen bom bij me had. Ik ben de profeet Elia. Die tot u gezonden is om u tegen afgoderij te waarschuwen. Afgoderij ligt altijd op de loer. Het is de mens eigen. Eigenlijk is muziek een vorm van afgoderij, maar ik zie het door de vingers. Ook een dienaar van het geloof moet zo nu en dan iets door de vingers zien. Anders is het geen doen. Want eigenlijk is alles een vorm van afgoderij. U ziet muziek wellicht als een eerbetoon aan de schepper. En dat is het ongetwijfeld. Maar het is afgoderij. Of als u mij zou vereren. Mijn komst zal worden vervolmaakt door Isa. Die u zal meenemen indien gij oprecht gelooft. Ik ben Isa Mesu. Dus geloof, vrinden! Geloof! Niet in mij, maar in uw schepper. Ik weet niet precies of ik allemaal gezegd heb wat ik had te zeggen, maar ik meende dat de koningin, die al die tijd bleef zitten waar zij zat, goed heeft zitten luisteren. Ik dank u voor uw aandacht.
Wat mij verbaasde: waarom men De Verwarde Man niet liet uitpraten. Niet dat er veel interessants te verwachten was natuurlijk, maar toch.
Met een publieke discussie: een meneer staat op en zegt ‘Ja, maar die Allah van u…’. Waarop de spreker dan weer reageert: ‘Allah is de god van de vrede.’
Als toegift nog een stukje Verdi.
Dat zou mooi zijn geweest. Verdi was echter uitgesloten. De avond draaide om Nederlandse componisten.
Wat mij verbaasd is dat de man op het podium zei: “Ik ben Isa Mesu, Jesus Christus” en in het stukje wordt geschreven:”Ik ben de profeet Elia”, “mijn komst zal worden vervolmaakt door Isa”
Ook ik vind het jammer dat de man niet kon uitpraten, hij kwam toch helemaal niet bedreigend over. Wellicht horen we in de toekomst meer?
Nu. Ja. Ik wist niet helemaal zeker meer wat ik had gezegd. Ik ben een verwarde man, moet u weten. De ene dag ben ik Elia, de andere dag Isa. Ik kan dat allemaal niet gaan bijhouden, daar ben ik te verward voor. Of te warrig, als u wilt. Het doet me deugd dat ik niet bedreigend over kwam. Als verwarde man heb ik dat wel eens anders meegemaakt. Terwijl mijn bedoelingen meestal nobel zijn.
S.A. U heeft een prettige manier van schrijven, heeft u er wel eens aan gedacht om misschien een boek te gaan schrijven? U heeft nu landelijke bekendheid, dat kan helpen met de verkoop.
Ik heb er wel eens aan gedacht, maar het moment daarop was de gedachte alweer vervlogen en in iets anders opgegaan.
Salaam aleykoem,
Ben jij echt de ‘verwarde man’ die in het concertgebouw heeft gesproken? Zo ja, dan wilik graag jouw tel.nr of je persoonlijk ontmoeten. Ik heb veel bewondering voor deze actie.
Ik ben dé Verwarde Man. Ik kom vrij vaak in het nieuws. Zelden positief trouwens. Ik probeer op deze site wat begrip voor mijn persoontje te creëren. U kunt boven dit stukje op mijn naam klikken. Dan ziet u al mijn stukken. U kunt ook in de menubalk ‘medewerkers’ mijn bio bekijken.
Ik heb vernomen dat u bij het verlaten van het concertgebouw in de ogen keek van uw andere incarnatie, de damschreeuwer. Dat moet een vreemde gewaarwording zijn geweest. Verwarrend ook.
Eigenlijk was het een verrassend helder moment. Alsof ik in de spiegel keek en zag hoe ik werkelijk was.