Een sterretje bestaat uit duizenden kleine barstjes, heeft Max Molovich al enkele keren verkondigd. Het is ook een zuivere waarheid. In 1989 wist ik niet, en wist niemand niet, dat er zulke grote gebeurtenissen stonden te gebeuren. (Ik moet eens ophouden met die dubbele ontkenningen…) Tsjechoslowakije, Polen, Roemenië, Hongarije, Oost-Duitsland – ze waren zomaar vrij. Zomaar. Je gaat de straat op en je bent vrij.
Datzelfde proberen ze nu in Tunesië, Egypte, Yemen, Algerije, Saoedi-Arabië en weet ik waar nog meer. Mijn steun hebben ze, en ik hoop ook dat ze uw steun hebben. Ik zou ook nog wel wat meer landen weten waar het goed zou zijn, de straat op te gaan.
Dat de straat op gaan, dat lukt trouwens alleen in landen waar een verlicht dictatoriaal regime aan de macht is. Niet een echt dictatoriaal regime, zoals Noord-Korea of Iran, waar je subiet wordt neergeschoten.
Zodra dat neerschieten minder wordt en je ook niet wordt gemarteld etc., zodra de Geert Wildersen van dat land de touwtjes wat laten vieren – gebruik je kansen!
Dag Ben! Zegt dit boek jou iets? Heb jij het al gelezen? Is het een aanrader denk je? http://www.nrcboeken.nl/recensie/wat-in-rusland-gebeurt-doet-me-pijn
Dag Rigo! Ik ken Rachel Polonsky helemaal niet, en ook dit boek niet, maar het lijkt me een heel leesbaar boek.
Overigens, als je in Nederland naar een sauna gaat, heb je daar ook de kans dat iemand Gorter of Spengler leest, lijkt mij. Daarin verschillen Nederlanders en Russen niet zo van elkaar.
En dat scheiden van de Russische cultuur in een Dostojevsky- en een Tsjechov-kant, en dat de Russen dit of dat verwachten van hun schrijvers, dat lijkt mij gelul in de ruimte. Zo zouden ze een voorspellende kant willen zien en dat zouden ze dan verbinden aan het werk van Dostojevsky. Gekker moet het niet worden natuurlijk.
Over de culturele geschiedenis van Rusland leze men: Bezemer en Karel van het Reve. Daarna zou je kunnen overwegen dit boek aan te schaffen. Orlando Figes, die ook ter sprake kwam in het artikel, is ook een goede Rusland-schrijver.
Karel van het Reve heb ik gelezen, Bezemer’s boek ligt hier op het stapeltje ‘nog te lezen boeken’. Ik kocht mijn exemplaar (Een geschiedenis van Rusland van Rurik tot Brezjnev) in een antiquariaat dat zich specialiseert in de slavische hoek. Later zag ik dat er ook een update van dat boek is, van Rurik tot Cor Badstof meen ik. Misschien dat Rachel Polonsky aan projectie doet: dat wil ze graag zien in Rusland.
Het boek van Polonsky leek me juist zo aantrekkelijk vanwege het niet- studieboekachtige karakter. Leest lekker vrijblijvend, hoop ik. Over de Russische ziel- ik moest denken aan de column van Marente de Moor
http://www.marentedemoor.com/columns/VN_16_10_2010.html
Ja, die goede oude Russische ziel… Marente de Moor heeft helemaal gelijk: wij Nederlanders hebben geen ziel, dan zullen de Russen hem ook wel niet hebben.
Dat boek van Bezemer is net zo aantrekkelijk om te lezen als, hoop ik en denk ik, het boek van Polonsky. Het is ook geen studieboek. Wie studieboeken schrijft met geweldig veel informatie erin: Orlando Figes. Toch lees ik hem ook graag.
Rachel Polonsky lijkt mij een dame die tamelijk gemakkelijk beïnvloedbaar is: zet haar samen met een Rus in een sauna in Rusland, laat die Rus iets vertellen over Dostojevsky, en dan heeft ze een ‘typisch Russische’ anecdote.
En dat sluit weer uitstekend aan bij één van de weinige stukken van Karel vh Reve die ik uit m’n hoofd herinner, hoe alle russen nu denken dat hij een viespeuk is omdat hij een pyjama aanhield in de trein (of iets dergelijks), als indicatie hoe wij eenmalige gebeurtenissen extrapoleren tot wetten over volken.
Nou moet ik zeggen dat het beeld van een Karel van het Reve in pyjama in een treincoupe(waarschijnlijk droeg hij daarbij zijn professorbril, en rookte hij misschien wel een pijp daarbij, dat mocht toen vast, en die pyjama was vast zo’n eikenhouten-model-met-knopen, met pantoffels daaronder), dat moet zich gegrift hebben op het netvlies van de Russische medereizigers.
Net zo is het met dit voorbeeld, dat ik ook aan KvhR ontleen. Stel dat een Rus op vakantie in Nederland komt. Hij wil over Nederland een boek schrijven. Dus hij reist door Nederland en hij komt in Haarlem terecht. Daar ziet hij een man met een houten poot over straat lopen. Wat schrijft hij dus: ‘Mannen met houten poten kom je veel tegen in Nederland, vooral in de buurt van de stad Haarlem.’
Je moet altijd uitkijken met dat soort geschrijf over ‘de’ Russen of ‘de ziel’ van de Russen, want hoeveel Russen heb je dan met die ziel zien rondlopen?
Minister-president Viktor Orbán van Hongarije weet tenminste waar hij het over heeft als hij zijn dochters wil beschermen tegen bepaalde groepen opgedrongen “vluchtelingen en asielzoekers”.
Mark Rutte daarentegen heeft misschien, net als zijn vrienden, vast eens een keertje naar een Nederlandse reclame van enkele jaren terug gekeken waarin een gemaskerde “inbreker” in de nacht een hobbywinkel in Eindhoven binnen drong en daar toen de eigenaresse van bij puur toeval ontmoette. Dit was overigens een lange zwartharige, licht getinte en vrolijke jongedame met een een groene trui aan, een oranje vest en een blauwe jeans die voor de kerel (hij had zich van zijn bivakmuts ontdaan en was een lange en blanke jongeman met zwarte krullen) de “gestolen” spullen braaf inpakte!
Toen werd er als laatste zin uitgesproken dat je in deze gastvrije winkel daar wel van alles kon weghalen en dit ging opeens zeer letterlijk op daar de “inbreker” als extra buit de verkoopster over zijn schouder nam en haar meevoerde, iets waar zelfs de aanranders in Keulen nog jaloers op konden zijn!
Het ware zelfs beter als eventuele potentiële moslimaanranders eens zodanig gedrogeerd konden worden met bijvoorbeeld alcohol dat ze geen bedreiging meer vormen, gelijk naar een album van Suske & Wiske, genaamd ‘De Efteling-elfjes’.
In dit verhaal waren de sprookjesfiguren in de Efteling allemaal tot leven gekomen en de wolven van Roodkapje en de zeven geitjes (gekleed in een sjiek pak en een nachtjapon) hadden toen niet erg veel geluk met het belagen van het desbetreffende meisje en de opgenoemde dieren. De twee wolven besloten toen om zich daarop maar te gaan bezatten met grote hoeveelheden bier ‘In den Hoorn des Overvloeds’ waarna ze geen enkele bedreiging meer vormden voor hun omgeving en zij zo meer lachwekkend overkwamen dan gevaarlijk.
Overigens verkies ik hier in Europa een roedel wolven veruit boven moslimextremisten, economische vluchtelingen, radicale moslims, linksextremisten, EU-bestuurders, ruggengraatloze bestuurders etc. en hoop dat dezen allemaal zo snel mogelijk uit Europa worden weggejaagd en het liefste vandaag nog!