Ik weet nog dat ik in 1959 of ’60 voor het eerst op het bestaan van rijm werd gewezen. Dat gebeurde in een televisieprogramma (misschien het NTS Journaal), waarin gezegd werd: ‘Heden is overleden, plus een naam.’ Vandaag de dag zeggen ze dat wat anders, want men vindt zulk rijm nu lelijk of ongepast (of men is bang dat niet iedereen meer weet wat heden betekent).
Een andere taalregel uit de oude doos: begin een brief nooit met ik. Dat werd ons ernstig voorgehouden op de middelbare school: je wilt toch niet egocentrisch lijken? Aan deze regel heb ik me nooit gehouden, want ik heb vanaf het begin genoeg zelfvertrouwen gehad om een lezer te verleiden tot de gedachte: hier is van egocentrisme geen sprake.
Maar gisteren is op 98-jarige leeftijd overleden de heer Frits Broersma. Hij is in zijn slaap heengegaan, mochten wij allemaal maar zo doodgaan. De heer Broersma was de oudst levende Dirkswoudenaar (‘Ik ben altijd blijven roken en een pintje blijven nemen. Dat houdt een mens gezond en fit. Plotselinge veranderingen in je levensstijl, dat is het grootste gevaar’).
Broersma was een graag gezien mens in Dirkswoud. Hij had in de jaren vijftig van de vorige eeuw gezorgd voor de houten bordjes bij de hunedden die rondom Dirkswoud staan: Di 28: de schildpad (zie de foto hierboven) of Di 49: de salamander.
Helaas zijn in de laatste jaren die houten bordjes weggehaald (of zeg maar rustig: gejat) door onverlaten, zoals ook in Drenthe de koperen bordjes bij de hunebedden zijn gejat. Mogen de dieven gepakt worden!
Zoals de heer Broersma mij vorige week nog zei: ‘Het grootste gevaar komt niet van de Marokkanen of de Somaliërs, Ben. Dat komt van de Nederlanders zélf. Laat de politie, die overigens in Dirkswoud geheel onzichtbaar werkt, zich daar eens op richten! Laten ze de verdovende drugs vrijgeven. Dan ben je al van vijftig procent van de misdaad af. Laat de politie zich richten op de eenvoudige dingen: diefstal en beroving. Daar doet de politie nu niets aan, want daar geven ze geen prioriteit aan. Kijk maar naar mijn bordjes!’
Een wijs oordeel.
Mortem. De pijp uit
