Stijloefeningen (76) – Gesponsord

Het regent pijpenstelen van het merk Dunhill en het waait flink als ik de bus van de GVB uitstapt. Ik duw een gifgroene Koelstra kinderwagen voort, waarin mijn zoon ligt te slapen. Het is druk op het stationsplein, mensen houden hun blik gericht op de grond, een vrouw vermijdt een plas en voorkomt zo dat haar lichtbruine suede laarzen van Fred de la Bretonière niet nat worden. Ik ben op weg naar de Openbare Bibliotheek van Amsterdam om Stijloefeningen te lenen van de meestal onder een Jota-alpinopet schuil gaande Franse schrijver Raymond Queneau. Wat een puinhoop is het hier trouwens, ik loop over de bemodderde vurenhouten planken van JéWé richting de bibliotheek. Aan weerszijde bevinden zich bouwputten, diep onder mij rijden shovels van Liebherr af en aan om grond af te graven en neer te storten. Heipalen van Heipalenfabriek Pit Beton worden de grond in geramd. Het gedril van een Rocbo Drilboor dendert mijn gehoor binnen.

Vlak voordat ik de bibliotheek wil binnentreden, word ik staande gehouden door een vrouw met haar zo zwart als pure hagelslag van Venz. Terwijl ze met het touwtje van de capuchon van haar Dolce and Gabana-jas speelt, vraagt ze in het Engels met een Yves Saint Laurent-accent of dit het postkantoor is. ‘Nee,’ zeg ik, ‘het TNT-postkantoor staat hier niet.’ Terwijl ze een notitieboekje van Moleskine uit haar binnenzak haalt, kijkt ze achterom waar een grijze Renault 21 van ons aan het wegrijden is. Ze glimlacht verontschuldigend en terwijl ik haar vertel dat ze het beste naar de Raadhuisstraat kan gaan, maken haar in een afgedragen Diesel-spijkerbroek gestoken benen aanstalten om weg te rennen richting de Renault.

Boven, op de tweede verdieping, waar een lift van de firma Schindler mij had gebracht, zoek ik in de Lundia-boekenkasten van de OBA naar Stijloefeningen van Queneau. Omdat het boek nergens is te vinden, zoek ik op een van de vele aanwezige iMacs in het online archief van de bibliotheek. En alle Gucci-tasjes nog aan toe! Volgens de iMac is het boek wel degelijk aanwezig. Ik vraag een medewerker om mee te zoeken en verend op zijn hagelwitte Nike’s loopt hij voor me uit. Maar ook hij kan het boek niet vinden en plukt zenuwachtig aan een pluisje van zijn namaak-Volund-trui als hij me aanraadt om een mailtje naar het magazijn te sturen, omdat het boek, als het hier niet ligt, hoogstwaarschijnlijk daar ligt. Enfin, ik stuur een mail, wacht volgens mijn Seiko exact 15 minuten en krijg een mail terug waarin staat dat het boek gewoon op de plek ligt waar het hoort te liggen en waar ik de afgelopen drie kwartier dus heb lopen zoeken alsof ik een zoekmachine van het merk Google was. Ik heb snel een Red Bull nodig, bedenk ik me als ik het pand uitloop.

Op het Bos en Lommerplein, vlak bij mijn woning, koop ik in een babydesignwinkel voor slechts 149 euro een paar exclusieve babymoccasins van Fendi.

Molovich
Erkend miskend genie. Motto: succes is voor losers.

2 Reacties

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *