Dag Ben,
Tja, waarom corresponderen? Ik zou het eerlijk gezegd niet weten, maar dat is nog geen reden om het niet te doen. Misschien kun je er maar het beste van uit gaan dat alles op de 1 of andere manier wel ergens goed voor is, ook al begrijp je niet waarom. Je weet het tenslotte niet. Zo heb je allerlei vieze en enge beestjes die bij nader inzien wel degelijk onontbeerlijke schakels in het ecosysteem blijken te zijn. Laten we dus niet te snel oordelen.
Ik ben bijna 55 en heel erg ‘ziek, zwak en misselijk’. Daardoor is het goed mogelijk dat deze brief niet af komt, of te kort wordt, of heel saai. Jammer, maar niets aan te doen.
Ironie is een lastige materie. Je kunt een mededeling wel ironisch bedoelen, maar de kans dat hij letterlijk, dus niet ironisch wordt opgevat is groot, zeker in Nederland. Zoals schoonheid ‘in the eye of the beholder’ is, zo is ironie ‘in the eye of the reader’.
Ik begrijp dat jij van kort houdt. Korte namen, korte stukjes. Kort, korter, kortst. In het geval van namen is daar uit praktische overwegingen iets voor te zeggen, maar dan ben je er soms nog niet. Zo ken ik een stel dat hun dochtertje Ruth heeft genoemd. Dat is dan wel een eenlettergrepige naam, maar bijna geen Nederlander kan hem correct uitspreken. Het wordt meestal iets van Roet of Roes, eventueel met nog iets winderigs erachteraan. Of men zegt Rut, en dan is een pesterig rijmpje snel gemaakt. Ik hoop maar dat het arme kind het uithoudt op school.
Waarom stukjes kort zouden moeten zijn is me minder duidelijk. Ik zelf scheidt af en toe stukjes of verhaaltjes af, en die zijn meestal kort, maar dat is geen bewuste keuze: ik kan gewoon niks anders.
Groet,
Spencer.
Mij besloop een gedachte: is dit wel een stuk van Spencer? Of werd in werkelijkheid in het echt dus de toetsen beroerd door Ben? Dat komt, de eennalaatste alinea vind ik qua stijl nogal des Bens.
Toch is ie echt van mij hoor. Maar voor ik hem opschreef had ik de brief van Ben nog eens gelezen omdat ik niet wist waar ik het over moest hebben. Ik heb een onbewuste neiging tot imiteren en parodiëren.
Het stuk van Spencer Brandsen is dus duidelijk Nurks.
Tja, als u het zegt. Ik wist niet dat ik het in mij had.