De uitslover

Was u gister bij het zwembad en zag u een uitslover vreselijk afgaan? Dat was ik. Als voormalige wedstrijdzwemster dook ik geroutineerd van het startblok en borstcrawlde ik me een weg naar de overkant, in sprinttempo. Bij 3/4 aangekomen verdronk ik. Niet echt, uiteindelijk, maar het scheelde weinig. De resterende 10 meter heb ik in oma’s schoolslag afgelegd. Ik heb me op het randje gehesen en ben daar op de grond gaan liggen. Het tolde.

Ik dacht aan mijn kinderen die onwetend van dit alles in het recreatiebad verbleven. Hoe zij mij na een uur zouden gaan missen, en mij na lang zoeken zouden vinden: een hoopje mens, morsdood, aan de kant van het zwembad, in een plas pis en kwijl.

Na een tijdje kon ik echter weer opstaan en dacht: weet je wat? Ik probeer een rustige vlinderslag. 15 slagen heb ik het volgehouden. Ik stierf. Mijn armen waren van katoen, en de zuurstof bereikte mijn hersenen niet meer. Vloekend en tierend kroop ik uit het bad. Voelde me zwaar vernederd. Door mijn eigen lijf! Dat is toen ik om me heen keek en zag de bewondering in de ogen van de baantjestrekkers. Een 20-jarige jongen zei nog (en ik kon het horen): “Die kan snel zwemmen!” Blijkbaar hadden ze dat nooit verwacht van een vadsige grijsharige met grote hangborsten in oma’s badpak.

Ik nam me ter plekke voor om weer wekelijks te gaan zwemmen. Wat ik, als puntje bij paaltje komt, uiteraard, niet zal doen.

Oud Zeikwijf
Beroepsbrokkenpiloot. Vloog nochtans op haar achtste reeds rakelings langs bergkammen om berggeitjes en bergmarmotjes te tellen. Is tot haar eigen verdriet gemodelleerd naar haar vader, een onbehouwen Italiaanse charmeur met een groot hoofd en een passie voor even belachelijke als tijdrovende hobby’s. Komt oorspronkelijk uit Frankrijk. Heeft in Japan gewoond. Woont sinds begin jaren ’80 in een boomhut op het Waterlooplein in ‘Magies Centrum Amsterdam’, van waaruit ze haar schrijfsels via rooksignalen aan de redactie doorseint. Ze schrijft ook voor AT5, Sargasso en voor Kutbinnenlanders. En op haar eigen stukje internet: oudzeikwijf.com.

9 Reacties

  1. 15 slagen vlinder?
    niet slecht, ik ga, wanneer ik die moeilijkste aller slagen eens wil uitproberen, na ’n slag of vier, vijf vaak reeds kopje onder.

  2. Maar dit is een uitmuntende column! Ah, ik loop ook nog steeds hard, (ik sport nog wel 2 of 3 keer per week) maar ik heb niet de illusie dat ik mijn tijden van 25 jaar terug benader. Magere Hein is zo onsportief dat hij nu al knagenderwijs voorschotjes neemt.

    1. Alleen maakt Magere Hein totaal GEEN onderscheid tussen wat voor mensen dan ook, of ze nou oud, jong, rijk of arm zijn! Hij neemt iedereen weg in zowel oorlogs- als vredestijd en in tijden van oorlogen, revoluties, hongersnoden en besmettelijke ziektes heeft Magere Hein altijd overwerk te doen met zijn zeis waarmee hij ontelbare levenskaarsen uitmaakt!

  3. Een ‘rustige vlinderslag’. Mijns inziens is dat een contradictio in terminis. Veel te zwaar, hoe rustig je ‘m ook slaat.

  4. Het zwembad… een erger oord kan ik gewoon niet bedenken. Uit liefde voor mijn kinderen ga ik er zo nu en dan met ze naar toe en dan vraag ik me altiid af, waarom zou je zoiets doen zonder kinderen? Ik weet het nu. Dank daarvoor. Respect, alleen al voor het vrijwillig er naar toe gaan. Die vlinderslagen zijn sowieso bonus vind ik.

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *