Meet Joe Black

In een uitzending van KoffieMax schijnt Geert Wilders te hebben verteld dat Meet Joe Black zijn favoriete film is. Een bijzonder aardige, zeer verrassende keuze, vind ik. Uit een vrij recent verleden kan ik me herinneren dat Wouter Bos op zijn Hyves-account had aangegeven dat zijn favoriete film Paradise Now was, een film die inzicht verschaft in belevingswereld van twee Palestijnse zelfmoordterroristen en die nog niet zo lang daarvoor een gouden Kalf had gewonnen en de Nederlandse inzending voor de Oscars was. Een uitgekiende keuze. Politiek betrokken. Artistiek verantwoord. Daar was over nagedacht. Het lag er zo dik bovenop dat het bijna weer geloofwaardig werd.

Meet Joe Black is van een geheel andere orde. In Meet Joe Black speelt Brad Pitt de dood die een puissant rijke, door Anthony Hopkins gespeelde zakenman komt halen maar verliefd wordt op diens dochter. Het is een bijzonder bedaarde film, op het langdradige af, maar goed gespeeld en met hier en daar momenten die ik mij nog steeds kan herinneren en die dus memorabel te noemen zijn (de dood die voor het eerst pindakaas proeft, de dood die seks heeft aan de rand van het zwembad, de dood die de wenkbrauwen fronst vanwege de uitdrukking ‘death and taxes’). Maar ondanks de memorabele momenten is de film geen alom geroemd meesterwerk. Misschien wel ondergewaardeerd, maar beslist geen moderne klassieker. Op IMDB krijgt de film een 6.9. Als we kijken welke bevolkingsgroep de film het beste waardeert, dan zijn dat vrouwen tussen de 18 en 29 jaar (die geven de film gemiddeld een 7.3).

Waarom, zo vroeg ik mij af, weet deze film zo’n snaar te raken bij Geert Wilders. Het slaat nergens op om hier een beetje de amateurpsycholoog te gaan lopen uithangen, maar ik ga het toch doen. Wie aan Wilders denkt, denkt al snel aan zijn vrees voor de islam in het algemeen en die voor de moslimextremist in het bijzonder (waarbij mag worden aangetekend dat Wilders eigenlijk van mening is dat het woord moslimextremist een pleonasme is). Moslimextremisten hebben een bijzonder grimmige kijk op de dood. Een van de terroristen die de trein in Madrid had opgeblazen schijnt te hebben geschreven dat zij (de islamisten) zullen overwinnen, omdat zij meer van de dood houden dan wij (westerlingen) van het leven. Een luguber idee.

Moslimextremisten verheerlijken de dood. De dood, daar gaat het om. Dit leven is slechts een prelude. En hoe gewelddadiger het einde aan dit leven, hoe meer ongelovige honden er kunnen worden meegenomen, hoe beter. Want hoe meer zondaars de martelaar meeneemt naar het hiernamaals, hoe groter zijn beloning. Het leven is niks, de dood is alles. De dood is een alles overheersende, grimmige, donkere schaduw die over het onbeduidende aardse leven hangt als een kwaadaardige poppenspeler boven zijn poppen. De dood in Meet Joe Black daarentegen is een rustige, redelijke, sympathieke jongeman, nieuwsgierig naar het leven.

Molovich
Erkend miskend genie. Motto: succes is voor losers.

8 Reacties

  1. Een alternatieve verklaring:
    De vrouwen houden van deze film ondat Brad Pitt veel in beeld is en mysterieus en sympathiek is. Als hij niet de dood was, dan was hij iemand geweest die ze kunnen redden. Er is geen enkele andere reden om de film bijzonder goed te vinden dan de attraktieve hoofdpersoon. Aangezien Geert Wilders deze film goed vindt, valt hij op Brad Pitt.

  2. Nog een mogelijke verklaring voor Geerts verrassende en sympathieke voorkeur: hij heeft weinig films gezien en weet bovendien niet welke films je mag noemen als je om je favoriet wordt gevraagd. Of misschien weet hij dat wel, maar heeft hij daar maling aan, wat zeer voor hem zou pleiten. Hij ging toen hem die vraag werd gesteld gauw de films langs die hij zich herinnerde (inclusief de naam) en kwam bij Meet Joe Black als favoriet uit.

    Een beetje trivialer dan jouw verklaring, Max, of die van jou, Bob, maar misschien wel de waarschijnlijkste.

  3. Oh oh oh, ik denk dat Bob in de buurt zat maar op het laatste moment uit de bocht vloog! Ik denk dat Geert deze film mooi vind omdat hij zich identificeert met Joe Black: blonde man met een onaangename boodschap die door niemand begrepen wordt omdat hij maar gewoon zegt waar het op staat. DAS TOCH NIET NORMAAL! Maar hij krijgt wel de griet die door alle boosaardige snodigheden heenkijkt van randfiguren en hem ziet voor de mysterieuze onbegrepen superheld die het is. Godverdomde terecht, denkt Geert, op zijn onderlip bijtend en de tranen terugvechtend. Bloedmooie film, slikt hij nog maar eens.

  4. Ik denk dat Wouter het dichtst bij de waarheid zit. Maar wat een rare vraag aan een politicus: welke film vindt u het mooist?
    Voor mij is het een vraag zoals: welk haakwerkje vindt u nou het mooist? Maar ik ben natuurlijk geen kenner van het genre, want ik zie nooit films.
    Een vraag die ik de politici zou willen stellen is: welk boek, welk literair werk vindt u het mooist? Van de antwoorden leer je meer over de leugenachtigheid dan van die filmantwoorden.

  5. Ik ga bij nader inzien voor de verklaring van Kippfest. De verklaringen van Wouter en Bob waren ook door mijn hoofd geschoten. Maar ik denk toch niet dat Geert een bakvisje is en ik denk dat hij juist wel veel films kijkt, wat moet hij anders. Hij zou zelfs wel eens een groot filmliefhebber kunnen zijn. NET ALS HITLER!!!$##!!

  6. EN, NU IK ER INENE HITLER HEB BIJGEHAALD, KOM IK TOT DE VOLGENDE ONTDEKKING: ZOALS HITLER HET SNORRETJE VAN ZIJN FAVORIETE ACTEUR (CHARLIE CHAPLIN) KOPIEERDE, ZO KOPIEERDE WILDERS DE HAARKLEUR VAN ZIJN FAVORIETE PERSONAGE, DE DOOD ZOALS GESPEELD DOOR BRAT PITT IN MEET JOE BLACK!$#! OMGBBQWTFROFLWMAOTG

  7. Deze hele ellende hier met al die afschuwelijke moslimextremisten, asielzoekers, vluchtelingen en linkse politici bewijst constant hoe gevaarlijk het menselijke ras is geworden voor zijn eigen soort! Normaal vreest de mens meer degene die er eng en gevaarlijk uitzien dan degene die er lief en onschuldig uitzien en dat bij het bestrijden van het aardse kwaad (?) het middel vaak erger kan zijn dan de kwaal bewijzen twee speelfilms uit de jaren ’60, genaamd ‘A Tiger Walks’ (1964) en ‘Namu, the Killer Whale’ (1966).
    In de eerste speelfilm van Walt Disney werd het Amerikaanse stadje Scotia bezocht door een circuswagen met pech waarin vier Bengaalse tijgers zaten; een mannetje (Radja), een vrouwtje en haar twee welpen. Door toedoen van een dronken en brute dompteur ontsnapte Radja en hij vluchtte de heuvels in waarna er meteen paniek uitbrak in de hele omgeving. Randja doodde daarop zijn gehate kwelgeest en dat zorgde ervoor dat men de tijger steeds verder ging demoniseren en zowel de sheriff, een aantal dorpsbewoners en het leger een complete tijgerjacht gingen organiseren op het dier dat vrijwel machteloos was tegen moderne vuurwapens en bommen!
    Julie Williams, de dochter van de sheriff, de dompteur Ram Singh en talloze kinderen wilden echter de tijger redden van de dolgedraaide jagers die zelfs onbedoeld een oude boer neerschoten die met zijn hond was gestrand in de mist. Gelukkig draaide sheriff Williams snel bij en liet hij Radja verdoven waarna deze met zijn gezin naar een plaatselijke dierentuin verhuisde en daar veilig was voor zijn achtervolgers.
    In de tweede speelfilm joegen een stel vissers bij Alaska op een school orka’s die ze als een bedreiging zagen voor de visserij waarna een mannetje hun boot vernielde omdat ze zijn wijfje hadden gedood. De zeebioloog Hank Donner probeerde de orka, Namu genaamd, echter levend te vangen en te bestuderen om erachter te komen of deze dezelfde emoties kon hebben als mensen. Helaas zagen de plaatselijke stadslui en de vissers de orka als een bloeddorstig monster en hadden ze er alles voor over om deze weg te krijgen.
    Kate Rand en haar dochter Lisa hadden later eveneens snel door dat het dier minder gevaarlijk was dan het leek hoewel de orka door een nare jongen dol werd gemaakt met zalm waarin vishaken waren verstopt! Toen de dorpslui daarna probeerden om Namu af te schieten kon Hank Donner uiteindelijk bewijzen dat mensen veel wreder waren dan orka’s en kreeg het dier zijn vrijheid weer terug.
    Soms zou ik bijna wensen dat alle groepen kwaadaardige mensen, die ik opnoemde in Hamburg, Keulen of waar ook in Europa en daar niets dan ellende veroorzaken op hun beurt door tijgers en orka’s worden belaagd die hen namelijk met gigantische bijtwonden in hun zitvlakken heel erg ver wegjagen richting Hutje Mutje!

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *