The Sex Pistols

Je moet overal naar luisteren, vind ik. Zelfs naar Mozart. Ik heb gisteravond geluisterd en gekeken naar zo’n veertig video’s van The Sex Pistols, u weet wel, van Johnny Rotten (die eigenlijk Lydon heet) en Sid Vicious (die dus eigenlijk John Ritchie heette).

Eerst over die Johnny Rotten. Dat is een aansteller eerste klas, en dat is hij zijn hele leven ook gebleven. Hij ging bijvoorbeeld zijn hoofdhaar rossig verven, dan vraag ik u. En zoals hij u aankeek! Ik vraag u wederom. Daar trap je toch alleen in als je beschonken bent? Maar beschonken was natuurlijk die hele troep er omheen.

Je kunt wel ‘zingen’ over scholen die gevangenissen zijn en over anarchie in de U.K., het wordt minder geloofwaardig als de drank en de drugs heersen.

Sid was geloofwaardiger dan Johnny Rotten, vind ik, in zoverre dat hij er gewoon geen moer aan deed. Ik herinner me Wally Tax. Die deed een interviewtje op de tv, hij zweette als een otter en zei dat hij helemaal van zijn verslaving af was. Ja!, dacht ik. Vast! Donder toch van het scherm af, lulhannes!

Zo was Sid Vicious niet. Ik weet niet hoe het precies gegaan is met die vriendin van hem, en ook niet hoe het later met hemzelf is afgelopen. Ja, ik weet dat ze allebei dood zijn. Het verbaasde me niks, gezien die video’s.

8 Reacties

  1. Ik heb er gisteren een avondje aan besteed. In 1977 of ’78 is het compleet langs me heengegaan, want toen was ik óf depressief óf ik luisterde naar Bach, Händel, Zelenka, Glenn Gould. Ik moest toen niets hebben van de popublère muziek. Nog steeds niet, trouwens, maar het is wel goed voor je algemene kennis als je er eens een keer naar luistert.
    Wie de Dead Kennedy’s zijn, weet ik ook niet. Daar zullen ook wel filmpjes van zijn, neem ik aan?

  2. Het wordt een definitief stuk, mijn stuk over de Dead Kennedys. Zoals ik ook definitieve stukken zal schrijven over Orwell als Aspergerman en een weinig opgemerkte maar daarom niet minder treffende overeenkomst tussen de gebr. Van het Reve. En er waren er nog twee, maar die ben ik gelukkig even vergeten.

    Digde je trouwens ‘Wie luistert er nu nog naar de Sex Pistols? etc.’? Amalrik ziet hoe Ivantsjenko, die een wijze uitspraak uit de Verzamelde Werken van Lenin moet halen, vloekend en tierend door al die delen werkt, ‘waar natuurlijk geen enkele wijze uitspraak in staat.’ Hij wijst Ivantsjenko op de fundamentele fout die hij maakt: ‘Wie leest er nu nog Lenin? Brezjnev moet je hebben!’ Ivantsjenko haalt een band met toespraken van Brezjnev uit de kast ‘En jawel, de ene wijze uitspraak na de andere’. Ook dat is bij mij thuis (en hopelijk ook nog steeds bij mijn ex thuis, en hopelijk in nog meer huishoudens) een gevleugeld woord.

    1. Ik zal hem erin gaan brengen. ‘Wie ik nu weer tegenkwam, bij de Albert Heijn. Die en die. En jawel! De ene wijze uitspraak na de andere!’

  3. Ik ben zeer benieuwd naar je stukken, trouwens naar alles wat je schrijft.
    Ik digde dat niet, nee, maar ik weet het me wel weer te herinneren. Ik heb ook lijsten met wijze uitspraken en gevleugelde woorden in mijn kop. Over die tuigdorpen van Wilders bijvoorbeeld: ‘De gang van het geweld’ (zuchtend uitgesproken). Ik weet niet meer waar ik dat gelezen heb. Lou de Jong misschien?

Laat een antwoord achter aan Wouter van den Berg Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *