Kippfest versiert een chick (2)

NOG STEEDS NIET

nog steeds door Kippfest

“Kippfest, je bent zo zielig en eenzaam, waarom ga je niet online daten?” vragen mensen mij weleens.
“Hè?” zeg ik dan meestal, opkijkend van welk speelgoed dat me aandacht tot dan toe heeft weten te biologeren. Zoals m’n treinstel dat ik laatst heb gekocht, want dan ga ik een film maken en die gaat over een trein die altijd ontploft! DEATH TRAIN! DEEAAAAATTHHH TTRRRRAAIIINNNN!! zing ik dan.
Er zijn echter ook momenten waarin ik niet in een soort egocentrische bubbel zit en daadwerkelijk luister naar andere mensen en dan zeg ik “HEE!!”, maar dan ben ik ook best wel bereid serieus op dat onderwerp in te gaan hoor.

God weet (en hij wrijft mijn neus er ook regelmatig in) dat vreemde chicks op straat aanspreken voor mij een heel slecht idee is.
“Hee hallo!” zei een stralende blonde deerne ooit eens tegen mij.
“Hee,” zei ik. Denk. Denk. Laat weten dat haar verschijning jouw eerdere intresse heeft getrokken.
“Jij bent toch die ene die toen een rok droeg op de fiets, toen het heel erg hard regende?”

(Even tussendoor, voordat u denkt dat ik echt stom ben, ik heb heus wel een stemmetje in me hoofd die me waarschuwt tegen domme dingen zeggen. Sterker, die dag evolueerde dat stemmetje bijna tot een volwaardige schizofrene entiteit, puur uit het verlangen mij, nog tijdens het uitspreken van die woorden, in het gezicht te stompen.
PATS! “wat de fuck…PATS! Bezielt je! PATS! Mongool!!” PATS! PATS!)

Het is dat mezelf slaan me waarschijnlijk nog vreemder zou doen lijken, daarom hield ik me in en VERDOMD. Ze gaf nog antwoord ook! De stem was zelfs stil nu, een gezonde mengeling van stomgeslagen zijn en in spanning afwachten. Ook schizofrene entiteiten diggen immers chicks.
“Ja, het regende wel erg hard!”, zei ze vrolijk.

Denk. Denk.

“Ja dan word je wel nat,” antwoorde ik.
“Godvdrr..” siste de stem, spieren opspannend om dan als een prijsvechter in me hoofd te hoppen, “Je gaat neer, klootzak.” PATS links! PATS rechts! PATS! PAAATS!!! *BODOMP* canvas en uit.

Zelfs gisteren nog, ik loop een winkel binnen en DZJINK. Oogcontact. Alle achtergrond versmolt tot vuur. Ik knikte, en lachte haar toe. Zij lachte, niet als in beleefd maar als in “Hee… Zal ik jou eens seksueel vernietigen?” Oh hemel, ware liefde op het eerste gezicht?
*knak*
“Aaaaaauuuuuuuuuuuuuuw!” zei ze.
“Hahahaha!” Lachen, ze zat met haar hand tussen de deur.
Ik stond nog even grijnzend te kijken, denkend: “Waarom blijft ze daar nou zo dom staan?”, tot iemand naar haar toe kwam en ze gewoon echt vast bleek te zitten.
Goed, weer sjans verprutst, zag ik zo aan haar gezicht. Nou moet je nooit rouwig zijn om een chick zonder humor… Maar damn, ze had wel echt een nice ass.

Dus! Online daten! Wat kan ik daar op tegen hebben? Rustig chicks laten wennen aan het feit dat je een freak bent maar met heus wel verzachtende omstandigheden zoals… nou ik sla meestal geen vrouwen en ik trek elke dag een schone onderbroek aan. Jaja, het is heus wel terecht dat ik ’s ochtends mezelf knipogend in de spiegel begroet met “Hey you, King Charming!”
Nou, hop op dat internet met King Charming. Eens kijken wat er voor boter bij de vis zit.
“Hoi,” lees ik (gelijk: “IS GEDROOGD GRAS!!”, grinnikend. Oh man, King Charming en nog humor ook, wat een droomvent ben ik toch!)
“Ik wil graag een man met zonder bril, geen witte sokken, het liefst 50 centimeter groter dan ik met krulletjes.”

…Nou ja. Dan krijg je toch gelijk de neiging een profiel op te zetten met “Hoi (is gedroogd gras, haha ;-) ) ik ben Kippfest en ik val alleen op vrouwen met INTENS grote tieten.” maar ja dan ben ik weer bang dat ik er echt een krijg want ik durf nooit nee te zeggen en ik vind het eigenlijk ongeveer net zo appetijtelijk als 2 zandzakken vastgeniet op een kadaver en als ik er van zou maken “Hoi ik ben Kippfest en ik val alleen op vrouwen met een lekkere hand vol tieten” tsja dan heeft het toch niet echt die analogische impact. Dan komt het gewoon weer fucking freaky over.

Maar al met al, hoeveel erger kan het zijn dan een kroeg, of chicks met pijn uitlachen? Als je op het internet iemand per ongeluk schoffeert, wel hel, die weten toch niet wie je bent. Negeren en vergeten. Na het Columbia Pictures Debacle werd ik nog 3 weken giechelend nagekeken door een fucking hele GROEP chicks.
*DING*! Hoo! De knop! Kippfest roept u maar!
“Ja ik zou graag de trauma-kaart willen spelen.”
De trauma-kaart! Jeetje! Nou kom er maar in.
“Nou ik heb best een paar mensen via kippfest.com ontmoet, en dat was eigenlijk altijd wel dikke vette pret. Maar…”
Ja Kippfest? Waarom krimp je nou ineens een beetje in elkaar?
“… Ik heb een keer een date gehad via internet,” fluistert Kippfest bijna onhoorbaar, “Een echte.”
De zaal word stil. Pardon?
“JA NEE Het was toen ik 18 was!! Ik was een psychische catastrofe, puberaal rampgebied! IK WIST NIET BETER!!”

II

Het was voor de tijd van mijn site, en ik was eigenlijk nog een eend of een bloem in de knop, zoekende naar m’n identiteit om ooit als een prachtige zwaan te kunnen ontbloezemen. Maar zolang het niet klikt met jezelf, hoe kan het dan met een chick? Een gezonde dosis omgekeerde logica hanterend besloot ik dat ik dus op jacht moest gaan naar die klikkende chick – dat zou dan automatisch de sleutel zijn voor de klikkende ik. Een klikkende ik door een klikkende chick – hel dat rijmt dus moet het wel goed wezen.
En waar beter te zoeken dan dat magistrale ontluikende internet, met al zijn moderator-loze babbelboxen en fora? Oh wild onontgonnen gebied van onbegrensde mogelijkheden! Wil je een 50 jarige rijpe geile huisvrouw zijn die afspraakjes fixed met wandelende hormoonexplosies die stante pede vertrekken vanuit Limburg naar een 300 kilometer ver verwijderd godverlaten achteraftreinstation in Tjietjerkstradeel? Dan kan dat, bewees het internet tot grote hilariteit van mij en John’s Broertje.
(“Wat is je telfoon nr dan geil wijf?”
“06 randomrandomrandomrandom”
“Huh, ik krijg de voicemail lekker ding”
“Ja nee klopt, hij staat even uit, spreek maar een lekker geil bericht in!”)

Haaaaa…. Goeie ouwe tijd. Anyhoo, ik zat eens een keer solo te zieken en vond ineens een medestander online, nou gezellig dan doe je het samen. En dan raak je aan de praat en dan blijkt het een chick te zijn en in de buurt te wonen en dan spreek je af. En waarom niet? He? Had u het niet gedaan? Nee want u bent beter dan ik, niet?? IK HEB HET NODIG EN U NIET!! ZO ZIT HET!!! FIJN!!! PRIMA!!!!! LEEF DIE DROOM, KLOOTZAK!
“Deze zaterdag, in Scheveningen bij de blablabla?”
“Ja lachen”, typte ik zo verdomd naief, gevolgd door de woorden die ik nu nog voel dreunen terwijl ik ze oprakel: “Hoe herken ik je?”
“Ik ben klein en mollig,” zei ze.
Klein en mollig… Een grijns kwam op me gezicht. Leer mij chicks kennen, met al die valse bescheiden onzekerheid vertaalt dat zich als “Ik ben 1 meter 60 en ik heb een bloedheet figuur want, oh helaas, ik ben geen bottenmonster.” DAMN! Neus in VETTE boter!!!!!

(dreigend strijkkwartet)

DIE ZATERDAG.

Boven aan de trap wachten leek me beter, high ground en al, dan kon ik haar van ver af al zien aankomen en hopelijk mijn dreunende hart terug de beheersing in zweepslagen. Of wegvluchten… Nee goddamnit. Niet opgeven op de drempel van de heilige graal! Eerst leegdrinken dat ding. Hee zou dat haar zijn? Nee dat ken niet die…

… Oh fuck. In mijn hoofd gingen nu de lampjes af die normaal in een straaljager afgaan, uweetwel, als de vleugels zijn afgebroken ofzo. Daar, op de afgesproken plek, stonden 2 chic… dame… vr… wezens. Wezens.
Één was groot, echt erg groot en log. De ander, zo te vrezen mijn date, was klein.
“Klein en mollig…” lispelde ik. Me reet! Ze was godverdomme 1 meter 40 en een BAL EEN FUCKING BAL!! Een VORMLOZE BAL! Alsof iemand 3 uur lang een zak aardappelen de onderdanigheid in geknuppeld heeft en er daarna een zelf gewurgde varkenshuid om heeft genaaid en de grootste aardappel als hoofd heeft bewaard!!! Damn, zelfs van die kleine geniepige aardappeloogjes, weggeschrompeld in die lompe knar en…

Jezus Christude de kanker ik werd misselijk van mezelf. “Waar haal je het gore lef vandaan, jij fakking gore arrogante bleke magere bebrilde KANKERneet. Oh dus jij verdient LIEFDE? Jij VERDIENT het? Oh oh wat erg dat het nooit met een chick klikt? En dan nu het boek op haar kaft beoordelen? Je bent laag. Lager dan laag, smeriger dan stront”, dacht ik om daarna maar even om te slaan naar wat constructiefs: “Hoe lelijker van buiten hoe prachtiger van binnen. Dit is gewoon een test van de goden. Goeie grap goden! Maar ik trap er niet in. Let op ik ga dolgelukkig worden!” En ik stapte naar beneden en glimlachend ging ik mijn lot tegemoet.

Zij begon: “Hoi ik ben weetikveelmeer en dit is mijn zus, die ik heb meegenomen voor het geval dat je een verkrachter ben, je moet altijd voorzichtig zijn, zullen we een stukkie gaan lopen? Over het strand ofzo.”
“Hee ok,” glimlachde ik. Het grote wezen staarde me nors aan, iets wat ze best wel redelijk tot het einde van die date vol wist te houden.
De kleine praatte wat en ik zat nerveus te denken aan dingen die ik in godsnaam terug kon zeggen. Dit werd me zo goed als onmogelijk gemaakt toen ze, gezeten op het zand, mij begon te vertellen over haar liefdesleven.
“Ik HAAT mannen die me verkeerd behandelen… Zoals ex-vriend nummer 1… Die zou ik graag op een boot willen zetten en dan overgieten met benzine en dan in de brand steken… Wel zijn knieeen breken zodat hij er niet af kan.”
“Ja boten zijn leuk”, zei ik, manisch glimlachend.
“Ik haat ook mannen die me niet respecteren, mannen die niet eerlijk tegen me zijn”, zei ze, met een stok in het zand hakkend alsof het een dolk was. “Mannen als exvriend nummer 2 zou ik graag willen kruisigen. En dan benzine over hem heen gieten en in de brand steken.”
“Haha, ja kruisigen”, zei ik, pijnlijk hard de glimlach forcerend en met me ogen ontsnappingsroutes aan het plotten. Ze wroette nu met de stok alsof het zand een open wond was, ongetwijfeld van een heur mindere wederhelften.
Vanuit de holtes van die schedel staarden de aardappeloogjes mij aan gelijk twee naalden.
“Jij praat niet zoveel, he?”
“Ik ben een rustige jongen”, bevestigde ik bescheiden, en heel, heel, heel erg hard hopend dat ze me saai zou vinden want zoals ik al eerder zei, ik ben erg slecht in nee zeggen.

We stonden op, ze trakteerde me op een milkshake (ze drong erg overtuigend aan) en we zaten daar in die ijssalon of weet ik veel wat de fuck. De grote hobbes was ook weer achter ons aan gesjokt en was nu weer neergeploft om me nors aan te staren. De kleine sipte aan haar drank, ook met priemende ogen mij aankijkend. De eerste open sporen van angst braken nu door mijn glimlachroutine, net als het zweet uit me porieen.
“Dit is niet zo’n goede date he?” vroeg ze.
“Nee” zei ik zo vreselijk opgelucht, om dan te ratelen dat ik erg slecht ben met nieuwe mensen omgaan en sorry en sssssslllllurrrpppp hee de milkshake is op nou sorry jongens later!!
Die 30 minuten terugfietsen naar huis behoren nou nog tot mijn topmomenten qua absolute vrijheid ervaren. MAN. Wat een totale ramp.

De conclusie is dat ik eigenlijk niet zo goed weet hoe dit allemaal specifiek te koppelen is aan online daten maar ik vind gewoon dat het suckt. En trouwens, ik heb het DRUK. Met BELANGRIJKE dingen. Death Train… Deeeeaaaaathhhhh!! Tttrrrraaiinnnnn!!! AAHHH!!!

HET EIND!!!!

7 Reacties

  1. Het is net Olaf Schubert, maar dan nog een beetje harder en een beetje minder intellectueel. Niemand kent hier natuurlijk Olaf Schubert. Dat is een cabarettist uit Dresden. Zijn pose is onhandige intellectuele klungel, en hij is ontzettend populair in Duitsland. Wij zijn laatst neer zijn Krippenspiel geweest. Dat is een parodie op het kerstverhaal. Op een gegeven moment hangt dan Olaf als Jezus aan het kruis. Een hakenkruis. Je moet maar durven, in Duitsland.

    Kweetutniet, maar ik heb het gevoel alsof meneer Kippfest nog eens beroemd gaat worden.

  2. “Ook schizofrene entiteiten diggen immers chicks.” Meesterlijke zin. Ik [heart] Kippfest, maar dat wisten jullie al lang. Kan ik daar niet een sticker van krijgen? Voor op mijn laptop?

  3. Laatst had ik het er met iemand nieuw over, dit verhaal, en diegene vroeg: “Maar wat nu als ze wel had doorgepushed? Wat nou als zij seks wou?”
    En toen kwam ik erachter dat ik het antwoord niet wist. Ik ben al 10 jaar bang van die vraag.
    En ik was trouwens nog vergeten het liedje in te voegen, dus, voor eenieder die mee wil zingen met mijn smart:

    http://soundcloud.com/kippfest/death-train

    DEATH! TRRRRAINN!!!

Laat een antwoord achter aan Bob Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *