Zaterdagavond, rond een uur of zeven, ontvingen wij in de Nurksmailbox het volgende schrijven van de heer Jeroen Krabbé, die handig gebruik maakt van het feit dat niet hij maar Maxime Verhagen de Nationale Zondebok 2011 is geworden.
Waarde vrinden,
Het was maandagmiddag dat ik in mijn atelier aan het schilderen was en uit mijn uiterste concentratie werd opgeschrikt door de herkenningstune van The Discovery of Heaven. Ik schilderde verder in de veronderstelling dat ik de televisie aan had staan, maar de herkenningstune bleef maar klinken. Was even vergeten dat ik ‘m als ringtone had geïnstalleerd. Enfin, ik nam op. Was het mijn goede vriend Nelson (Mandela, red.). ‘Jeroen’, zei hij met dat grappige accent van ‘m, ‘Jeroen, I think I’m dying.’ Ik schrok me rot, moet u weten, maar ik bleef rustig natuurlijk. ‘Natuurlijk ga jij niet dood, Nelson’, zei ik, ‘jij wordt minstens honderd jaar.’ Haha, ik was even vergeten dat hij al bijna honderd is. Maar het was ook een beetje bij wijze van spreken.
Het antwoord van Nelson baarde me zorgen. Zijn vrolijke ik bleef achterwege. ‘No Jeroen’, zei hij met dat grappige accent van ‘m, ‘I really think I’m dying.’ Toen hebben we samen heel hard gehuild.
Enfin, in de dagen erna werd Nelson opgenomen in het ziekenhuis. De bevolking van Zuid-Afrika hield z’n adem in. De berichten die vanuit het ziekenhuis tot mij kwamen bleven zorgwekkend. Ik maakte mij geestelijk klaar om in de uitzending van Jeroen (Pauw, red.) en Paul (Witteman, red.) uitgenodigd te worden. Op dinsdagochtend liet ik mijn beste pak stomen. Ik probeerde mij te herinneren hoe ik voor het eerst Robbeneiland bezocht. Hoe ik mij probeerde in te leven. Hoe vreselijk moet het zijn geweest om daar al die jaren te zitten. Als acteur kon ik het mij heel erg goed voorstellen hoe dat was. Enfin, ik heb gehuild in Robbeneiland, dat wilt u niet weten.
U begrijpt dat het emotionele dagen waren voor mij. Het belletje bleef echter uit. En gisteren ontving ik het nieuws dat Nelson uit het ziekenhuis was ontslagen. Zijn situatie was stabiel. Heb ik mij voor niets druk zitten maken. Heb ik mij voor niets geestelijk voorbereid om mij groot te kunnen houden wanneer die camera’s op je staan gericht. Ik overwoog Nelson te bellen. Wat dacht hij wel niet? Ik voelde me verraden. Maar net op tijd bedacht ik me: daar kan Neslon natuurlijk niks aan doen. Die vocht voor z’n leven, wat kon hij anders? Nee, hier zit iemand anders achter. En die iemand anders heet Maxime (Verhagen, red.). Bedankt, Maxime, driewerf dank!
Met grootmoedige groet,
Jeroen Krabbé
Heeft u nog iets waar u de Nationale Zondebok de schuld van wilt geven? Be our guest in de reactieruimte.
Ik geloof dus helemaal niet he dat Jeroen Krabbé dat gemaild heeft.
Dan geloof je dat toch lekker niet.
Ik wil Maxime Verhagen bij dezen de schuld geven van de twee klappen met een laptop die mij vorige week werden verkocht door een of ander raar mens tijdens de uitreiking van de Dutch Bloggies.