Hoe belangrijk is timing, vroeg Jelle Brandt Corstius ergens tegen het einde van de eerste Zomergasten van 2011 aan Marc-Marie Huijbrechts. In zijn laatste show schijnt Marc-Marie zijn publiek een klein kwartier lang steeds harder aan het lachen te krijgen door enkel de naam ‘Herman van Veen’ te herhalen. Marc-Marie Huijbrechts wist het niet. Hij dacht er niet bij na. Het ging erom dat je de zaal aanvoelt. Dat je de zaal in een bepaalde sfeer krijgt, op zo’n manier dat de zaal één persoon wordt en dat je vervolgens aanvoelt hoe je met die ene persoon moet spreken.
Jelle Brandt Corstius heeft de timing van een autistische boer wiens koeien op het punt staan te kalveren. De man is in staat om op de meest gevoelige momenten de meest lompe opmerkingen te maken. Om een voorbeeld te geven: Marc-Marie Huijbrechts was zo vriendelijk om op een eerlijke manier over de periode te praten dat hij een pruik droeg. Hij vertelde hoe ingewikkeld het lag. Dat hij een enigszins androgyn zelfbeeld had, toen kaal werd, maar er nog niet aan toe was om zich echt een man te voelen en dus een pruik begon te dragen. Een pruik die, niet onbelangrijk, zeer fraai gemaakt was (hij was overigens op het idee gebracht om een pruik te dragen door een advertentie in de Autokampioen). Marc-Marie vertelde dat het in het begin goed werkte, maar dat het steeds meer ging wringen. ‘En toen gooide je die cavia van je hoofd’, zei Jelle Brandt Corstius. Marc-Marie vatte die opmerking niet verkeerd op en maakte zijn verhaal af, maar ik vond het weinig tactisch. Jelle Brandt Corstius is het soort man dat waarschijnlijk op wekelijkse basis wel een keer ‘wat heb ik nou weer gezegd?’, moet zeggen.
Zo zat de avond vol met momentjes die pijnlijk hadden kunnen zijn als Marc-Marie Huijbrechts niet de innemende en inschikkelijke persoonlijkheid had bezeten die hij bezat. Jelle Brandt Corstius lijkt het op een of andere manier niet te kunnen bevatten dat er mensen bestaan die een andere kijk op de dingen hebben dan hij. Dat was me vorig jaar volgens mij ook al opgevallen. Terugkerend themaatje was het onvermogen van Marc-Marie Huijbrechts om ruzie te maken. Of onvermogen was het niet, meer onwil. Hij houdt nu eenmaal van harmonie en vreet zichzelf soms liever op dan dat hij een ander iets openlijk kwalijk neemt, ook al heeft die ander ook daadwerkelijk iets kwalijks gedaan. En dat wilde Jelle Brandt Corstius, die uit een gezin komt waarin ruzie een ander woord voor communicatie is, maar niet begrijpen. Tot vervelens toe.
‘Heb je het gevoel gehad, dat je jezelf hebt kunnen overgeven’, vroeg Jelle Brandt Corstius aan het eind van de avond. ‘Vind jij dat ik me heb overgegeven’, vroeg Marc-Marie Huijbrechts. ‘Je hebt in ieder geval niet overgegeven’, zei Jelle Brandt Corstius waarna hij nog iets stamelde over de moedigheid van Marc-Marie Huijbrechts en dat hij hem bewonderde om zijn openheid. De wenkbrauwen van Marc-Marie Huijbrechts vlogen in een mengeling van wanhoop en berusting omhoog, maar hij bedankte beleefd voor het compliment. Het was een soort botsing der beschavingen waar ik getuige van was geweest. Ik heb het met plezier bekeken, maar ik bleef het gevoel houden (zoals welk vaker bij Zomergasten) dat er meer in had gezeten als de interviewer iets meer zijn best had gedaan om de Zomergast echt te begrijpen. Of zich er op zijn minst bij neer had gelegd dat er mensen bestaan die hij nooit zal begrijpen. Maar dat is dan weer mijn euvel, dat ik niet kan begrijpen dat er mensen bestaan die zich er niet bij kunnen neerleggen dat ze iemand anders nooit zullen begrijpen.
Prachtig om te lezen hoe mensen alles anders kunnen interpreteren.
Ik vond deze aflevering heel interessant. Twee totaal verschillende mannen tegenover elkaar aan tafel die duidelijk de dialoog aan gingen over hun persoonlijkheden. Marc-Marie ging goed in de verdediging wanneer Jelle een vraag stelde en daarnaast vind ik dat Jelle zich open opstelde voor weder vragen.
Ik vind de naïviteit en durf waarmee Jelle zijn gasten interviewt juist een enorme verademing.
Hoe is het mogelijk dat een persoon als J.B Cortius ,dit programma mag presenteren.
Een programma waar eens wat meer diepgang zou kunnen plaatsvinden ,dan de onnozele programma´s o.a met de irritante fake Linda de Mol.
J.B Cortius is net zo emotioneel geamputeerd als zijn vader, zag er afgeleefd en afgetobd uit. Waarschijnlijk omdat hij Marc Marie niet kon volgen. Wat een stuk onbenul is deze jongen. Inhoudelijk niets te melden en ongelooflijk onbeschoft. Marc Marie heeft meer gevoel en beschaving in zijn pink dat deze over het paard getilde blaag. Het was de ondrageklijke lichtheid van het bestan ,wat van deze jongen afdroop. Marc Marie je deed het geweldig ,maar lever je a.u.b. nooit meer uit aan dit soort figuren.
“Hoe is het mogelijk dat een persoon als J.B Cortius ,dit programma mag presenteren.”
Volledig mee eens, iemand met meer vermogen tot inleving en distantiering zou geschikter zijn.
idd, wat een gruwelijke hork is die jelle.
ik vind het onbegrijpelijk dat deze man dit programma mag doen als interviewer.
op dit moment zit ik ook regelmatig zwaar tenenkrommend te luisteren/kijken.
gruwel!
Caroline
Ja, dat is misschien wel een verademing, maar ik vind echt dat hij zijn gasten soms niet goed aanvoelt. Zoals toen het over zijn vader ging die hem negeerde op het sterfbed van zijn moeder. Wéér verbaasde Jelle B. Corstius zich over het feit dat Marc-M. Huijbrechts toen geen zin had gehad om stennis te schoppen. Terwijl hij dat toen toch wel had moeten snappen, dat Marc-Marie Huijbrechts geen persoon is die stennis gaat lopen schoppen aan het sterfbed van zijn moeder. Ik kan mij daar op zo’n moment enorm aan storen. En Marc-Marie Huijbrechts volgens mij ook, getuige zijn ‘Ja hoor, ik zal de volgende keer meegaan als jullie met de hele familie naar Portugal gaan’.
Die cavia was een citaat van Marc-Marie zelf, dus niet pijnlijk. En overigens vond ik het wel een prettige gedachtenwisseling, waaraan Jelle op zijn eigen manier sturing gaf. We zijn het dus niet helemaal eens :-)
Refereerde hij aan een ander interview, of had Marc-Marie Huijbrechts het in deze Zomergasten-uitzending reeds over een cavia op zijn hoofd?
mm zei op een gegeven moment: “en toen gooide ik die cavia van mijn hoofd.” Maar misschien had Jelle BC dat eerder al gezegd, dat weet ik niet meer.
Toen MM in DWDD voor het eerst kaal verscheen gebruikte hij het woord cavia voor zijn pruik.
o
Maar dat zou me wat moois zijn trouwens, als we het allemaal met elkaar eens waren.
Zou JBC willen aanraden om toch vooral de recensies over hem te lezen. Zijn we wellicht m.i.v. volgend jaar van hem af. Laten we Marc-Marie Zomergasten 2012 presenteren. Die heeft iets meer empathie denk ik zomaar…
Ja, MMH was de eerste die ‘de cavia’ benoemde, erg jammer dat JBC dit moest herhalen.. Je ziet dat hij nog te veel bezig is de interviewer te zijn, bezig met tijd, bruggetjes etc. Het feit dat hij zichzelf aanrekende Jesse Norman niet te kennen als zomergastenpresentator says it all… ‘Wij’ (of ik?) willen geen vat vol kennis, ook geen sensitieve ‘wish you were my best friend’ maar … tsja, wat willen we eigenlijk…, hoe perfect willen we het hebben?
Ik vind het grootste gemis: humor!
hoe dan ook, MMH’s keuzefilm was retekut!
(heb ‘m niet gezien, maar de samenvatting in mijn tv-gids beviel me absolúút niet..)
en idd: ‘ontmoeting’ der karakters, immer interessant..
ik vond de fragmenten wel zeer interessant. Whoopi Goldberg die er ronduit voor uitkomt dat ze haar eigen grapjes niet zelf verzint, een krachtmeting tussen Barbra Streisand en Mike Wallace, een hartverscheurend Russisch jongetje in de Up series, waow.
“De film was retekut!”
Sjongejonge zeg, wat een stompzinnig commentaar…
En dat zeggen nadat je een paar regels in je tv-gids hebt gelezen?? Tsssss, triest
hap hap..
Aha jij bent een grapjas ;-)
Ik dacht al, meent ie dat nou?
vooruit, ff serieus:
De film LIJKT me niks, maar idd, een tv-gids-recensie kan bedriegen: misschien is hij wel goed of zelfs steengoed..
Ik heb genoten van alle filmfragmenten die MMH uitgekozen
heeft; hij heeft de vinger gelegd op de kern van het
menselijk bestaan; openheid, moed, begrip en de schoonheid van bewustzijn. Jelle was bij tijd en wijle als een olifant in de porseleinkast; heeft m.i. angst voor zijn
eigen gevoeligheid.
Ik vond het een prachtige aflevering. Je weet na vorig jaar dat JBC bepaalde dingen niet weet, mensen niet kent (Jesse Norman), maar ik vond het nu al minder tenenkrommend dan vorig jaar. MMH verdiende en kreeg het respect. De film ga ik nog bekijken, Simone Signoret is/was een fantastische actrice en het fragment met dat mooie, ouderwetse Frans, sprak mij zeer aan. Hoop dat de dvd-speler het goed gedaan heeft…
Het gebeurt niet vaak dat ik 2 uur onafgebroken televisie kijk – gegrepen werd ik door MM, zijn kwetsbaarheid, scherpte en goede keus van fragmenten. Dank zij JBC werd mijn sympahtie voor MM alleen maar groter. JBC kan het ook niet helpen … ik hoop dat het onmacht is en dat ie nog moet groeien in zijn rol? Misschien dat Jelle weer mooie docu’s moet gaan maken. Die zijn nml. prachtig!
Totaal oneens met deze lezing van Zomergasten. Vond juist dat JBC perfect aanvoelde dat je bij MMH juist niet moet hummen, ja-knikken en openvragenstellen, maar dat je de confrontatie aan kan gaan en je mening kan geven. Hierdoor ontstond juist de prettige dynamiek die de uitzending spannend maakte.
Wat betreft het ‘cavia-incident’: MMH gebruikte het woord eerst zelf, dus dat verwijt is ook al onterecht.
Kortom, prima Zomergasten-uitzending met mooie fragmenten en een interviewduo dat aan elkaar gewaagd was.
Het valt iemand toch niet te verwijten als ie een andere belevingswereld heeft, en de talloze nuances van Marc Marie zelf niet kan bevatten? Dat zijn op dat moment verschillende werelden.
Marc Marie kwam wel uit de verf, liet zich zien als een aimabel mens met enorme hoge gevoeligheid en idem waarnemingsvermogen. Ik heb intens genoten, dat hij zich zo durft te laten zien ook in al zijn kwetsbaarheid en menselijkheid.
Zijn liefde voor het publiek heeft me ook geraakt, ik ken geen artiest die zo vol respect en dank zich uit naar zijn/haar publiek.
Nee, dat valt iemand niet te verwijten, maar wat iemand wel te verwijten valt is dat hij vervolgens keer op keer enorm verbaasd is als die botsing der belevingsbeschavingen weer plaatsvindt. Zo begrepen wij ook maar niet waarom Jelle BC het zo ontzettend vreemd vond dat Marc-Marie samen met zijn zus op kamers ging wonen. Als ze nog steeds samenwoonden had hij er zo zijn vraagtekens bij kunnen plaatsen, maar dit was toch vrij normaal?
ja, ik snap…
Wilde mijn bericht ook weghalen, want dekte de lading niet van wat ik wilde zeggen, want anderzijds was ik enorm blij met je column omdat je het verschil tussen hen zo helder waarnam, en dat de burger moed geeft! :-)
Nou. Da’s dan mooi rechtgezet bij deze. Iedereen gelukkig, iedereen blij.
:-)
Hoe slecht de gast van de vorige week ook was, hoe beter het vanavond was met Dick Swaab. Een man die iets te vertellen had, en waarbij ik me helemaal niet gestoord heb aan Jelle’s gebrek aan empathie. Of wat dan ook de reden was waarom sommigen zich er aan gestoord hebben.
Ik zou willen voorstellen: neem alleen interessante gasten, Jelle! Geen zeurpieten, die bijvoorbeeld komen vertellen over hun zenuwen voordat ze het podium opmoeten.
Hoe slechter de gast, hoe slechter ook de gastheer lijkt.
schoenmaker blijf bij je leest
ga maar een mooi reisverhaal maken in Iran
daar kijk ik dan naar uit.
en Marc-Marie jij bent een schat