Zomergasten met Molovich (4) – De moord op Lee Harvey Oswald

Max J. Molovich: Sees of Kees, wat maakt het uit verdomme, die hele Nooteboom kan me gestolen worden!

Connie Palmen: Oh, sorry hoor. Ik wist niet dat je kwaad werd.

Max J. Molovich: Dan weet je het nu!

Terwijl Max J. Molovich Connie Palmen vernietigend aankijkt, realiseert de sympathieke Limburgse zich ineens dat de camera’s weer draaien. Ze schudt heel even met haar hoofd.

Connie Palmen: Tot zover Jells Amesroy.

Max J. Molovich: James Ellroy.

Connie Palmen: Dat zeg ik. Tot zover James Ellroy. Van hem naar het volgende fragment is een kleine stap, kunnen we stellen. Kan ik je glas trouwens nog eens bijschenken, Max?

Max J. Molovich: Lekker, Connie.

Terwijl Connie Palmen zichzelf en Max J. Molovich nog eens bijschenkt, valt er een stilte die op het eerste gehoor heel ongemakkelijk lijkt, maar op het tweede juist vertrouwd aanvoelt. Ja, er daalt een rust neder op deze Zomergastenavond. De zenuwen lijken verdwenen, men voelt zich op zijn respectievelijk haar gemak.

Max J. Molovich: Dank je Connie. Ja, zoals ik zei, ik heb vorige zomer In Koele Bloede gelezen. Blood’s a Rover, in het Engels, het slotdeel van de Underground Trilogie. Vervolg op The Cold Six Thousend.

Connie Palmen: En The Cold Six Thousend is het vervolg op American Tabloid waarin de moord op Kennedy wordt behandeld.

Max J. Molovich: American Tabloid gaat over de periode JFK. Hoe hij aan de macht wordt geholpen door de mafia, hoe hij diezelfde mafia furieus krijgt door de aanval op Cuba af te blazen en hoe ze hem daarop, in nauwe samenwerking met de CIA en de FBI, besluiten om zeep te helpen. De moord op Kennedy vindt plaats op de laatste bladzijde. Het is het moment waarop Amerika zijn onschuld verliest, volgens de officiële lezing. Volgens James Ellroy is Amerika nooit onschuldig geweest. ‘We zijn onze onschuld verloren op de boot naar hier’, schrijft hij. Je kunt niet iets verliezen wat je bij de conceptie al niet had.

Connie Palmen: Geloof jij in complottheorieën?

Max J. Molovich: Het liefst wel ja. Hoe groter de leugen, hoe groter de geloofwaardigheid, zei Joseph Goebbels al. En die kon het weten natuurlijk. Geloof jij in complottheorieën, Connie?

Connie Palmen: Hmmm. Min of meer. Hans (van Mierlo, de inmiddels overleden echtgenoot van Connie Palmens, red.) heeft mij wel eens toevertrouwd dat Wim Kok bijvoorbeeld helemaal niet kan fietsen, terwijl iedereen denkt dat ie heel vaak fietst.

Max J. Molovich: Precies, dat bedoel ik nou.

Connie Palmen: Wel, dan begrijpen wij elkaar. Maar goed, laten we even terugkeren naar het fragment dat je hebt uitgekozen. De moord op Lee Harvey Oswald.

Max J. Molovich: Ja. Ik zat er eerst over te denken om de Zapruder Film te laten zien, de 8mm-opnames die Abraham Zapruder per ongeluk maakte van de moord op Kennedy. Het begint zo vrolijk, zo onschuldig en daardoor zo onheilspellend. Daar komt de limosine met de zwaaiende president en zijn vrouw. De filmer filmt niet echt een strakke hand. En dan dat hoofd dat uit elkaar spat, Jackie die naar achteren vlucht, de bodyguard die achterop springt, de limosine die wegscheurt en Zapruder die probeert te volgen. Unieke beelden van een van de belangrijkste gebeurtenissen uit de recente geschiedenis. Maar ik dacht, dat hebben de mensen al vaak genoeg gezien.

Connie Palmen: Dat denk ik ook, Max. Misschien zijn er zelfs mensen die gemasturbeerd hebben terwijl ze naar de Zapruder-film keken.

Max J. Molovich: Euh… ja… misschien wel, ja. Maar goed, daarom dacht ik: weet je wat, ik laat de moord op Lee Harvey Oswald zien.

Connie Palmen: De moordenaar van Kennedy.

Max J. Molovich: Vermeende moordenaar. De ultieme loser, vreemde snuiter, Marxist, gefrustreerd mannetje, opgewonden standje, denkt zelf een onbegrepen genie te zijn en wordt er genadeloos ingeluisd. Het is 48 uur na de moord op Kennedy, Oswald wordt overgeplaatst naar een andere gevangenis. I’m a patsy had ie nog gezegd. Een zondebok. Hij kijkt enigszins zelfvoldaan, op dit fragment. Alsof het allemaal langs hem heen gaat. Maar dan komt daar ineens, uit het niets, Jack Ruby tevoorschijn om Lee Harvey Oswald neer te knallen. Je hoort Oswald nog even kermen. Ooooh, zegt ie. Het Amerikaanse volk kon weer rustig gaan slapen, de man die de onschuld had vermoord, was zelf neergeschoten. Door een joodse striptentuitbater die later, voordat hij aan een longziekte overleed, zou vertellen dat het Amerikaanse volk nooit te weten zal komen wat zijn daadwerkelijke motieven waren om Oswald te vermoorden. Ook mooi aan dit fragment is trouwens de muziek. Van die dreigende strijkers die in misdaadfilms uit die jaren aankondigen dat er wat ergs gaat gebeuren. Het was trouwens de eerste aanslag die live op Amerikaanse televisie te zien was, heb ik me laten vertellen.

Connie Palmen (klapt in haar handjes): Oooeeh, Spannend. Laten we snel gaan kijken!

Molovich
Erkend miskend genie. Motto: succes is voor losers.

4 Reacties

  1. Jackie die naar achteren vlucht het was volgens mij iets anders: Jackie kruipt over de kofferbak om daar het afgeschoten stuk schedel van haar echtgenoot te pakken. Ik vond dat juist altijd zo dapper en liefhebbend.

  2. Ik heb nooit begrepen waarom er niet een presidentskandidaat is geweest daar die zei “Stem op mij, dan gooi ik alle archieven van JFK en Jimmy Hoffa en Area 51 online”.
    Hell, ik zou me ombouwen tot amerikaans staatsburger puur om daar dan op te kunnen stemmen. Maar als je nu de wiki van JFK leest dan is het net alsof oliver stone nooit gebeurd is! En dan nu met die wikifiles… 10.000 schandalige dingen over mensen uitgestort, en ik voel alleen maar overkill. Ik denk dat de powers that be dat allemaal aanzien, die apathie, en denken “MMm misschien kunnen we nog veel verder gaan met onze megalomane onzin.”
    Of het is echt allemaal bittere incompetentie en stuntelen we allemaal maar wat aan. BUT GOD DOES NOT PLAY DICE! OOoohhhh ik ben zo in de war allemaal.

  3. JFK van Oliver Stone, meesterlijke film maar voor mietjes vergeleken met American Tabloid van James Ellroy. Met cruciale rol voor papa Kennedy. Hoe papa Kennedy de verkiezingen kocht, JFK de Varkensbaai in de soep liet lopen, de maffia Cuba niet kregen en JFK dood moest. Bovendien is JFK in American Tabloid geen held, maar een slappe zak die niet van de vrouwtjes af kon blijven. Andere aanrader is Weegschaal van Don Delillo. Daarin staat Lee Harvey Oswald centraal.

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *