Ik heb mijn leven lang gehouden van Nabokov, maar hij is nooit een voorbeeld geweest voor mijn eigen schrijverij. Nabokov staat te hoog boven mij, zo goed kan ik nooit schrijven. De andere Russen vanaf Poesjkin staan weer te ver van me af.
Nabokov heeft wel het beste korte verhaal ter wereld geschreven. Het heet in het Nederlands Prikkebeen en het staat in zijn bundel Lente in Fialta. Eén keer zo’n ding schrijven, en dan sterven…
Maar mijn grote voorbeeld is altijd Roald Dahl geweest. Hij schreef bijvoorbeeld het korte verhaal Mr Botibol, met daarin, in de allereerste alinea, de volgende schitterende zin: Several people turned and stared at him in mild astonishment, and he heard – or he thought he heard – at least one woman’s voice saying, ‘My dear, do look what’s just come in!’
Aan zo’n zin kun je je optrekken.
