Kerst in Noord-Korea

De vrijdag voor de kerstvakantie, op de achterbank: “Mam, ik heb iets gezegd wat niet waar is”. “Wat dan jongen?” Ik heb gezegd dat wij twee weken naar Noord-Korea op vakantie gaan”. “Owww…dat is echt niet eens in de richting van Noord-Limburg, zoon!” “Nee, mam, ik weet het, maar iedereen vond het zo interessant dat ik maar doorging met liegen”. “Als we thuis komen bel je de juf op om te zeggen dat je het verzonnen hebt. OK?” “Moet dat echt……oooooohkeej dan”.

Maandagmiddag na de kerstvakantie, op het schoolplein: “Ik ben blij dat je het leugenachtige gedrag van je zoon zo serieus hebt opgepakt. Het kan natuurlijk niet zo zijn dat hij verzinsels vertelt, zonder dat daar maatregelen tegenover staan. Wij waren allemaal, ja ook de kinderen, heel verbaasd dat jullie in Noord-Korea vakantie vierden”. “Dus jij geloofde dat wij naar Noord-Korea op vakantie gingen? Ik bedoel…jij dacht werkelijk dat wij daar de kerst doorbrachten? Dat iets dergelijks überhaupt zou kunnen?” “Ja natuurlijk, hij kon zelfs uitleggen wat het klimaat daar was”. Mijn hilarische lach maakte snel een einde aan het gesprek.

Ik weet niet wat vreemder is: een 9 jarige die bedenkt dat het wel eens vet zou zijn om te vertellen dat ie naar Noord-Korea zou gaan, of het feit dat een juf dat als een serieuze optie ziet.

6 Reacties

  1. juffen… zucht. Pas als die een wetenschappelijk onderwijs hebben genoten zal ik die serieus nemen. Tot dan is het: tandenknarsen bij de zoveelste spel- of rekenfout van hun kant.

  2. Ik zou een zeer gevarieerde leugen bedacht hebben, maar ik was ook een zeer stout kind.
    – En waar ben jij geweest, Ben?
    – Nergens, juf.
    – Je bent toch wel érgens geweest?
    – Ik ben in Grammhausen geweest.
    – En waar ligt dat, Ben?
    – Dat ligt ongeveer voorbij Venlo. Tussen Venlo en zeg maar München.
    – Dus daar ben jij geweest.
    – Ja. En daar oefenden de Formule 1-rijders.
    – Wat?!
    – De Formule 1-rijders, op het circuit van Grammhausen. Daar reden ze zeg maar 400 of 500 kilometer per uur.
    – Daar moest je dus…
    – Nee, daar moest je dus maar niet oversteken!
    Heerlijk, dat soort leugentjes!

  3. Ik kreeg gisteravond een sms-je van de vader van een klasgenoot van zoon: “Weer veilig terug uit Pyonyang begreep ik. Wat staat er volgende kerst op ’t programma? Hoor dat Soedan ook avontuurlijk is”.

Laat een antwoord achter aan Marianne Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *