Filmverbeteringen: Komt een vrouw bij de dokter

Inhoud: CAAAAARRIICCE LAAT JE TIETEN ZIEN CAAAAAAAAAAAARICE LAAT JE! TIE!TEN! ZIEN!!

Cum-jerker gehalte: Nou, je kan het beter een “tear-jerker” noemen, om maar eens een goede woordgrap te gebruiken!

Geweld gehalte: Ik word er op zich best wel gewelddadig van, ja. FULL-ON VIOLENT BOOBRAGE!! TIE!TEN! TIE!TEN!! CCCAAAARRIICCEEEE LAAT JE TETTEN ZIEN!!!

Zoooo… Dus Carice van Houten heeft een nieuwe film gemaakt. Stoeipoes Minoes! Prrrrow! Nou eens kijken dan oeh hier speelt ze een huisvrouw die eens bij de dokter komt en… Kanker krijgt. “Zeg maar nee dan krijg je er twee!” grapte ik, totdat ik het teruglas en WOAH WAT DE FAK?? ZE KRIJG ECHT KANKER??? Maar… Kanker is een hartstikke serieuze ziekte! Dat is echt niet grappig ofzo! En ook niet sexy! Daar ken ik mijn piraatjes niet bepaald van de stijve plank van laten lopen, als u begrijpt wat ik subtiel duidelijk bedoel te maken. Misschien ze uit een slappe worst persen maar dan slaat mijn metafoor ook nergens meer op en dat is niet heel erg natuurlijk bovendien ook. Ik heb weleens een filmpje gezien, waar een dude met een hele zware zak zat te sjenken aan zijn slappe snaak, en toen kwam er happy juice uit, maar het was heel dik, als tandpasta, en het bleef ook maar doorgaan, als een eeuwige uitgeknepen puist. Misschien was het echt, misschien nep; maar dat is het hele punt! Waarom zou je?? Het is niet natuurlijk!

Waar had ik het over? Effe teruglezen, sorry. Oh ja. Kanker?? “Ze krijgt kanker en haar vriend gaat vreemd bij het leven,” las ik. Ja dat begrijp ik. Zo’n drooggestraalde dorre chemokut moeten uitstampen met je dingdong lijkt mij ook reden genoeg mijn plezier buitenshuis te zoeken. Hell, ik zou gewoon bang zijn mijn piemel daarin te stoppen. Is dat niet net zoiets als Fukishama ofzo met al die straling? Straks besmet ze mij nog met die zooi, of krijg ik een konijn zonder oren!
Lekker dan. Nee, die Kluun, dat lijkt me nou precies een kerel naar mijn zwarte hart. Hup, geen gezeik, gewoon je piemel in een vers wijf douwen en niet meer zeuren. Movin’ on! Darwin for ya, baby!

Goed, tot hier klinkt het dus als een onnederlands goede film. Zei ik onnederlands? Nouuu… Inderdaad! Dat is een prima brug naar de heel erg nederlandse elementen van de film, namelijk tieten! In de rol van tieten hebben we natuurlijk veruit de meest getalenteerde van ons land: Carice van Houten. Wat valt er over haar acteertalent nog te zeggen buiten “Jumjumjum” en “Bouncie, bouncie, bouncie…”? (“Hier poes”, -red.)
Duidelijk; mevrouw van (bos) Houten (voor de deur) heeft alles wat een vrouw nodig heeft. Een vagina, twee borsten… Wat wil je nog meer? Misschien drie borsten dan heeft ze er genoeg in reserve als er eentje afmoet door de borstkanker HAHAHA! Dat was een aan het onderwerp van de film gerelateerd grapje!!
En dat grapje vormt dan weer de brug naar het vlees, of, om woordgrappig bezig te blijven, kwaadaardige vleesboom van het verhaal! Ja, de hoofdfiguur die als enige echt groeit in zijn rol: kanker!! Haha, dat was weer een grapje over OH WIE NEEM IK TOCH IN DE MALING?? HOU MAAR OP. KAPPEN ERMEE.

Nee, al mijn lollige grapjes over kanker moeten verhullen dat… Ik deze hele film niet heb gezien. Niet eens een minuut. Het enige wat ik ervan weet is de review van Dhr. Molovich en een recensie van m’n collega. (“Ja, ze heb best een lekker stel tieten.” Punt. Ik weet niet eens of die opmerking betrekking had tot de film of haar carrière in het algemeen.)
En buiten dat waren er dan nog wat recensies die verwijzen naar het boek en zeggen: “Een zwakte van de film in relatie tot het boek is dat in het boek de dude (die vreemdgaat) (terwijl zijn vrouw doodgaat aan kanker) nog enigzins sympathiek is, terwijl je in de film helaas te vaak denkt: “Jeetje, wat een eikel.””
Oh echt? Dat is… Verdomd goed schrijfwerk, Kluun. (Mentale notitie; uitdaging: boek schrijven getiteld “Now look what you made me do“, over vrouwen mishandelen, en ermee weg zien te komen.)

Hoe dan ook. Een mindere man dan ik had nu, na mijn opbiechting, gezegd: “Sorry, ik ben komen binnenwalsen met mijn kankermoppen terwijl ik geen flauw idee heb waar die film überhaupt over gaat, misschien ben ik hier niet op mijn plaats. Ik ga wel weg.”
Maar zo ben ik niet. Hee! Er is altijd ruimte voor verbetering! Half woord jongens! Genoeg! Ik ga gewoon de film verbeteren op basis van de geruchten die ik heb gehoord. Ik zie het zelfs als een voordeel, om nog meer afstand te kunnen nemen van het onderwerp, naast het feit dat ik zelf geen vrouw heb die aan kanker sterft (terwijl ik vreemd ga met andere vrouwen).
Dus als u denkt, “Hee, Kippfest, jongen, je komt nu wel een beetje lomp door de bocht”, bedenk dan, dat is gewoon afstand! Daar moet u doorheen prikken! Haha met zo’n naald! Waarmee ze chemo inspuiten! Hahaha! Psssssst!! Spuit spuit spuit! Hahaha! Snapt u! Oh oeh wacht, of dan zeg ik: “Lomp? Hoe bedoel je lomp? Lomp zoals vreemdgaan van je wijf terwijl ze doodgaat aan kanker??” OOOOOOHHHHWWW!!! HAHAHAHA KLUUN! KLUUUUN!!! BOKS OUWE!!!!!! HAHA OOOOOOOHHHHWWWWWWW!!!! Ok. Genoeg gedold. Terug naar de film. We hebben een hoop werk te doen!

Eerst het drama aanpakken. Laten we daarvoor eens kijken naar een van de weinige dingen die Saving Private Ryan wel goed deed, ok?
Vraag: hoe maak je een film die de drama van een oorlog pakt, en die toch leuk is voor mensen om naar te kijken? Hoe pak je dat aan? Drama (het woord zegt het al) is per definitie niet leuk. Het is kut. Het woord zegt het al. Dus: Tijd om wat Hollywood-magie te ontsluieren!!!
Saving Private Ryan: het begon, zoals u zich misschien kunt herinneren, met een knal (nou eigenlijk dom emo-gezeik van bejaarden die hun vocht niet binnen kunnen houden maar dat vergeten we wel even, dat heet opbouw). BOEM! Wel, in mijn verbetering van die film hamerde ik toen op: “Als je iets ongeloofwaardigs doet, doe het dan goed”. Maaarrrr ik moet zeggen, nu ben ik ouder, en wijzer. Gerijpt. Ik kan nu ook genieten van subtielere dingen in films. Nu begrijp ik dat ze het in de context van de film probeerden te houden; dat het net niet ongeloofwaardig genoeg is om belachelijk te worden. Maar wel intens. Dat is het effect!

Nou, en dan heb je dus een brok drama aan het begin. PATS. Laag 1. Het einde van de film, ook bizar harde kekke actie. PATS. Laag 2. En nu komt de Hollywood-magie: tussen die twee lagen kun je gewoon leuk doen over de oorlog (zoals pokeren met die dogtags, dat was echt grappig! Ik lag dubbel, en dan voel je gelijk een band vormen met die gekke gasten op dat scherm! Of die slapstic- scene met die brief, dat ze hem willen pakken en de hele tijd bijna worden beschoten hahaha!). Het effect wat dat heeft is dat het menselijke brein denkt dat het een hele dramatische oorlogsfilm heeft gezien, maar het voelt zich toch blij door alle blije onzin in het midden! Wetenschappers noemen dit het “Broodje poep effect” omdat het lijkt op een sandwich maar je je toch voornamelijk focust op de poep, maar toch ook op het feit dat het tussen broodjes zit. Dat maakt het interessant voor het brein! Denk er maar over na!

Anyhoo, zoiets wil ik ook voor deze film doen. Ik kan wel heel makkelijk zeggen “Laten we al die onzin over kanker eruit schrappen en weer lekker een simpele film maken over Carice van Houten die d’r schaamhaar verft terwijl er poep op haar borsten wordt gegooid”, maar ik behoor de film te verbeteren, niet te herschrijven. Als het idee achter deze film er een is van drama presenteren, wie ben ik dat blind te schrappen?
Mijn voorstel is dus wel de drama goed samen te ballen aan het begin van de film. Net als D-Day.

(SCENE)

Het beeld is zwart. Op de achtergrond horen we de golven slaan tegen de Normandische kust, begeleid door langzaam opzwellende dramatische strijkorkestmuziek. PATS- Ogen open. We zien het strand nu door een grauwe lens. Gelig zand, grauwe lucht, en… Bloedrood sloshend water. “KANKER!!” gilt een stem. Nog een keer. PATS- Camera verspringt naar Carice van Houten, die uit het water strompelt, haar handen om haar buik geklemd. “IK HEB KANKER!!” gilt ze weer. PATS! Door de kanker ontploft een van haar armen uit haar schouder, en diens bloederige plaats wordt al snel ingenomen door een muterende vleestentakel. Dan komen er allemaal bulten en zweren op haar lichaam (van de chemo, dat is onwijs kut :-((( ) die dan allemaal uit elkaar klappen hahaha!! En daaronder muteert dan weer nieuw vlees, zodat ze langzaam verandert in een enorme klomp vlees die kruipt over het strand terwijl het gilt. Van alle kanten.

(/SCENE)

Ok, dan is zij dood, hebben we dat gelul ook uit de weg. De rest van de film hoeven we gelukkig weinig te veranderen! Ik denk dat we alles wel intact kunnen houden, op een klaar kleine verbeteringen na:

1) Als je iemand van het kaliber van Carice van Houten in je film hebt moet je daar wel gebruik van maken. Ik zit te denken om haar in flashbacks terug te brengen, zodat de hoofdpersoon seks met haar kan hebben! Misschien kan hij dan ook weer poep over haar borsten smeren.

2) De dialogen (voorzover ik die heb gehoord) waren plat, maar misschien kan het iets nadrukkelijker, zodat minder intellectuele mensen ook begrijpen wat de hoofdpersoon bedoelt, ok?

(SCENE)

Hoofdpersoon: “Goedemiddag mevrouw, I came to fix the plumbings ja. Oh pardon, ik geloof dat er een tiet uit uw negligé aan het vallen is, laat mij maar even helpen ja.”
Vrouw: “Ja kijk maar eens goed naar mijn pijpen, laat maar even weten wat er mis mee is.”
Hoofdpersoon: “Misschien moeten we even de leidingen nalopen, om te kijken of vloeistof er zonder problemen doorheen komt.”
Vrouw: “Ja maar dan wel veel vloeistof, gaat dat lukken?”
(Een stel gespierde mannen verschijnt achter de hoofdpersoon die lachend hun borstspieren flexen.)
Hoofdpersoon: “Dat gaat geen probleem worden, heerlijk sletje!”
Carice van Houten: “Heeee wat zijn jullie aan het doen zal ik eens heerlijk meedoen? Hier, dit zijn mijn tieten.”
(laat tieten zien)

(/SCENE)

Niets al te drastisch dus. Zoals ik zei, ik ben nu op een leeftijd dat ik meer begrip heb voor andermans visies, dus hoeven mijn verbeteringen niet meer zo ingrijpend te zijn. Jajajaja ik wordt oud en tam beste mensen!!!

6 Reacties

  1. +1 voor al die vette fotoshops die Dhr. Molovich elke keer erbij maakt! Mijn fantasie vleesgegeven zodat ik het kan spanken!

  2. In een bepaald Nederlands sprookje wist niettemin een prinses, Atalanta, wel te ontsnappen aan een soortgelijke “slavernij” aan het vreselijke hof van haar vader en dat verhaal ging ongeveer zo:

    In Atlantis heerste ooit een koning die wars bleek van gezelligheid, humor en vrolijkheid, waar alles volgens protocollen moest verlopen en de mensen in zwarte rouwkleding moesten lopen! Atalanta, zijn dochter, was zelf gek op hardlopen, bloemen, bomen en vlinders maar toen zij de huwbare leeftijd bereikte wilde haar vader natuurlijk dat ze zou trouwen en het liefste met een prins die harder kon lopen dan zijzelf daar hij haar liefhebberij verachtte.
    Vele prinsen waagden een poging om van Atalanta te winnen maar omdat de koning bang was dat ze te inhalig zouden worden over zijn dochter werd er ook gewaarschuwd dat wie de wedstrijd verloor hierna onthoofd werd!
    Dat gebeurde dan ook met velen van hen maar een sluwe prins, zelf geen atleet, probeerde met een list alsnog te winnen door Atalanta met kleurige steentjes, waar ze gek op was, af te leiden tijdens de wedstrijd waardoor hij ook won!
    Helaas werd ze toen zo kwaad op zichzelf, haar vader, de sluwe prins e.a. dat ze vroeg of haar overleden moeder haar kon verlossen uit die droefgeestige en wrede omgeving! En dat gebeurde dan ook want Atalanta veranderde hierna in een vlinder die over de bomen, bloemen en velden wegvloog, ver weg van het koninkrijk waar alleen strenge regels, somberheid en terreur hadden geheerst!
    En er zijn genoeg moslim-meisjes overal ter wereld die, gelijk aan Atalanta, verlost willen worden van die ziekmakende en wrede islam-maatschappij waar vrolijkheid, vreugde, vrijheid en vrouwenemancipatie evenmin zijn gewenst!

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *