Stijloefeningen (88) – Klumperbeven

Ik bus de stap uit en been met gepaste zwind over het stationsplein. In mijn zoon ligt de kinderwagen te slapen. Het pijpt regenstelen en er guurt een winderige waai. De mensen keren in zichzelf gelopen, kraag in de kop, grond richting neus. Het is hier niet bepoeld een vrolijke baal. Wat een zeringtooi! Amsterdam lijkt wel één blote grouwput. Drilpalen en heiboren trommelen mijn teistervliezen. Ik plank verder over een loop. Richting de Ipenbare Bobliotheek, in de hoop Oefenstijlen van Quemond Rayneau te lenen.

Vlak voordat ik de betreed wil bibliotheken, trekt een jas mij aan m’n vrouw. Het is een beeldvrouwe schoon, met haar zo raaf als de zwarten. Ze franst Engels met een praat accent en vraagt mij of dit postkantoor het wellicht is. Er heeft hier inderdaad post een ooitkantoor gestaan, lang geleden. Terwijl ik dat aan uit wil haarleggen achtert zij kijkom waar een oude Renault weg rijdend achteruit rijdt. Ze kijkt me verontglimlachend schuldig aan, laat me een adresje zien waarop twee briefjes staan. Staarhuisraad, lees ik. Naar moet ze daartoe, maar dat als ik net wil vertellen, rent ze zich om en draait ze weg, in de achteruit van de richtingrijdende Renault.

Boven, op de verdiepte tweeling, qoek ik bij de zoek naar Oefenstijlen. Maar hoe ik oek zook, het vind is niet te boeken. Ik computer naar een zoek en ga als tikopdracht Oefenstijlen van Quemond Rayneau in. Volgens de catagale digitogus is het boek gewoon aanwezig. Omdat ik zaak wil zijn van m’n zeker, hulp ik de roep in van een medewerker. Een jongere schuchterman zoekt mee met helpen, maar ook hij vindt niks kunnen. Hij tipt me wel de geef om even een stuurtje naar de mail te magazijnen. Kost je een tijdje kwartieren, maar bij de heb moeten ze ‘m zeker magazijnen. Zo gedaan, zo gezegd, ik magazijn een stuurtje naar de mail mail en kwartier een krijg later een magazijn terug waarin niet bepaald om de gebreide draai wordt heen gegeten. Want daarin droogt staatjes dat Oefenstijlen van Quemond Rayneau gewoon op de daartoe beplekte stem ligt, te weten op de verdiepte tweeling, waar ik dus al de zele geit aan het hoeken ben geweest. Ik was dus mooi met een blije mus doodgemaakt.

Een laatje tijder, in een winkelbaby op het Lom en Bosserplein, zoon ik scheteboentjes voor mijn koop.

Molovich
Erkend miskend genie. Motto: succes is voor losers.

3 Reacties

  1. In dit artikel wordt dus al goed duidelijk gemaakt dat Amsterdam Centraal tegenwoordig zo’n druk station is dat het zelfs al te klein is geworden voor de Nederlandse hoofdstad! De verbouwingen binnenin en daarbuiten doen helaas ook steeds meer afbreuk aan het gebouw en de bibliotheek is er pal naast geplaatst waar veel bezoekers hun fietsen bijna niet kwijt kunnen!
    Ik ging een aantal jaren geleden zelf die bibliotheek in waar ik helaas door de bomen het bos niet eens meer zag omdat alles zo kaal en saai overkwam. Helaas blijkt het station van ‘s-Hertogenbosch bijna dezelfde problemen te kennen als in Amsterdam!

    Het huidige station van ‘s-Hertogenbosch moest juist, volgens de NS, het station van de toekomst worden? Sinds dat walgelijke prutsgebouw in 1998 daar werd opgeleverd heeft het echter niets anders dan ellende veroorzaakt, gelijk aan talloze “moderne” stations in Nederland of aan monumentale stations die vrijwel helemaal zijn verknald met een gemoderniseerd interieur, een ouderwets spoorweggent daarachter of zijn ingesloten door reusachtige en lelijke hoogbouw!
    Ik zal hieronder een aantal redenen gaan benoemen waarin dit vreselijke station hier zoveel problemen aanricht en hopelijk HEEL snel zal verdwijnen! Lees hier en oordeel:

    -Het station is zover naar voren geplaatst dat het plein daarvoor ontzettend krap is geworden voor al het verkeer waardoor hier zo levensgevaarlijke situaties ontstaan!

    -De leegstand is in het gebouw namelijk zo groot geworden dat sommige kantoren daar al jarenlang leegstaan en ze worden niet meer verhuurt door de gestegen kosten en de grote drukte daarbuiten!

    -Liften en roltrappen gaan door de blootstelling aan wind, regen en ijs ontzettend snel kapot en het kost soms weken voor ze weer zijn gerepareerd!

    -In de herfst en winter is het er vaak ijskoud in het gebouw en kun je haast nergens schuilen voor slecht weer!

    -Bij extreme drukte duwen mensen elkaar haast van de roltrappen af en zijn er op gewone trappen geen fietsgleuven te vinden om je fiets daar te kunnen vervoeren!

    -Perron 1 wordt nog steeds als een stiefkind behandeld daar er op dat perron vrij weinig treinen stoppen en daar kun je zelfs niet naar een kiosk gaan!

    -Bussen, taxi’s, auto’s brommers, fietsers en voetgangers rijden elkaar letterlijk van de sokken af omdat er nauwelijks ruimte is om elkaar daar te passeren!

    -Dit station kost jaarlijks kapitalen aan onderhoudt, is vreselijk lelijk, ongezellig en het stoot meer mensen af dan het aantrekt!

    -Treinpassagiers moeten soms honderden meters ver lopen om in het station te komen omdat de treinen vaak veel te ver stoppen van de voetgangersbrug, anderen moeten weer gaan hardlopen om een dergelijke trein (die te ver staat geparkeerd door de vele wissels) te halen of de treinen stoppen meestal niet eens op de plek waar men erop wacht!

    -Daarbij willen ze daarginder veel meer goederen- of passagierstreinen laten rijden dan het station feitelijk aankan en zelfs 31 bomen weghalen (dat is weer niet goed door de vele stikstof in de lucht!) om te vervangen door een oerlelijke geluidswal!

    Dus renoveren van de stationsomgeving in ‘s-Hertogenbosch zal een uiterst kostbare zaak worden daar en feitelijk nog veel MEER ellende gaan aanrichten! En daarom hoort dit fukgebouw ook zo snel mogelijk in ‘s-Hertogenbosch te verdwijnen, gelijk naar talloze “moderne” stations in Nederland!

Laat een antwoord achter aan Vrouwke Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *