Ik ben op bezoek geweest bij de zachtmoedigste aller mensen, Dirkswouds burgemeester Guillebert (‘maar noem me maar Gilbert, dat doet iedereen hier’) de Nijs. Hij is getrouwd met Luida de Nijs (née Van Toorenburg), en ze hebben twee kinderen, een zoon en een dochter: Merko en Merka. ‘Hun namen komen van Luida, maar ik ben er na 20 jaar wel aan gewend geraakt.’
Over zijn burgemeesterschap is hij kort: ‘Het is eigenlijk heel gemakkelijk werk. Iedere loodgieter of bakker of verhuizer moet beslissingen nemen, die even moeilijk zijn als de beslissingen die ik neem. Maar iemand moet het doen, en ik doe het met veel plezier al 18 jaar, in Dirkswoud. Het enige waar ik naar streef, is dat we niet groeien. We moeten geen groeikern worden zoals Heerhugowaard of hoe heten al die plaatsen rondom Den Haag. En we hebben in al die 18 jaar nog geen één keer ruzie gehad met de wethouders of met de raad, of met wie ook. Iedereen doet zijn werk, en doet zijn werk goed.’
We nemen nog een glaasje port, en ik vraag: ‘Hoe zit het met uw hobbies?’
‘Ik maak de dingen graag schoon, daarin ben ik een ouderwetse Nederlander. Mijn vrouw komt daar niet aan toe. Luida zit in allerlei commissies en comité’s en verenigingsbesturen, die zie ik soms een hele week niet. Zó druk als zij het heeft met van alles! Dus ik heb een jaar of vijftien zestien geleden tegen haar gezegd: laat mij het huishouden maar doen. Het was een pak van haar hart, ze zei: veuruit met de guit!’
‘Praat ze zo?’
‘Ja. De Van Toorenburgjes zijn een gegoede familie, moet je weten, die nogal bekakt praten. Maakt mij niet uit, hoor. Een IJslander spreekt IJslands, een Noor spreekt Noors. Het gaat erom wát ze zeggen, niet hoe ze het zeggen. Maar dat schoonhouden ging zo ver dat ik ook naar het Gemeentemuseum ging, om daar de schilderijen en de Zwaarden van Dirkswoud te doen. Doekje erover, weet je wel. Dat heb ik een paar jaar lang gedaan, totdat een vrouw me daar tegenkwam en vroeg: bent u soms de burgemeester? Het was niet zo erg als de vraag: ‘Are you Zebedy Colt?’, maar toch. Vanaf dat ogenblik ben ik het burgemeesterschap meer serieus gaan nemen, ja. Meer serieus.’
Doekje erover
Helaas zijn er al teveel softe burgemeesters die overal een puinhoop van maken met als treffend voorbeeld Breunis van de Weerd uit Nunspeet:
Breunis van de Weerd en alle politiek correcte burgemeesters in Nederland hadden net zo goed in de tekenfilm ‘Mickey Mouse Polo Team’ uit 1936 mee kunnen spelen waarin Mickey Mouse, Goofy de Big Bad Wolf (Grote Boze Wolf) en Donald Duck polo gingen spelen tegen Stan Laurel, Oliver Hardy, Charlie Chaplin en Harpo Max. Zij reden vrijwel allemaal op zes paarden die ongeveer hetzelfde gezicht hadden als zijzelf, een ezel en een struisvogel. Onder het publiek waren ook komieken zoals W. C. Fields en Harold Lloyd te vinden en een aantal andere Disney-figuren uit de jaren ’20 en ’30.
De polospelers (Walt Disney was dit zelf ook eens geweest) leken echter elkaar en zichzelf steeds dwars te zitten, de paarden waren ook niet altijd gehoorzaam, het publiek nogal opgefokt en op het laatst liep het zo uit de hand dat de paarden op een gegeven moment na een botsing op hun eigen ruiters reden!
En figuren zoals Breunis van de Weerd doen feitelijk precies hetzelfde omdat zij namelijk verwachten dat ze op zogenaamde “populisten” kunnen gaan paardrijden in de hoop daarmee iedereen opgefokt te maken totdat het danig uit de hand loopt en hierna de burgemeesters als een soort paarden rondrijden en dan zonder oogkleppen daar ze veel te lang kippen zonder kop zijn, paarden willen verven, denken dat ze stenen in meel kunnen veranderen of hun idiote koppen in een gasoven stoppen om zichzelf met de dampen daarvan (het politieke correcte vergif) te bedwelmen!
Een IJslander spreekt IJslands, een Noor spreekt Noors, en een politicus spreekt in gemaskeerde leugens. Zie: Pechtold.