Dressuurrijden

Het is niet omdat ik zo’n grote hekel heb aan Anky van Grunsven, dat ik hierover begin. Als ik haar in Studio Sport de mond zie openen en het woord Fingerspitzengefühl hoor uitspreken, zie ik een paardenkop, het is niet anders.

Ik haat het dressuurrijden, met zijn appuyage (dat is links- of rechts afslaan), zijn slangenboogvolte (een volte is een rondje), zijn pirouette en zijn piaffe (dat is dat een paard deftig galopperend blijft stilstaan), met zijn speciale pakjes en met koningin Beatrix op de tribune. Ik haat het. Dressuurrijden: het is alsof de gegoede klasse het normale volk wil laten zien: kijk, dít kunnen wij nou.

Om die reden, maar ook omdat het er simpelweg niet uitziet en omdat die malle circustrucjes met een paard toch eigenlijk zeer paardonvriendelijk zijn, roep ik vandaag de NOS op onmiddellijk te stoppen met het uitzenden van dit gedoe.

9 Reacties

  1. Volledig mee eens. Erger dan stierenvechten. Het is geestelijke dierenmishandeling. Wat je zo’n paard niet aandoet! Zo’n machtig beest dat van die nichterige pasjes onder de knie moet zien te krijgen.

    ‘Het ziet er niet uit, het is volkomen onnatuurlijk’, zei ik ooit tegen iemand die de paardendressuursport een warm hart toedroeg. ‘Maar dat is nu juist zo knap’, zei zij, ‘dat je een paard, die van nature vurig en grillig is, zich zo kan laten beheersen.’ Alsof het een vorm van beschaving is. En je ziet het zo: Ankie van Grunsven is een verschrikkelijk mens.

    Was trouwens wel een aardige kandidaat voor de Nationale Zondebok geweest. Onthouden voor volgend jaar.

  2. We zijn het geheel eens en we zullen het ook wel eens zijn over de geweldige gebitten die er te zien zijn bij de toeschouwers. Zo WIT. Zoveel adellijk volk is er ook altijd, je zou er eens iemand heen moeten sturen met een geweer of een pamflet ‘Donder op, klootzakken!’

  3. Ik heb ooit zelf op de VIP-tribune gezeten bij het Internationaal Concours in Valkenswaard. Van die kant van he gebeuren viel mij op dat de echte machtigen der aarde (kleindochter en enige erfgename van Onassis, Prinsen en prinsessen uit de Arabische wereld, Monacotelgen, dat soort volk) er bijzonder onopvallend bij liepen, hun schouders een beetje gebogen zo van: don’t look at me, I’m just another man/woman. De witte gebitten met de onuitstaanbare poses waren de niets maar dan niets voorstellende Nederlandse rijken met hun would be attitude. Ook in vriendelijkheid was er een duidelijke scheiding. De eerste groep gaf je een aarzelend handje met een lieve blik in de ogen, de andere negeerde je misprijzend. Met hun mantelpakjes, gouden behangsel en gekapte lelijke hoofden.

  4. Ook viel mij op dat diezelfde hooggeborenen hun eigen paarden zelf bereden. De mindere goden huurden daar jockey’s voor. Maar goed. Dat is een springwedstrijd. Das iets normaler voor een paardebeest. Springen.

  5. Alleen wanneer Ankie zelf mooie pasjes maakt, met een paard (het liefs een hengst van het zware, Friese soort) op haar rug, dan vind ik het toegestaan.

    O ja, en Ankie moet dan ook de hele tijd roepen: ‘Kijk eens! Kijk eens!’ En dan met haar kop schudden, de lippen los laten fladderen en grote, witte vlokken schuim rondstrooien.

  6. Overigens vind ik het volstrekt verwerpelijk dieren dingen te laten doen die ze van nature niet zouden doen. Springen is voor paarden ook niet normaal, ze kúnnen het, maar ze lopen uit zichzelf veel liever om de hindernissen heen. Blijven ook braaf in weilanden met lage omheiningen staan. Pas als ze in paniek zijn springen ze eroverheen.

  7. Dat kan waar zijn maar ALS we die dieren niet meer opeten of misbruiken voor onze pleziertjes, dan verdwijnen die dieren binnen een paar generaties. Dan neem ik dat springen voor lief. Zo blijven er een paar paarden om ons heen, waar ik naar toe kan om ze te aaien en tegen te praten, wat ze wel lekker vinden. Arnon Grunberg zou vast zeggen dat het niet boeit of de paarden verdwijnen of niet, maar ik ben niet Arnon Grunberg, dusss.

  8. Paarden moeten inderdaad blijven. OK, springen is goed. Toevallig is de enige beker die ik ooit gewonnen heb (heel toepasselijk een mok met een afbeelding van een paard) voor een paardenspringwedstrijd, maximale hoogte 80 cm als ik het me goed herinner, ik voel weer hoe dat voelde. Twente, 1976? Alleen niet te hoog en niet te ver laten springen en geen gemene dingen doen om ze dat te leren (want dat doen ze).

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *